Circulaire 2025/C/68 over de invoering van een minimumbelasting voor multinationale ondernemingen en omvangrijke binnenlandse groepen

De Algemene Administratie van de Fiscaliteit – Vennootschapsbelasting publiceerde op 22/10/2025 de Circulaire 2025/C/68 over de invoering van een minimumbelasting voor multinationale ondernemingen en omvangrijke binnenlandse groepen.

Deze circulaire bespreekt de wet van 19 december 2023 houdende de invoering van een minimumbelasting voor multinationale ondernemingen en omvangrijke binnenlandse groepen.

Inhoudstafel

I. Inleiding

1. Inclusief kader voor BEPS – OESO/G20-project

2. Europese richtlijn

3. Omzetting in Belgisch recht

4. Overzicht van OESO-modelvoorschriften

5. Draagwijdte van de circulaire

II. Definities

1. Termen gedefinieerd in art. 3, W 19.12.2023

1.1. Entiteit

1.2. Groepsentiteit

1.3. Groep

1.4. Groep van multinationale ondernemingen (MNO-groep)

1.5. Omvangrijke binnenlandse groep

1.6. Geconsolideerde jaarrekening

1.7. Verslagjaar

1.8. Indienende groepsentiteit

1.9. Overheidsentiteit

1.10. Internationale organisatie

1.11. Non-profitorganisatie

1.12. Doorstroomentiteit

1.13. Vaste inrichting

1.14. Uiteindelijke moederentiteit

1.15. Minimumbelastingtarief

1.16. Bijheffing

1.17. Fiscaal regime inzake gecontroleerde buitenlandse vennootschappen

1.18. Gekwalificeerde regel inzake inkomensinclusie (gekwalificeerde IIR)

1.19. Laagbelaste groepsentiteit

1.20. Tussenliggende moederentiteit

1.21. Zeggenschapsbelang

1.22. Partieel gehouden moederentiteit

1.23. Eigendomsbelang

1.24. Moederentiteit

1.25. Aanvaardbare standaard voor financiële verslaglegging

1.26. Goedgekeurde standaard voor financiële verslaglegging

1.27. Materiële concurrentieverstoring

1.28. Gekwalificeerde binnenlandse bijheffing

1.29. Nettoboekwaarde van de materiële activa

1.30. Beleggingsentiteit

1.31. Beleggingsfonds

1.32. Vastgoedbeleggingsvehikel

1.33. Pensioenfonds

1.34. Entiteit die pensioendiensten verleent

1.35. Laagbelastende jurisdictie

1.36. Kwalificerend inkomen of verlies

1.37. Niet-gekwalificeerde terugbetaalbare imputatiebelasting

1.38. Gekwalificeerd terugbetaalbaar belastingtegoed

1.39. Niet-gekwalificeerd terugbetaalbaar belastingtegoed

1.40. Hoofdentiteit

1.41. Groepsentiteit-eigenaar

1.42. In aanmerking komend uitkeringsbelastingstelsel

1.43. Gekwalificeerde undertaxed profit rule (gekwalificeerde UTPR)

1.44. Aangewezen indienende entiteit

1.45. OESO-modelvoorschriften

1.46. Fusie

1.47. Splitsing

1.48. Nettobelastinglast

1.49. Uitgesloten dividenden

1.50. Uitgesloten vermogenswinst of -verlies

1.51. Inbegrepen winst of verlies op basis van de herwaarderingsmethode

1.52. Asymmetrische winst of verlies uit wisselkoersverschillen

1.53. Beleidshalve niet-toegestane lasten

1.54. Fouten in een voorgaande periode en wijzigingen in de verslagleggingsbeginselen

1.55. Lasten voor opgebouwd pensioen

1.56. In aanmerking komende werknemers

1.57. In aanmerking komende loonkosten

1.58. In aanmerking komende materiële activa

1.59. Uitgesloten entiteiten

1.60. Reorganisatie

1.61. Niet-kwalificerende winsten of verliezen

1.62. In minderheidseigendom gehouden groepsentiteit

1.63. In minderheidseigendom gehouden moederentiteit

1.64. In minderheidseigendom gehouden subgroep

1.65. In minderheidseigendom gehouden dochteronderneming

2. Jurisdictie van vestiging van een entiteit of vaste inrichting

2.1. Inleiding

2.2. Regels met betrekking tot de jurisdictie van vestiging

2.2.1. Entiteit die geen doorstroomentiteit is

2.2.2. Doorstroomentiteit

2.2.3. Vaste inrichting

A. Vaste inrichting in de zin van art. 3, 13°, a), W 19.12.2023

B. Vaste inrichting in de zin van art. 3, 13°, b), W 19.12.2023

C. Vaste inrichting in de zin van art. 3, 13°, c), W 19.12.2023

D. Vaste inrichting in de zin van art. 3, 13°, d), W 19.12.2023

2.3. Tiebreaker-regels

2.3.1. Groepsentiteit gevestigd in twee jurisdicties

A. Belastingverdrag van toepassing

B. Afwezigheid van een belastingverdrag

2.3.2. Moederentiteit gevestigd in een jurisdictie waar zij niet onderworpen is aan een gekwalificeerde IIR als gevolg van de toepassing van art. 4, §§ 4 en 5, W 19.12.2023

2.3.3. Groepsentiteit die haar locatie in de loop van een verslagjaar wijzigt

III. Toepassingsgebied

1. Algemeen

2. Geconsolideerde jaarrekening

3. Vennootschapsgroepen binnen het toepassingsgebied van de regels ('within the scope')

3.1. Jaaropbrengst van 750 miljoen euro of hoger

3.2. Bijzondere gevallen – Fusie en splitsing

3.2.1. Twee of meer groepen fuseren tot één groep (in een van de laatste vier verslagjaren die onmiddellijk voorafgaan aan het geteste verslagjaar)

3.2.2. Fusie tussen twee of meer entiteiten of fusie tussen een entiteit en een groep

A. Twee afzonderlijke entiteiten die geen deel uitmaken van een groep zijn gefuseerd om een groep te vormen en vóór deze fusie werd door deze entiteiten alleen een individuele (d.w.z. niet-geconsolideerde) jaarrekening opgesteld

B. Een afzonderlijke entiteit die geen geconsolideerde jaarrekening opstelt wordt lid van een groep

C. Verschil in afsluitingsdata van voorgaande verslagjaren

3.2.3. Splitsing van een groep die onder de toepassing van de regels aangaande de minimumbelasting valt in twee of meer groepen

A. Eerste verslagjaar dat eindigt na de splitsing

B. Tweede, derde en vierde verslagjaar dat eindigt na de splitsing

4. De entiteiten van een groep die onderworpen zijn aan de regels aangaande de minimumbelasting (groepsentiteiten) en de entiteiten van een groep die niet onderworpen zijn aan de regels aangaande de minimumbelasting (uitgesloten entiteiten)

4.1. Algemeen

4.2. Uitgesloten entiteiten

4.2.1. Onvoorwaardelijk uitgesloten entiteiten

A. Overheidsentiteit

B. Internationale organisatie

C. Non-profitorganisatie

D. Pensioenfonds

4.2.2. Voorwaardelijk uitgesloten entiteiten

A. Algemeen

B. Entiteiten bedoeld in art. 6, lid 1, 2°, W 19.12.2023 (eerste categorie)

C. Entiteiten bedoeld in art. 6, lid 1, 3°, W 19.12.2023 (tweede categorie)

5. Keuzestelsel

IV. Bepaling van het kwalificerende inkomen of verlies

1. Uitgangspunt

1.1. Principe: de verslagleggingsstandaard die is gebruikt voor de opstelling van de geconsolideerde jaarrekening van de uiteindelijke moederentiteit

1.2. Uitzonderingen

1.2.1. Wanneer het redelijkerwijs niet doenbaar is om het netto-inkomen of -verlies uit de financiële verslaglegging van een groepsentiteit te bepalen op basis van de aanvaardbare standaard voor financiële verslaglegging of een goedgekeurde standaard voor financiële verslaglegging die is gebruikt voor de opstelling van de geconsolideerde jaarrekening van de uiteindelijke moederentiteit

1.2.2. De uiteindelijke moederentiteit heeft haar geconsolideerde jaarrekening niet opgesteld overeenkomstig een aanvaardbare standaard voor financiële verslaglegging als bedoeld in art. 3, 6°, c) W 19.12.2023

1.2.3. De uiteindelijke moederentiteit heeft geen geconsolideerde jaarrekening opgesteld in overeenstemming met art. 3, 6°, a), b) en c), W 19.12.2023

1.2.4. Een lidstaat van de Europese Unie of een jurisdictie van een land dat geen lid is van de Europese Unie past een gekwalificeerde binnenlandse bijheffing toe ('QDMTT')

1.2.5. De toepassing van een bepaalde grondslag of procedure volgens een reeks algemeen aanvaarde verslagleggings-beginselen leidt tot een materiële concurrentieverstoring

1.3. Presentatievaluta van de geconsolideerde jaarrekening van een MNO-groep

2. Aanpassingen vereist voor het bepalen van het kwalificerende inkomen of verlies

2.1. Aanpassing van de posten geviseerd in art. 9, § 1, a) tot en met i), W 19.12.2023

2.1.1. Nettobelastinglasten

A. Als last opgebouwde betrokken belastingen en alle lopende en uitgestelde betrokken belastingen die zijn opgenomen in de lasten uit hoofde van winstbelastingen, met inbegrip van betrokken belastingen op baten die zijn uitgesloten van de berekening van het kwalificerende inkomen of verlies

B. Uitgestelde belastingvorderingen die toerekenbaar zijn aan een verlies voor het verslagjaar

C. Als een last opgebouwde gekwalificeerde binnenlandse bijheffingen

D. Belastingen die ontstaan op grond van de Richtlijn (EU) 2022/2523 en deze wet of, wat jurisdicties van derde landen die geen lid zijn van de Europese Unie betreft, de OESO- modelvoorschriften, die als last worden opgebouwd

E. Als een last opgebouwde niet-gekwalificeerde terugbetaalbare imputatiebelasting

2.1.2. Uitgesloten dividenden

A. In principe

B. Keuzemogelijkheid voorzien in art. 3, 49°, lid 2, W 19.12.2023

2.1.3. Uitgesloten vermogenswinsten of -verliezen

A. Winsten of verliezen die voortvloeien uit veranderingen in de reële waarde van een eigendomsbelang, met uitzondering van een portefeuilledeelneming

B. Winsten of verliezen ter zake van een eigendomsbelang dat is opgenomen volgens de vermogensmutatiemethode

C. Winsten of verliezen uit de vervreemding van een eigendomsbelang, met uitzondering van de vervreemding van een portefeuilledeelneming

2.1.4. Inbegrepen winsten of verliezen op basis van de herwaarderingsmethode

2.1.5. Op grond van art. 38, W 19.12.2023 uitgesloten winsten of verliezen uit de vervreemding van activa en verplichtingen

2.1.6. Asymmetrische winsten of verliezen uit wisselkoers- verschillen

2.1.7. Beleidshalve niet-toegestane lasten

2.1.8. Fouten in een voorgaande periode en wijzigingen in de verslagleggingsbeginselen

A. Fouten met betrekking tot een vroegere periode

B. Wijziging van verslagleggingsbeginselen of -grondslagen

2.1.9. Lasten voor opgebouwd pensioen

2.2. Respect voor het zakelijkheidsbeginsel ('arm's length principle')

2.2.1. Transacties tussen in verschillende jurisdicties gevestigde groepsentiteiten

2.2.2. Transacties tussen twee in dezelfde jurisdictie gevestigde groepsentiteiten

2.3. Gekwalificeerde terugbetaalbare en niet-terugbetaalbare belastingtegoeden

2.4. Intra-groep-financieringsregeling

2.5. Verzekeringsonderneming

2.6. Aanvullend tier 1-kapitaal (Tier One Capital)

3. Uitsluiting voor het inkomen uit internationale scheepvaart of van het inkomen uit gekwalificeerde nevenactiviteiten in de internationale scheepvaart

3.1. Definities

3.1.1. inkomen uit internationale scheepvaart

3.1.2. inkomen uit gekwalificeerde nevenactiviteiten in de internationale scheepvaart

3.2. Regime

3.2.1. Principe: uitsluiting voor de berekening van het kwalificerende inkomen of verlies van een groepsentiteit

3.2.2. Beperking van het totale inkomen uit gekwalificeerde nevenactiviteiten in de internationale scheepvaart van alle in een jurisdictie gevestigde groepsentiteiten

3.2.3. Berekening van het door die groepsentiteit behaalde netto-inkomen uit activiteiten in de internationale scheepvaart en netto-inkomen uit gekwalificeerde nevenactiviteiten in de internationale scheepvaart

3.2.4. Voorbeelden

4. Toerekenen van de inkomsten of verliezen tussen een hoofdentiteit en een vaste inrichting

4.1. Bepalen van het nettoresultaat uit de financiële verslaglegging van een vaste inrichting

4.1.1. Vaste inrichting in de zin van art. 3, 13°, a), b) of c), W 19.12.2023

A. Vaste inrichting in de zin van art. 3, 13°, a) of b), W 19.12.2023: aanpassing nettoresultaat uit de financiële verslaglegging

B. Vaste inrichting in de zin van art. 3, 13°, c), W 19.12.2023: aanpassing van nettoresultaat uit de financiële verslaglegging

4.1.2. Vaste inrichting in de zin van art. 3, 13°, d), W 19.12.2023

4.2. Bepaling van het kwalificerende inkomen of verlies van de hoofdentiteit

4.2.1. Principe: het nettoresultaat uit de financiële verslaglegging van een vaste inrichting is niet inbegrepen bij het bepalen van het kwalificerende inkomen of verlies van de hoofdentiteit

4.2.2. Uitzondering: het kwalificerend inkomen of verlies van een vaste inrichting inbegrepen bij het bepalen van het kwalificerend inkomen of verlies van de hoofdentiteit

5. Toerekening van de inkomsten of verliezen van een doorstroomentiteit

5.1. Vermindering van het nettoresultaat uit de financiële verslaglegging van een groepsentiteit

5.1.1. Nettoresultaat uit de financiële verslaglegging verminderd met het bedrag dat is toe te rekenen aan de eigenaren

5.1.2. Nettoresultaat uit de financiële verslaglegging verminderd met het nettoresultaat uit de financiële verslaglegging dat wordt toegerekend aan een andere groepsentiteit

5.2. Toerekening van het resterende nettoresultaat

5.2.1. Toerekening aan een vaste inrichting

5.2.2. Toerekening aan de groepsentiteit-eigenaren van een groepsentiteit

5.2.3. Toerekening aan een uiteindelijke moederentiteit of een omgekeerd hybride entiteit

5.2.4. Afzonderlijk toegepast met betrekking tot elk eigendomsbelang in een doorstroomentiteit

5.3. Voorbeeld

6. Keuzemogelijkheden

6.1. Aandelengerelateerde vergoedingen

6.2. Winsten en verliezen met betrekking tot activa en verplichtingen bepaald op basis van het realisatiebeginsel

6.3. Spreiding van de nettowinst uit de vervreemding van lokale materiële activa over een periode van vijf jaar

6.4. Consolidatie van transacties tussen groepsentiteiten gevestigd in dezelfde jurisdictie

6.5. Behandelen van het kwalificerende inkomen of verlies met betrekking tot wisselkoersverschillen als uitgesloten vermogenswinsten of -verliezen

6.6. Uitsluiting van een schuldkwijtschelding bij het bepalen van het kwalificerende inkomen of verlies

6.7. Opname van de vermogenswinsten of -verliezen bij de bepaling van het kwalificerende inkomen of verlies

V. Aangepaste betrokken belastingen

1. Betrokken belastingen

1.1. Concrete invulling van het begrip 'betrokken belastingen' (art. 14, § 1, W 19.12.2023)

1.1.1. Littera a)

1.1.2. Littera b)

1.1.3. Littera c)

1.1.4. Littera d)

1.2. Uitsluitingen van het begrip 'betrokken belastingen' (art. 14, § 2 en § 3, W 19.12.2023)

2. Aangepaste betrokken belastingen (art. 15, W 19.12.2023)

2.1. Algemeen

2.2. Vermeerderingen (art. 15, § 2, W 19.12.2023)

2.3. Verminderingen (art. 15, § 3, W 19.12.2023)

2.4. Geen dubbeltelling (art. 15, § 4, W 19.12.2023)

2.5. Bijzondere bepaling: aanvullende bijheffing indien geen netto kwalificerend inkomen, maar wel een negatief bedrag aan aangepaste betrokken belastingen dat lager is dan de 'verwachte aangepaste betrokken belastingen' (art. 15, § 5, W 19.12.2023)

2.6. Afwijking van art. 15, § 5, W 19.12.2023: de 'overdracht van overtollige negatieve belastinglasten' ('Excess Negative Tax expense' of ENTE) (art. 15, § 6, en art. 16, W 19.12.2023)

2.7. Total deferred tax adjustment amount/Totaal bedrag van de aanpassing voor uitgestelde belastingen (art. 17, W 19.12.2023)

2.7.1. Uitgangspunt: berekening van de uitgestelde belastinglast die in de financiële rekeningen is opgebouwd (art. 17, § 2, W 19.12.2023)

2.7.2. Verhogingen (art. 17, § 3, W 19.12.2023)

2.7.3. Vermindering (art. 17, § 4, W 19.12.2023)

2.7.4. Uitsluitingen (art. 17, § 5, W 19.12.2023)

2.7.5. Herberekening aan minimumbelastingtarief i.g.v. een uitgestelde belastingvordering toe te rekenen aan een kwalificerend verlies (art. 17, § 6, W 19.12.2023)

2.7.6. Terugname van uitgestelde belastingverplichtingen na vijf jaar (art. 17, § 7, W 19.12.2023) ('DTL recapture')

2.7.7. Uitzonderingen op punt 2.7.6 (art. 17, § 8, W 19.12.2023) ('recapture exception accrual')

A. Kostenaftrekken met betrekking tot materiële activa

B. Kosten van een licentie- of soortgelijke overeenkomst van een overheid voor het gebruik van onroerend goed of de exploitatie van natuurlijke hulpbronnen waar een aanzienlijke investering in materiële activa mee gemoeid is

C. Onderzoeks- en ontwikkelingslasten

D. Ontmantelings- en saneringslasten

E. Waarderingen tegen reële waarde van niet-gerealiseerde nettowinsten

F. Nettowinsten uit wisselkoersverschillen

G. Verzekeringsreserves en geactiveerde acquisitiekosten voor verzekeringscontracten

H. Winsten uit de verkoop van materiële goederen die in dezelfde jurisdictie als de groepsentiteit zijn gevestigd, en die worden geherinvesteerd in materiële goederen in dezelfde jurisdictie

I. Extra opgebouwde bedragen die voortvloeien uit wijzigingen in de verslagleggingsbeginselen met betrekking tot de in de bepalingen onder a) tot h) vermelde bestanddelen

2.8. Keuze met betrekking tot kwalificerend verlies (art. 18, W 19.12.2023) ('qualifying loss election')

2.9. Specifieke toerekening van betrokken belastingen die op bepaalde soorten groepsentiteiten drukken (art. 19, W 19.12.2023)

2.9.1. Algemene regel

2.9.2. Vaste inrichting

2.9.3. Fiscaal transparante entiteit

2.9.4. CFC

2.9.5. Hybride entiteit

2.9.6. Uitkeringen

2.9.7. Beperking m.b.t. passief inkomen

2.9.8. Vaste inrichting – interactie met art. 11, § 5, W 19.12.2023

2.10. Aanpassingen en belastingtariefwijzigingen na indiening (art. 20, W 19.12.2023)

VI. Berekening van het effectieve belastingtarief en de bijheffing

1. Inleidend schema

2. Bepalen van het effectieve belastingtarief ('effective tax rate', of verkort 'ETR')

2.1. Principe

2.2. Beleggingsentiteiten

2.3. Staatloze groepsentiteit

2.4. In minderheidseigendom aangehouden groepsentiteiten en joint ventures

3. Bepalen van de bijheffing

3.1. Berekening van de bijheffing

3.1.1. Algemeen

3.1.2. Bepalen van de bijheffing van een groepsentiteit

A. Bepalen van het bijheffingspercentage

B. Bepalen van de overwinst van een jurisdictie

C. Berekening van de bijheffing voor de jurisdictie

D. Toerekening van de bijheffing tussen groepsentiteiten in de jurisdictie

3.1.3. Toerekening van de bijheffing in geval van herberekening

3.1.4. Staatloze groepsentiteit

3.1.5. Opmerkingen betreffende de berekening van de bijheffing

3.2. Permanente veilige havens

3.2.1. Groepsentiteiten gevestigd in een jurisdictie waar een gekwalificeerde binnenlandse bijheffing geldt

3.2.2. Niet-materiële groepsentiteiten

3.3. Op substance gebaseerde inkomensuitzondering

3.3.1. Algemeen

3.3.2. Uitzondering voor de loonkosten ('payroll carve-out')

A. In aanmerking komende werknemers

B. Plaats van tewerkstelling

C. In aanmerking komende loonkosten

D. Loonkosten van in aanmerking komende werknemers waarmee geen rekening wordt gehouden voor de uitzondering

3.3.3. Uitzondering voor materiële activa (tangible asset carve-out)

A. In aanmerking komende materiële activa

B. Jurisdictie waarin een in aanmerking komend materieel actief is gelegen

C. In aanmerking komende materiële activa die buiten beschouwing gelaten worden voor de uitzondering

D. Boekwaarde ('carrying value') van in aanmerking komende materiële activa

3.3.4. In aanmerking komende loonkosten en in aanmerking komende materiële activa van een groepsentiteit die een vaste inrichting is

A. Vaste inrichting

B. Hoofdentiteit

C. Doorstroomentiteit

3.3.5. In aanmerking komende loonkosten en in aanmerking komende materiële activa van een doorstroomentiteit

A. Vaste inrichting

B. Doorstroomentiteit (die geen uiteindelijke moederentiteit is) die een fiscaal transparante entiteit is

C. Doorstroomentiteit die een uiteindelijke moederentiteit is

D. Andere gevallen

3.3.6. Staatloze groepsentiteit

3.3.7. Groepsentiteit die een beleggingsentiteit is

3.4. Aanvullende bijheffing

3.4.1. Herberekening van het effectieve belastingtarief en de bijheffing met betrekking tot een vorig verslagjaar

3.4.2. Afwezigheid van netto kwalificerend inkomen voor de jurisdictie voor het verslagjaar

3.4.3. Aanvullende bijheffing verschuldigd overeenkomstig art. 15, § 5, W 19.12.2023

3.4.4. Groepsentiteit aangemerkt als een laagbelaste groepsentiteit in het geval van aanvullende bijheffing

3.5. De minimis-uitzondering

3.5.1. Principe

3.5.2. Gemiddelde kwalificerende opbrengsten en gemiddeld kwalificerend inkomen of verlies

A. Kwalificerende opbrengsten van de in een jurisdictie gevestigde groepsentiteiten

B. Kwalificerend inkomen of verlies van de in een jurisdictie gevestigde groepsentiteiten

C. Latere aanpassingen van de ETR

D. Wijzigingen van het toepassingsgebied binnen de MNO-groep

3.5.3. Staatloze groepsentiteiten en beleggingsentiteiten

3.6. In minderheidseigendom gehouden groepsentiteiten

3.6.1. Algemeen

3.6.2. In minderheidseigendom gehouden groepsentiteiten die lid zijn van een in minderheidseigendom gehouden subgroep

3.6.3. In minderheidseigendom gehouden groepsentiteiten die geen lid zijn van een in minderheidseigendom gehouden subgroep

VII. Binnenlandse bijheffing

1. Inleiding

2. Definities

2.1. Het bedrag van aangepaste betrokken binnenlandse belastingen van de in België gevestigde groepsentiteiten

2.2. Het netto kwalificerend inkomen van de in België gevestigde groepsentiteiten

2.3. Het binnenlandse bijheffingsbelastingtarief in België

2.4. Op basis van substance uitgesloten inkomen in België

2.5. De bijkomende binnenlandse bijheffing

3. Bepaling van de binnenlandse bijheffing

3.1. Toepassing van een binnenlandse bijheffing

3.2. Berekening van het bedrag van de binnenlandse bijheffing

3.3. Inning van de binnenlandse bijheffing

3.4. De minimis-uitzondering

4. Vermeerdering in geval van geen of ontoereikende voorafbetalingen

VIII. Bijheffing op basis van de regel inzake inkomensinclusie ('IIR-bijheffing')

1. Inleiding

2. Bepaling van de IIR-bijheffing

2.1. Entiteit die de bijheffing op basis van de IIR verschuldigd is

2.1.1. Principe

2.1.2. Uitzondering met betrekking tot tussenliggende moederentiteiten

2.1.3. Uitzondering met betrekking tot partieel gehouden groepsentiteiten

2.1.4. Modaliteiten met betrekking tot de voldoening van de IIR-bijheffing

2.1.5. Voorbeeld

2.2. Bedrag van de bijheffing op basis van de regel inzake inkomensinclusie

2.2.1. Berekeningswijze van de bijheffing op basis van de regel inzake inkomensinclusie

2.2.2. Aan een moederentiteit toerekenbaar deel van de bijheffing ter zake van een laagbelaste groepsentiteit

2.2.3. Kwalificerend inkomen van een laagbelaste groepsentiteit toerekenbaar aan eigendomsbelangen aangehouden door andere eigenaren

A. Uitgangspunt

B. Hypothesen opgenomen in art. 32, § 2, lid 2, a) tot d), W 19.12.2023

C. Uitsluiting van inkomen dat toe te rekenen is aan eigenaren van doorstroomentiteiten die geen groepsentiteiten zijn

D. Voorbeeld

2.2.4. Toevoeging aan het overeenkomstig art. 32, § 1, W 19.12.2023 aan de moederentiteit toegerekende bedrag

2.2.5. Verrekeningsmechanisme (of 'Offset mechanism')

A. Principe

B. Voorbeeld

3. Vermeerdering in geval van geen of ontoereikende voorafbetalingen

4. Voorbeelden

4.1. Voorbeeld – Top-downbenadering en verrekeningsmechanisme

4.2. Voorbeeld – Partieel gehouden moederentiteit (POPE)

4.3. Voorbeeld – Partieel gehouden moederentiteit (POPE)

4.4. Voorbeeld - Verrekeningsmechanisme

IX. Bijheffing op basis van de regel inzake undertaxed profit ('UTPR-bijheffing')

1. Inleiding

2. Bepaling van de UTPR-bijheffing

2.1. Entiteit die de UTPR-bijheffing verschuldigd is

2.1.1. Principe

2.1.2. Meerdere Belgische groepsentiteiten zijn deel van een MNO-groep zoals bedoeld in art. 35, § 1, W 19.12.2023

2.1.3. Modaliteiten met betrekking tot de voldoening van de UTPR-bijheffing

2.2. Bedrag van de UTPR-bijheffing

2.2.1. Berekeningswijze van de UTPR-bijheffing

2.2.2. Totaalbedrag van de UTPR-bijheffing voor het verslagjaar van de MNO-groep

A. Uitgangspunt

B. Aanpassingen

2.2.3. Ratio voor de UTPR (of UTPR-percentage) van België voor het verslagjaar

A. Formule voor de berekening van het UTPR-percentage van België voor het verslagjaar

B. Toewijzing van de werknemers en materiële activa aan de jurisdictie waar de vaste inrichting is gevestigd (in het geval van afzonderlijke financiële rekeningen)

C. Uitsluiting van werknemers en materiële activa van een beleggingsentiteit of een doorstroomentiteit

D. Uitsluitingsmechanisme bedoeld in art. 36, § 8, W 19.12.2023

3. Voorbeelden

3.1. Voorbeeld 1 – Bedrag van de UTPR-bijheffing

3.2. Voorbeeld 2 – Verdeling van de bijheffing tussen jurisdicties die een gekwalificeerde UTPR toepassen en toepassing van art. 36, § 8-9, W 19.12.2023

X. Bijzondere regels voor herstructureringen van ondernemingen en holdingstructuren

1. Inleiding

2. In- en uittredingen van groepsentiteiten in een MNO-groep of omvangrijke binnenlandse groep

2.1. Geviseerde situaties

2.2. Berekening van het effectieve belastingtarief en de bijheffing van de doelentiteit

2.2.1. In aanmerking nemen van het netto-inkomen of -verlies en van de aangepaste betrokken belastingen opgenomen in de geconsolideerde jaarrekening van de uiteindelijke moederentiteit

2.2.2. Bepalen van het kwalificerend inkomen of verlies en de aangepaste betrokken belastingen op basis van de historische boekwaarde van de activa en passiva

2.2.3. Berekening van de in aanmerking komende loonkosten

2.2.4. Berekening van de boekwaarde van de in aanmerking komende materiële activa

2.2.5. Uitgestelde belastingvorderingen en uitgestelde belastingverplichtingen van een doelentiteit

2.2.6. Gevallen waarin de doelentiteit een moederentiteit en een groepsentiteit is die deel uitmaakt van twee of meer MNO-groepen of omvangrijke binnenlandse groepen in het jaar van verwerving

2.3. Verkrijging of vervreemding van een zeggenschapsbelang in een doelentiteit behandeld als een verkrijging of vervreemding van activa en passiva

3. Overdracht van activa en passiva

3.1. Principe

3.2. Uitzondering – vervreemding of verkrijging van activa in het kader van een reorganisatie

3.3. Uitzondering – vervreemding of verkrijging van activa en passiva als onderdeel van een reorganisatie die resulteert in niet-kwalificerende winsten of verliezen voor de vervreemdende entiteit

3.4. Keuze voor de indienende groepsentiteit wanneer een groepsentiteit de grondslag van haar activa en het bedrag van haar passiva moet of mag aanpassen aan de reële waarde voor fiscale doeleinden in de jurisdictie waar zij is gevestigd

3.4.1. Situaties waarin de keuze kan worden uitgeoefend

3.4.2. Gevolgen van de keuze

A. Art. 38, § 4, a), W 19.12.2023

B. Art. 38, § 4, b), W 19.12.2023

C. Art. 38, § 4, c), W 19.12.2023

4. Joint venture

4.1. Inleiding

4.2. Definities

4.2.1. Joint venture

4.2.2. Met een joint venture gelieerde partij

4.3. Berekening van de bijheffing van de joint venture en de met de joint venture gelieerde partijen ('joint venture groep')

4.4. Toepassing van de IIR

4.5. Toepassing van de UTPR

5. MNO-groep op omvangrijke binnenlandse groep met verschillende moederentiteiten

5.1. Inleiding

5.2. Definities

5.2.1. MNO-groep of omvangrijke groep met verschillende moederentiteiten

5.2.2. Stapelstructuur

5.2.3. Regeling met dubbele notering

5.3. Entiteiten en groepsentiteiten van een MNO-groep of omvangrijke binnenlandse groep met verschillende moederentiteiten

5.4. Geconsolideerde jaarrekening van de MNO-groep of omvangrijke binnenlandse groep met verschillende moederentiteiten

5.5. Uiteindelijke moederentiteiten van de MNO-groep of omvangrijke binnenlandse groep met verschillende moederentiteiten

5.6. Toepassing van de IIR

5.7. Toepassing van de UTPR

5.8. Aangifte betreffende de bijheffing

XI. Bijzondere regels inzake fiscale neutraliteit en uitkeringsregelingen

1. Inleiding

2. Doorstroomentiteit die een uiteindelijke moederentiteit is

2.1. Inleiding

2.2. Vermindering van het kwalificerend inkomen

2.2.1. Situaties bedoeld in art. 41, § 1, W 19.12.2023

A. Voorwaarde bedoeld in art. 41, § 1, a), W 19.12.2023

B. Voorwaarde bedoeld in art. 41, § 1, b), W 19.12.2023

2.2.2. Situaties bedoeld in art. 41, § 2, W 19.12.2023

A. De eigendomshouder is een natuurlijke persoon

B. De eigendomshouder is een overheidsentiteit, internationale organisatie, non-profitorganisatie of pensioenfonds

2.3. Vermindering van het kwalificerend verlies

2.4. Vermindering van de betrokken belastingen

2.5. Vaste inrichting via welke een doorstroomentiteit geheel of gedeeltelijk haar bedrijf uitoefent

2.6. Voorbeelden

2.6.1. Voorbeeld 1

2.6.2. Voorbeeld 2

2.6.3. Voorbeeld 3

3. Uiteindelijke moederentiteit onderworpen aan een aftrekbaardividendregime

3.1. Inleiding

3.2. Definities

3.1.1. Aftrekbaardividendregime

3.1.2. Aftrekbaar dividend

3.1.3. Coöperatie

3.2. Vermindering van het kwalificerend inkomen

3.2.1. Situaties bedoeld in art. 42, § 2, W 19.12.2023

A. Voorwaarde bedoeld in art. 42, § 2, a), W 19.12.2023

B. Voorwaarde bedoeld in art. 42, § 2, b), W 19.12.2023

3.2.2. Situaties bedoeld in art. 42, § 3, W 19.12.2023

A. Voorwaarde bedoeld in art. 42, § 3, a), W 19.12.2023

B. Voorwaarde bedoeld in art. 42, § 3, b), W 19.12.2023

C. Voorwaarde bedoeld in art. 42, § 3, c), W 19.12.2023

3.3. Vermindering van de betrokken belastingen

3.4. Uiteindelijke moederentiteit die een eigendomsbelang houdt in een andere groepsentiteit die aan een aftrekbaardividendregime is onderworpen

3.5. Ledendividend uitgekeerd door een inkoopcoöperatie

4. Keuze in het geval van een in aanmerking komend uitkeringsbelastingstelsel

4.1. Inleiding

4.2. Keuze om het bedrag bepaald als belasting op fictieve uitkeringen in het bedrag van de aangepaste betrokken belastingen op te nemen

4.3. Bedrag van de fictieve inhouding

4.4. Terugneemrekening voor fictieve inhoudingen

4.4.1. Bijhouden van een terugneemrekening voor fictieve inhoudingen voor ieder waarin de keuze van toepassing is

4.4.2. Vermindering van het saldo van de terugneemrekeningen voor fictieve inhoudingen gecreëerd voor voorgaande verslagjaren

A. Betaalde belastingen door groepsentiteiten gedurende het verslagjaar ten aanzien van daadwerkelijke of fictieve uitkeringen

B. Bedrag gelijk aan het netto kwalificerende verlies in een jurisdictie vermenigvuldigd met het minimumbelastingtarief

C. Bedrag van overgedragen verliezen van terugneemrekeningen

D. Voorbeeld

4.5. Herberekening van de ETR en de bijheffing voor het verslagjaar

4.6. Geen opname van de in de loop van het verslagjaar voldane belastingen over de daadwerkelijke of fictieve uitkeringen in de aangepaste betrokken belastingen

4.7. Een groepsentiteit die onder de keuzemogelijkheid valt verlaat de MNO-groep of omvangrijke binnenlandse groep, of nagenoeg al haar activa worden overgedragen aan een persoon niet zijnde een groepsentiteit van dezelfde MNO-groep of omvangrijke binnenlandse groep die in dezelfde jurisdictie is gevestigd

5. Berekening van het effectieve belastingtarief en de bijheffing voor beleggingsentiteiten

5.1. Berekening van de ETR en de bijheffing van een beleggingsentiteit die geen fiscaal transparante entiteit is

5.1.1. Afzonderlijke berekening van de ETR van een beleggingsentiteit

5.1.2. Berekeningsmethode van de ETR van de beleggingsentiteit

5.1.3. Aangepaste betrokken belastingen van de beleggingsentiteit

5.1.4. Berekening van de bijheffing van de beleggingsentiteit

5.2. Keuze om een groepsentiteit die een beleggingsentiteit of een verzekeringsbeleggingsentiteit is, te behandelen als een fiscaal transparante entiteit

5.2.1. Definitie van een verzekeringsbeleggingsentiteit

5.2.2. Principe

5.2.3. Indirect aanhouden van een eigendomsbelang in een (verzekerings)beleggingsentiteit via een direct eigendomsbelang in een andere (verzekerings)beleggingsentiteit

5.2.4. Keuze van vijf jaar

5.2.5. Bepalen van de winst of het verlies uit de vervreemding van een door een beleggingsentiteit of verzekeringsbeleggingsentiteit gehouden actief of passief indien de keuze wordt herroepen

5.3. Keuze waarbij een groepsentiteit-eigenaar van een beleggingsentiteit een methode van belastbare uitkering mag toepassen ten aanzien van zijn eigendomsbelang in een beleggingsentiteit

5.3.1. Principe

5.3.2. Methode van belastbare uitkering

A. Uitkeringen en fictieve uitkeringen van het kwalificerend inkomen van een beleggingsentiteit

B. Betrokken belastingen voldaan door de beleggingsentiteit

C. Aandeel van de groepsentiteit-eigenaar in het niet-uitgekeerde netto kwalificerende inkomen van de beleggingsentiteit

D. Uitsluiting uit de berekening van de ETR van het kwalificerende inkomen of verlies van een beleggingsentiteit en van de aan dat inkomen toe te rekenen aangepaste betrokken belastingen voor het verslagjaar

5.3.3. Bepalen van het niet-uitgekeerde netto kwalificerende inkomen van een beleggingsentiteit voor het geteste jaar

A. Uitgangspunt: bedrag van het kwalificerend inkomen van de beleggingsentiteit voor het geteste jaar

B. Vermindering met betrokken belastingen van de beleggingsentiteit

C. Vermindering van de uitkeringen en fictieve uitkeringen aan aandeelhouders, niet zijnde beleggingsentiteiten, tijdens de testperiode

D. Vermindering met de kwalificerende verliezen ontstaan tijdens de testperiode en de voorwaartse verrekening van beleggingsverlies

E. Geen rekening houden met de uitkeringen of fictieve uitkeringen waarmee het niet-uitgekeerde netto kwalificerende inkomen reeds is verminderd

F. Geen rekening houden met het bedrag aan kwalificerende verliezen waarmee het niet-uitgekeerde netto kwalificerende inkomen reeds is verminderd

5.3.4. Fictieve uitkering

5.3.5. Keuze van vijf jaar

5.3.6. Behandeling van het aandeel van de groepsentiteit-eigenaar in het niet-uitgekeerde netto kwalificerende inkomen van de beleggingsentiteit in geval van herroeping van de keuze

XII. Overgangsregels

1. Tijdelijke veilige havens

1.1. Inleiding

1.2. Definities

1.2.1. Gekwalificeerde financiële verslaglegging

1.2.2. Gekwalificeerde landenrapport

1.2.3. Totaal aan opbrengsten

1.2.4. Winst (verlies) vóór inkomstenbelasting

1.2.5. Vereenvoudigde betrokken belastingen

1.2.6. Vereenvoudigd effectief belastingtarief

1.2.7. Overgangsperiode

1.2.8. Overgangspercentage

1.2.9. Hybride arbitrage regelingen

1.3. Tijdelijke CbCR veilige haven

1.3.1. Testen bedoeld in art. 64, § 1, W 19.12.2023

A. Test 1: de minimis test

B. Test 2: vereenvoudigde ETR test

C. Test 3: substance test ('Routine Profits Test')

1.3.2. Gevallen waarin de tijdelijke CbCR veilige haven niet van toepassing is

A. Een MNO-groep voldeed niet aan één van de tests bedoeld in art. 64, § 1, W 19.12.2023, gedurende de overgangsperiode tijdens een voorgaand verslagjaar in een jurisdictie

B. Staatloze groepsentiteiten

C. MNO-groepen met verschillende moederentiteiten waarbij het gekwalificeerde landenrapport niet de gegevens bevat van elke groep

D. Groepsentiteiten gelegen in jurisdicties waarvoor gekozen is voor de optie in verband met een in aanmerking komend uitkeringsbelastingstelsel

E. De uiteindelijke moederentiteit is een doorstroomentiteit die gevestigd is in een jurisdictie, tenzij de houders van alle eigendomsbelangen in de doorstroomentiteit, houders zijn bedoeld in art. 41, §§ 1 en 2, en 42, §§ 2 en 3, W 19.12.2023

1.3.3. Bijzondere gevallen

A. Joint ventures

B. Uiteindelijke moederentiteit die een doorstroomentiteit is of onder een aftrekbaardividendregime valt

C. Beleggingsentiteit

1.3.4. Wijze waarop de keuze bedoeld in art. 64, § 1, W 19.12.2023 uitgeoefend moet worden

1.4. Tijdelijke UTPR veilige haven

2. Overige overgangsregels

2.1. Belastingattributen tijdens de overgangsfase

2.1.1. Inleiding

2.1.2. Overgangsjaar

2.1.3. Rekening houden met alle uitgestelde belastingvorderingen en uitgestelde belastingverplichtingen van alle groepsentiteiten in een jurisdictie voor het overgangsjaar

2.1.4. Uitsluiting van uitgestelde belastingverplichtingen voortvloeiend uit posten die van de berekening van kwalificerend inkomen of verlies worden uitgesloten wanneer die uitgestelde belastingvorderingen zijn ontstaan door een transactie die na 30 november 2021 plaatsvindt

2.1.5. Overdracht van activa tussen groepsentiteiten na 30 november 2021 en vóór de aanvang van een overgangsjaar

2.1.6. Voorbeelden

A. Voorbeeld 1

B. Voorbeeld 2

C. Voorbeeld 3

D. Voorbeeld 4

E. Voorbeeld 5

F. Voorbeeld 6

2.2. Overgangsregime voor de op substance gebaseerde inkomensuitzondering

2.2.1. Uitzondering van toepassing op de loonkosten

2.2.2. Uitzondering van toepassing op de materiële activa

2.3. Uitsluiting van het toepassingsgebied van bijheffingen voor MNO-groepen in het beginstadium van internationale activiteit

2.3.1. IIR-bijheffing

2.3.2. UTPR-bijheffing

2.3.3. Beginstadium van internationale activiteit van de MNO-groep

A. De MNO-groep heeft groepsentiteiten in niet meer dan zes jurisdicties

B. De totale waarde van de materiële activa van alle groepsentiteiten van de MNO-groep die gevestigd zijn in alle jurisdicties behalve de referentiejurisdictie, bedraagt niet meer dan 50 miljoen euro

2.3.4. Vijfjarige periode

2.3.5. Informeren van de Belgische belastingadministratie van de aanvang van het beginstadium van de internationale activiteit van de MNO-groep

2.4. Toerekening van de betrokken belastingen in het kader van een fiscaal regime inzake gecontroleerde buitenlandse vennootschappen

XIII. Inwerkingtreding

XIV. Wijzigingen van het wetboek van inkomstenbelastingen 1992

1. Wetsbepalingen

2. Intragroepscompensatie

2.1. Principe

2.2. Bedrag ontvangen als vergoeding voor de bijheffing

2.3. Bedrag betaald als vergoeding voor de bijheffing

2.4. Voorbeeld

3. Minimumbelasting voor multinationale ondernemingen en omvangrijke binnenlandse groepen

4. Belastingkrediet voor onderzoek en ontwikkeling

4.1. Inkorting van de terugbetalingstermijn van het belastingkrediet onderzoek en ontwikkeling

4.2. Invoering van de keuzemogelijkheid tot verrekening of overdracht van het belastingkrediet onderzoek en ontwikkeling

5. Inwerkingtreding

I. Inleiding

1. De globalisering en de digitalisering van de economie hebben op veel gebieden voor uitdagingen gezorgd, waaronder belastingen.

Een essentieel onderdeel van het OESO/G20-project inzake 'Base Erosion and Profit Shifting' (BEPS) is het beantwoorden van de fiscale uitdagingen die deze digitalisering van de economie met zich meebrengt (actie 1 van het BEPS-project van 2015) en het herontwerpen van het internationale belastingsysteem.

In oktober 2021, tijdens de Inclusive Framework (IF) bijeenkomst georganiseerd door de OESO, sloten 139 jurisdicties zich aan bij een tweepijleroplossing om de internationale belastingregels te hervormen en ervoor te zorgen dat multinationale ondernemingen hun eerlijke deel aan belastingen betalen waar ze actief zijn en winst maken.

De G20 heeft het IF-akkoord ook onderschreven.

1. Inclusief kader voor BEPS – OESO/G20-project

2. Het IF-akkoord steunt op twee pijlers.

Pijler 1 van het akkoord regelt een andere verdeling van belastbare winsten en heffingsrechten tussen landen voor de grootste en meest winstgevende multinationals, waaronder grote digitale bedrijven. Hier wordt een herallocatie beoogd van winsten van multinationale ondernemingen naar het land waar de eindconsument gevestigd is.

Pijler 2 van het akkoord bevat afspraken over een wereldwijd minimumniveau van belastingheffing en bewerkstelligt aldus dat grote multinationals altijd ten minste effectief 15 % aan belasting over hun winst betalen.

Deze tweede pijler is gebaseerd op een wereldwijde minimumbelasting evenals op de 'subject to tax rule' (STTR) (1).

(1) De STTR is een verdragsregel die bepaalde bronjurisdicties toestaat om 'heffingsrechten terug te vorderen' wanneer bepaalde gedefinieerde categorieën van grensoverschrijdende betalingen binnen een groep onderworpen zijn aan nominale vennootschapsbelastingtarieven van minder dan 9 pct. in de ontvangende jurisdicties. Deze regel wordt in deze circulaire niet verder uitgewerkt.

3. De wereldwijde minimumbelasting is gebaseerd op de OESO-modelvoorschriften ('Model Global Anti-Base Erosion Rules' of verkort GloBE-regels) die een jurisdictie in haar nationale wetgeving kan opnemen om een extra belasting te heffen op de laagbelaste winsten van belastingplichtigen op wie deze regels van toepassing zijn, teneinde een belastingtarief van 15 pct. te bereiken.

Het IF kan geen bindende wetgeving opstellen. Dit is een politiek akkoord.

De OESO-modelvoorschriften (uiteengezet in een tien hoofdstukken tellende reeks modelregels die op 20 december 2021 door de OESO zijn gepubliceerd (2)) zijn gebaseerd op een gemeenschappelijke aanpak, wat betekent dat de lidstaten van het IF niet verplicht zijn om ze aan te nemen, maar als ze dat doen, moeten zij ze uitvoeren en toepassen in overeenstemming met de regels en doelstellingen die in het IF-akkoord zijn uiteengezet. Als zij ze niet aannemen, accepteren ze dat de andere staten ze toepassen.

(2) OECD/G20 Base Erosion and Profit Shifting project - Tax Challenges Raised by the Digitisation of the Economy – Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two), op 14 december 2021 goedgekeurd door het OESO/G20 Inclusive Framework on BEPS.

2. Europese richtlijn

4. De situatie is anders voor de lidstaten van de Europese Unie omdat de OESO-modelvoorschriften zijn omgezet in een bindende richtlijn. Dit is Richtlijn (EU) 2022/2523 van de raad van 15 december 2022 tot waarborging van een mondiaal minimumniveau van belastingheffing voor groepen van multinationale ondernemingen en omvangrijke binnenlandse groepen in de Unie.

Om de teksten in lijn te brengen met het Europese recht is op enkele punten afgeweken van de OESO-modelvoorschriften.

Zo is de richtlijn bijvoorbeeld ook van toepassing op omvangrijke louter binnenlandse groepen gevestigd in een land van de Europese Unie, terwijl in de OESO-modelvoorschriften alleen multinationale ondernemingen met grensoverschrijdende vestigingen onder het toepassingsgebied vallen.

3. Omzetting in Belgisch recht

5. Deze Europese richtlijn moest op haar beurt worden omgezet in Belgisch recht. Dit is de wet van 19.12.2023 houdende de invoering van een minimumbelasting voor multinationale ondernemingen en omvangrijke binnenlandse groepen.

België heeft ervoor gekozen om de bepalingen aangaande de minimumbelasting als een afzonderlijk geheel op te nemen in een aparte wet, waar alle relevante bepalingen samen gegroepeerd staan.

Integratie in de huidige bepalingen van het WIB 92 zou het WIB 92 complexer maken. Opgemerkt dient te worden dat wijzigingen aan het WIB 92 werden aangebracht. Deze hebben voornamelijk betrekking op de interactie tussen de vennootschapsbelasting en de bijheffing (zie titel III, W 19.12.2023).

Opgemerkt dient te worden dat zowel de richtlijn als de Belgische omzettingswetgeving soms afwijken van de OESO-modelvoorschriften. In dergelijke gevallen zijn alleen de Belgische tekst en de richtlijn van toepassing.

4. Overzicht van OESO-modelvoorschriften

6. De globale anti-belastinggrondslaguithollingsmodelregels zijn bedoeld om ervoor te zorgen dat grote multinationale ondernemingen (MNO's) een minimumbelasting betalen over de winsten die zij genereren in elk van de jurisdicties waar zij actief zijn.

Deze regels verplichten de betrokken MNO-groepen met een geconsolideerde jaaropbrengst van 750 miljoen euro of meer, om hun inkomen en de belastingen op dit inkomen per jurisdictie te berekenen. Wanneer deze berekening een effectief belastingtarief ('Effective Tax Rate' (ETR)) van minder dan 15 % oplevert voor een jurisdictie, verplichten de regels de MNO-groep om een bijheffing ('Top-Up Tax') te betalen die ervoor moet zorgen dat het totale bedrag van de belasting op de overwinst in die jurisdictie met lage belastingdruk wordt verhoogd tot een niveau waarbij het belastingtarief 15 % bereikt.

Deze minimumbelasting wordt bereikt via drie verschillende heffingsmaatregelen, zijnde de gekwalificeerde binnenlandse bijheffing ('Qualified Domestic Minimum Top-up-Tax' (QDMTT)), de IIR-bijheffing ('Income Inclusion Rule' (IIR)) en de UTPR-bijheffing ('Undertaxed Profit Rule' (UTPR)).

7. Deze bepalingen worden toegepast volgens een overeengekomen volgorde, die is geïntegreerd in het ontwerp van de OESO-modelvoorschriften, en werken als volgt:

1) Het laagbelaste inkomen wordt eerst belast in de lokale jurisdictie. Allereerst kan de verschuldigde bijheffing worden geheven via de toepassing van een QDMTT, waardoor de jurisdictie waarin het laagbelaste inkomen is behaald, een bijheffing kan heffen op de overwinst van de MNO-groep, zodat de ETR op dit inkomen wordt verhoogd tot het minimumtarief van 15 %. België heeft ervoor gekozen om een binnenlandse bijheffing in te voeren (zie hoofdstuk 6, W 19.12.2023).

2) Vervolgens worden secundaire belastingrechten toegewezen aan de jurisdictie van de moederentiteit. Als de laagbelastende jurisdictie geen QDMTT heeft ingevoerd, is het doorgaans de uiteindelijke moederentiteit van de MNO-groep die de verplichting heeft om de bijheffing te betalen op grond van een gekwalificeerde IIR. Als de uiteindelijke moederentiteit zich bevindt in een jurisdictie die geen gekwalificeerde IIR heeft ingevoerd, dan bepalen de OESO-modelvoorschriften als algemene regel dat de bijheffing wordt geheven op de volgende entiteit in de eigendomsketen ('tussenliggende moederentiteit') die zich bevindt in een jurisdictie met een gekwalificeerde IIR. Op grond van de IIR wordt de minimumbelasting betaald op het niveau van de moederentiteit naar rato van de deelnemingen die zij heeft in de entiteiten waaraan een bijheffing toegewezen.

3) Tot slot wordt de resterende bijheffing verzekerd door toepassing van de UTPR-bijheffing. De UTPR-bijheffing werkt dus als een zogenaamde 'backstop' van de IIR-bijheffing. Het totale bedrag van de resterende bijheffing, berekend volgens de OESO-modelvoorschriften, wordt verdeeld tussen de jurisdicties met behulp van een verdeelsleutel op basis van substance. Voor het deel van de winst dat aan hen is toegewezen, heft elke jurisdictie de bijheffing door de UTPR toe te passen door de weigering van aftrek op grond van haar vennootschapsbelastingwetgeving of via een gelijkwaardig mechanisme.

8. De berekening van de verschillende bijheffingen verloopt over het algemeen via identieke stappen.

- Stap 1 bestaat erin te bepalen welke entiteiten onder het toepassingsgebied vallen.

- Stap 2 bestaat erin het kwalificerende inkomen of -verlies te bepalen voor elke jurisdictie waar de MNO-groep is gevestigd.

- Stap 3 bestaat er vervolgens in om de aangepaste betrokken belasting voor elke jurisdictie te bepalen.

- Stap 4 is de berekening van het effectieve belastingtarief en de verschuldigde bijheffing per jurisdictie.

- Stap 5 behelst ten slotte de toewijzing van die bijheffing aan bepaalde entiteiten met inachtneming van de overeengekomen volgorde van toepassing (zie hierboven) en de toerekeningsmechanismen.

9. De Belgische minimumbelasting is enerzijds in overeenstemming met de OESO-modelvoorschriften en vormt anderzijds de Belgische omzetting van Richtlijn (EU) 2022/2523 van de Raad van 14 december 2022.

10. De OESO-modelvoorschriften van Pijler Twee bestaan uit 10 hoofdstukken.

Hoofdstukken 1 t.e.m. 5, 9 en 10 pro parte bevatten de belangrijkste bepalingen die de MNO-groepen definiëren die binnen het toepassingsgebied van de regels vallen en beschrijven het mechanisme voor het berekenen van de ETR en de eventuele bijheffing die daaruit voortvloeit.

De andere onderwerpen die in de hoofdstukken 6 tot 9 worden behandeld, zijn meer technisch en administratief. Hoofdstuk 6 behandelt de aanpassingen die moeten worden gedaan in geval van fusie of overname en voor bepaalde bedrijfsstructuren. Hoofdstuk 7 gaat over de toepassing van de regels in verband met bepaalde belastingregimes voor bedrijven. Hoofdstuk 8 beschrijft de verplichtingen met betrekking tot aangifte en indiening van aangiften, en hoofdstuk 9 voorziet in overgangsmaatregelen voor de MNO-groepen die binnen het toepassingsgebied van de regels vallen.

11. Titel II van de Belgische wet houdende de invoering van een minimumbelasting voor multinationale ondernemingen en omvangrijke binnenlandse groepen (W 19.12.2023) volgt dezelfde structuur en bestaat uit 13 hoofdstukken:

Hoofdstuk 1 - Definities

Hoofdstuk 2 - Toepassingsgebied

Hoofdstuk 3 - Bepaling van het kwalificerende inkomen of -verlies

Hoofdstuk 4 - Berekening van de aangepaste betrokken belastingen

Hoofdstuk 5 - Berekening van het effectieve belastingtarief en de bijheffing

Hoofdstuk 6 - Binnenlandse bijheffing

Hoofdstuk 7 – IIR-bijheffing

Hoofdstuk 8 - UTPR-bijheffing

Hoofdstuk 9 - Bijzondere regels voor herstructureringen van ondernemingen en holdingstructuren

Hoofdstuk 10 - Bijzondere regels inzake fiscale neutraliteit en uitkeringsregelingen

Hoofdstuk 11 - Vestiging en inning van de minimumbelasting

Hoofdstuk 12 - Overgangsregels

Hoofdstuk 13 – Inwerkingtreding.

De invoering van een globale minimumbelasting heeft ook implicaties op de bepalingen van het WIB 92. Deze wijzigingen worden opgenomen in Titel III, W 19.12.2023.

Tot slot voorziet Titel IV, W 19.12.2023 in de hoofdelijke aansprakelijkheid van de verschillende groepsentiteiten voor de binnenlandse bijheffing en de UTPR-bijheffing.

5. Draagwijdte van de circulaire

12. Deze circulaire heeft betrekking op Titel II, hoofdstukken 1 t.e.m. 10, 12 pro parte en 13.

Voor zover nodig wordt gepreciseerd dat de overwegingen in deze circulaire enkel gelden voor de toepassing van de wet van 19.12.2023, en geenszins transponeerbaar zijn naar de bepalingen van het WIB 92 of enige andere specifieke wet die de inkomstenbelastingen behandelt.

Deze circulaire is in hoofdzaak gebaseerd op (de relevante passages van) de 'Consolidated Commentary to the Global Anti-Base Erosion Model Rules' en de 'Tax Challenges Arising from the Digitalisation of the Economy – Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two) Examples' van de OESO zoals gepubliceerd op 25 april 2024 en de 'Frequently Asked Questions on Pillar 2 Directive' van de EU. Wanneer verwezen wordt naar 'MNO-groep', dient hieronder, waar relevant, eveneens 'omvangrijke binnenlandse groep' begrepen te worden.

II. Definities

1. Termen gedefinieerd in art. 3, W 19.12.2023

1.1. Entiteit

13. Een entiteit ('entity') wordt gedefinieerd als een rechtsfiguur die een afzonderlijke financiële rekening opstelt of een rechtspersoon (3).

(3) Art. 3, 1°, W 19.12.2023.

14. Deze brede definitie zorgt ervoor dat de term zowel aparte rechtspersonen als samenwerkingsverbanden zoals 'partnerships' en 'trusts' omvat (4). Deze term omvat niet centrale, deelstatelijke of lokale overheden en hun administraties of agentschappen die overheidsfuncties uitoefenen (5).

(4) Zie in die zin, OECD, 2024, Consolidated Commentary to the Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two), blz. 18, nr. 2.
(5) Zie in die zin, OECD, 2024, Consolidated Commentary to the Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two), blz. 240, nr. 17.1.

1.2. Groepsentiteit

15. Een groepsentiteit ('constituent entity') wordt gedefinieerd als:

a) een entiteit die deel uitmaakt van een groep van multinationale ondernemingen (MNO-groep) of van een omvangrijke binnenlandse groep; of

b) een vaste inrichting van een hoofdentiteit die deel uitmaakt van een MNO-groep als bedoeld in de bepaling onder a) (6).

(6) Art. 3, 2°, W 19.12.2023.

16. Deze term wordt gebruikt om de entiteiten te identificeren die onderworpen zijn aan de regels aangaande de minimumbelasting (7). Indien de entiteit lid is van een groep, dan zal men kwalificeren als groepsentiteit, tenzij men een uitgesloten entiteit is zoals bedoeld in art. 3, 59°, W 19.12.2023. Een vaste inrichting (zie nr. 47), van een hoofdentiteit die deel uitmaakt van een MNO-groep en op zichzelf ook een groepsentiteit is, wordt behandeld als een aparte groepsentiteit (8).

(7) Zie in die zin, OECD, 2024, Consolidated Commentary to the Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two), blz. 18, nr. 2.
(8) Zie in die zin, OECD, 2024, Consolidated Commentary to the Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two), blz. 25, nr. 28-29.

1.3. Groep

17. Een groep ('group') wordt gedefinieerd als:

a) een geheel van entiteiten die met elkaar verbonden zijn door eigendom of zeggenschap zoals omschreven in de aanvaardbare standaard voor financiële verslaglegging voor de opstelling van een geconsolideerde jaarrekening door de uiteindelijke moederentiteit, inclusief iedere entiteit die mogelijkerwijs van de geconsolideerde jaarrekening van de uiteindelijke moederentiteit is uitgesloten op de enkele grond van haar kleine omvang, van haar materieel belang of van het feit dat zij voor de verkoop wordt aangehouden; of

b) een entiteit die een of meer vaste inrichtingen (zie nr. 47) heeft, op voorwaarde dat zij geen deel uitmaakt van een andere groep zoals omschreven in de bepaling onder a) (9).

(9) Art. 3, 3°, W 19.12.2023.

18. Entiteiten vormen dus een groep indien ze onder gezamenlijke zeggenschap staan zodat hun inkomen inbegrepen is (of zou zijn) in dezelfde geconsolideerde jaarrekening (10). Of twee of meer entiteiten een groep vormen is gebaseerd op een boekhoudkundige consolidatietest. Deze consolidatietest wordt uitgevoerd op basis van de geconsolideerde jaarrekening zoals opgesteld door de uiteindelijke moederentiteit (11).

(10) Zie in die zin, OECD, 2024, Consolidated Commentary to the Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two), blz. 18, nr. 2.
(11) Zie in die zin, OECD, 2024, Consolidated Commentary to the Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two), blz. 23, nr. 18.

19. In het OESO Commentaar wordt verduidelijkt dat littera a) van de definitie:

- Enerzijds een geheel van entiteiten omvat die opgenomen zijn in de geconsolideerde jaarrekening van de uiteindelijke moederentiteit. Dit betekent dat de activa, passiva, baten, lasten en kasstromen (zijnde de financiële resultaten) van de entiteit (inclusief die van zijn vaste inrichtingen) post voor post geconsolideerd zijn in de geconsolideerde jaarrekening die de uiteindelijke moederentiteit opstelt voor de MNO-groep; en

- Anderzijds dat een groep ook de entiteiten omvat die niet post voor post geconsolideerd worden omdat ze op grond van een aanvaardbare standaard voor financiële verslaglegging onderworpen zijn aan een speciale rapporteringsbehandeling, omdat de entiteit voor verkoop wordt aangehouden, of op grond van omvang of materieel belang van consolidatie worden uitgesloten. Dit soort entiteiten wordt ook behandeld als deel van de groep zolang ze voldoende onder de controle van de uiteindelijke moederentiteit blijven om binnen de algemene consolidatievereisten van de desbetreffende aanvaardbare standaard voor financiële verslaglegging te vallen (12).

(12) Zie in die zin, OECD, 2024, Consolidated Commentary to the Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two), blz. 24, nr. 21-24.

20. Teneinde te verzekeren dat MNO-groepen die de geconsolideerde inkomstendrempel halen en grensoverschrijdende activiteiten verrichten via vaste inrichtingen in plaats van dochterondernemingen, ook onder de regels aangaande de minimumbelasting vallen, bevat littera b) een aanvullende definitie van groep. Dit begrip bepaalt dat een alleenstaande entiteit die voor het overige geen deel uitmaakt van een groep zoals gedefinieerd in littera a), maar die een of meer vaste inrichtingen in andere jurisdicties heeft, voor doeleinden van de minimumbelasting als een groep wordt behandeld. In combinatie met art. 3, 4°, W 19.12.2023 voldoen een entiteit en haar vaste inrichtingen gelegen in een of meer andere jurisdicties dus aan de definitie van groep en MNO-groep.

Littera b) is niet van toepassing indien de entiteit slechts een staatloze vaste inrichting heeft overeenkomstig littera d) van de definitie in art. 3, 13°, W 19.12.2023 en art. 4, § 3, lid 4, W 19.12.2023, omdat een dergelijke vaste inrichting niet wordt erkend krachtens de wetgeving van een andere jurisdictie. Deze specifieke situatie doet zich alleen voor als een op zichzelf staande entiteit een vaste inrichting heeft zoals gedefinieerd in littera d) van de definitie van vaste inrichting in art. 3, 13°, W 19.12.2023 (13).

(13) Zie in die zin, OECD, 2024, Consolidated Commentary to the Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two), blz. 24, nr. 25-26.

1.4. Groep van multinationale ondernemingen (MNO-groep)

21. Een groep van multinationale ondernemingen, of verkort 'MNO-groep' ('MNE group') wordt gedefinieerd als een groep die ten minste één entiteit of vaste inrichting omvat die niet in de jurisdictie van de uiteindelijke moederentiteit is gevestigd (14).

(14) Art. 3, 4°, W 19.12.2023.

22. Een groep zal dus een MNO-groep zijn indien het een of meer entiteiten of vaste inrichtingen heeft in een andere jurisdictie dan de jurisdictie van de uiteindelijke moederentiteit (15).

(15) Zie in die zin, OECD, 2024, Consolidated Commentary to the Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two), blz. 23, nr. 18.

1.5. Omvangrijke binnenlandse groep

23. Een omvangrijke binnenlandse groep ('large-scale domestic group') wordt gedefinieerd als een groep waarvan alle groepsentiteiten in dezelfde lidstaat van de Europese Unie zijn gevestigd (16).

(16) Art. 3, 5°, W 19.12.2023.

1.6. Geconsolideerde jaarrekening

24. De geconsolideerde jaarrekening ('consolidated financial statements') wordt gedefinieerd als:

a) de jaarrekening, opgesteld door een entiteit overeenkomstig een aanvaardbare standaard voor financiële verslaglegging, waarin de activa, passiva, baten, lasten en kasstromen van die entiteit en alle entiteiten waarin zij een zeggenschapsbelang heeft, zijn weergegeven als die van één enkele economische entiteit;

b) voor groepen als omschreven in art. 3, 3°, b) W 19.12.2023, de jaarrekening opgesteld door een entiteit overeenkomstig een aanvaardbare standaard voor financiële verslaglegging;

c) de jaarrekening van de uiteindelijke moederentiteit die niet is opgesteld overeenkomstig een aanvaardbare standaard voor financiële verslaglegging en die vervolgens is aangepast om materiële concurrentieverstoringen te voorkomen; en

d) wanneer de uiteindelijke moederentiteit geen jaarrekening zoals omschreven in littera a), b) of c), opstelt, de jaarrekening die zou zijn opgesteld als de uiteindelijke moederentiteit verplicht was geweest om een dergelijke jaarrekening op te stellen overeenkomstig:

i) een aanvaardbare standaard voor financiële verslaglegging; of

ii) een goedgekeurde andere standaard voor financiële verslaglegging en op voorwaarde dat de desbetreffende jaarrekening is aangepast om materiële concurrentieverstoringen te voorkomen (17).

(17) Art. 3, 6°, W 19.12.2023.

25. Littera d) van de definitie van geconsolideerde jaarrekening omvat een veronderstelde consolidatietest ('deemed consolidation test') die van toepassing is als de uiteindelijke moederentiteit in werkelijkheid geen jaarrekening opstelt in overeenstemming met een aanvaardbare standaard voor financiële verslaglegging. De veronderstelde consolidatietest is typisch van toepassing wanneer de regels aangaande de minimumbelasting afhankelijk zijn van een resultaat dat is afgeleid van de jaarrekening of financiële rekeningen van een groep of entiteit en de relevante groep of entiteit geen geconsolideerde jaarrekening opstelt volgens een aanvaardbare standaard voor financiële verslaglegging. De regels aangaande de minimumbelasting zijn gebaseerd op de boekhoudkundige consolidatieregels om te bepalen of er een groep bestaat. In sommige gevallen consolideert een moederentiteit haar dochterondernemingen echter niet omdat er geen wet- of regelgeving is die haar verplicht om een geconsolideerde jaarrekening op te stellen in overeenstemming met de IFRS of een lokale GAAP (bijvoorbeeld een multinationale onderneming in privé- en familiebezit). Niets belet de regels aangaande de minimumbelasting om op deze gevallen van toepassing te zijn want, volgens de veronderstelde consolidatietest, zou de groep, zelfs als ze geen geconsolideerde jaarrekening heeft, verplicht zijn om deze op te stellen als de toepassing van de standaard voor financiële verslaglegging verplicht was in overeenstemming met een wet- of regelgeving. De test wijzigt de inhoud van de standaard voor financiële verslaglegging niet, maar stelt eerder de vraag of er een geconsolideerde groep zou hebben bestaan als de toepassing van de standaard verplicht was.

De veronderstelde consolidatietest vereist het opmaken van een geconsolideerde jaarrekening op basis van een goedgekeurde standaard voor financiële verslaglegging die ofwel een aanvaardbare standaard voor financiële verslaglegging is, ofwel een andere standaard voor financiële verslaglegging die is aangepast om eventuele materiële concurrentieverstoringen te voorkomen. De MNO-groep kan kiezen uit de goedgekeurde standaarden voor financiële verslaglegging die van toepassing zijn in de jurisdictie van de uiteindelijke moederentiteit. Deze veronderstelde set van geconsolideerde jaarrekeningen wordt vervolgens gebruikt voor de toepassing van andere onderdelen van de regels aangaande de minimumbelasting, bijvoorbeeld om te bepalen of een MNO-groep voldoet aan het opbrengstendrempelcriterium van art. 5, W 19.12.2023 of dat een entiteit behandeld moet worden als een groepsentiteit van een MNO-groep. Voorts wordt de goedgekeurde standaard voor financiële verslaglegging die wordt gebruikt voor het opmaken van de veronderstelde geconsolideerde jaarrekening doorgaans gebruikt voor de bepaling van het netto-inkomen of -verlies uit de financiële verslaglegging en de aangepaste betrokken belastingen van de groepsentiteiten.

De veronderstelde consolidatietest wijzigt echter niet de regels die volgens die goedgekeurde standaard voor financiële verslaglegging moeten worden toegepast en wijzigt bijgevolg niet de resultaten van de toepassing van de standaard. Het vereist met name niet dat een entiteit de activa, passiva, baten, lasten en kasstromen van een andere entiteit post voor post consolideert wanneer de goedgekeurde standaard voor financiële verslaglegging een dergelijke consolidatie niet vereist. Als de goedgekeurde standaard voor financiële verslaglegging bijvoorbeeld toestaat dat een entiteit die volgens de in de standaard vermelde criteria in aanmerking komt als een beleggingsentiteit, bepaalde van haar beleggingen (met inbegrip van meerderheidsbelangen in andere entiteiten) in de jaarrekening weergeeft op basis van de reële waarde van die beleggingen, vereist de veronderstelde consolidatietest niet dat die beleggingen post voor post worden geconsolideerd. Bijgevolg kan een entiteit die in aanmerking komt als een beleggingsentiteit volgens een goedgekeurde standaard voor financiële verslaglegging en die een jaarrekening opstelt waarin beleggingen tegen reële waarde worden weergegeven in overeenstemming met die standaard voor financiële verslaglegging, niet worden verplicht om een jaarrekening op te stellen volgens de veronderstelde consolidatietest waarin de beleggingen post voor post geconsolideerd worden. Evenzo mag een entiteit die op grond van de desbetreffende verslagleggingsstandaard in aanmerking komt als een beleggingsentiteit een geconsolideerde jaarrekening opstellen die de beleggingen tegen reële waarde weergeeft op grond van de veronderstelde consolidatietest en kan van haar niet worden verlangd dat zij een jaarrekening opstelt waarin de beleggingen post voor post worden geconsolideerd.

De definitie van een groep in art. 3, 3°, W 19.12.2023 omvat entiteiten die uitsluitend op grond van omvang of materieel belang of op grond van het feit dat de entiteit voor verkoop wordt aangehouden, zijn uitgesloten van de geconsolideerde jaarrekening van een uiteindelijke moederentiteit. Dit principe geldt ook met betrekking tot elke alinea van de definitie van de geconsolideerde jaarrekening. Als de geconsolideerde jaarrekening of de veronderstelde geconsolideerde jaarrekening opgesteld in overeenstemming met een goedgekeurde standaard voor financiële verslaglegging een entiteit zou uitsluiten enkel op de enkele grond van haar kleine omvang, van haar materieel belang of van het feit dat zij voor verkoop wordt aangehouden, dan maakt die entiteit niettemin deel uit van de groep krachtens art. 3, 3°, W 19.12.2023 (18).

(18) Zie in die zin, OECD, 2024, Consolidated Commentary to the Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two), blz. 236-237, nr. 8.1-8.4.

1.7. Verslagjaar

26. Het verslagjaar ('fiscal year') wordt gedefinieerd als de verslagleggingsperiode waarover de uiteindelijke moederentiteit van een MNO-groep of van een omvangrijke binnenlandse groep haar geconsolideerde jaarrekening opstelt of, indien de uiteindelijke moederentiteit geen geconsolideerde jaarrekening opstelt, het kalenderjaar (19).

(19) Art. 3, 7°, W 19.12.2023.

27. Met de term 'verslagjaar' wordt dus het inkomstenjaar bedoeld (20).

(20) Zie Parl. St., Kamer, zitting 2023-2024, DOC 55 3678/001, blz. 12.

28. Het verslagjaar wordt dus omschreven als de verslagleggingsperiode die wordt gebruikt in de geconsolideerde jaarrekening (of, in het uitzonderlijke geval dat een dergelijke jaarrekening niet wordt opgesteld, het kalenderjaar). Gewoonlijk is deze periode een periode van twaalf maanden of een periode die wordt bepaald door te verwijzen naar een specifieke dag in een periode van twaalf maanden, bijvoorbeeld een verslagjaar van 52-53 weken. Het is echter mogelijk dat deze periode niet altijd twaalf maanden lang is en in sommige gevallen voorzien de regels aangaande de minimumbelasting in specifieke bepalingen voor lange of korte verslagjaren (21).

(21) Zie in die zin, OECD, 2024, Consolidated Commentary to the Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two), blz. 240, nr. 18.

1.8. Indienende groepsentiteit

29. Een indienende groepsentiteit ('filing constituent entity') wordt gedefinieerd als een entiteit die een aangifte met informatie betreffende de bijheffing indient overeenkomstig art. 50 of 53, W 19.12.2023 (22).

(22) Art. 3, 8°, W 19.12.2023.

1.9. Overheidsentiteit

30. Een overheidsentiteit ('governmental entity') wordt gedefinieerd als een entiteit die voldoet aan alle volgende criteria:

a) zij maakt deel uit van of wordt geheel gehouden door een overheid, daaronder begrepen een regionaal lichaam of een lokaal bestuur;

b) zij drijft geen handel en oefent geen bedrijf uit en heeft als voornaamste doel:

i) het vervullen van een overheidsfunctie; of

ii) het beheren of beleggen van de activa van die overheid of jurisdictie door het plaatsen en aanhouden van beleggingen, alsook door vermogensbeheer en daarmee verband houdende beleggingsactiviteiten betreffende die activa;

c) zij legt aan een overheid verantwoording af over de algemene prestaties en brengt jaarlijks aan die overheid verslag uit; en

d) bij ontbinding berusten haar activa bij een overheid en voor zover zij netto-inkomsten uitkeert, worden die uitsluitend aan die overheid uitgekeerd zonder dat een deel ervan ten goede komt aan een privaat persoon (23).

(23) Art. 3, 9°, W 19.12.2023.

31. Littera a) bepaalt dat een dergelijke entiteit deel moet uitmaken van de overheid of geheel gehouden moet worden door een overheid (met inbegrip van een regionaal lichaam en een lokaal bestuur). De zinsnede 'onderdeel van' betekent dat het een entiteit moet zijn die krachtens het publiek recht is opgericht. De verwijzing naar 'wordt geheel gehouden door een overheid' breidt de toepassing van littera a) uit naar vennootschappen of andere entiteiten die krachtens privaatrecht zijn opgericht, op voorwaarde dat ze volledig (direct of indirect) eigendom zijn van een overheid. Met het woord 'overheid' wordt bedoeld de centrale overheid, agentschappen waarvan de activiteiten onder haar effectieve controle vallen, deelstatelijke en lokale overheden (24).

(24) Zie in die zin, OECD, 2024, Consolidated Commentary to the Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two), blz. 242, nr. 28.

32. Littera b) stelt beperkingen aan het soort activiteiten dat een entiteit kan ondernemen om in aanmerking te komen als een overheidsentiteit. Het stelt dat het hoofddoel van de entiteit moet zijn:

i) het vervullen van een overheidsfunctie; of

ii) het beheren of beleggen van de activa van die overheid of jurisdictie door middel van het verrichten en aanhouden van beleggingen, vermogensbeheer en aanverwante beleggingsactiviteiten voor de activa van de overheid of de jurisdictie.

De 'overheidsfunctie' in punt i) is een ruim begrip dat activiteiten omvat zoals het verstrekken van openbare gezondheidszorg en onderwijs of het aanleggen van openbare infrastructuur of het zorgen voor defensiecapaciteit en rechtshandhaving binnen de jurisdictie. De voorwaarde in punt ii) is bedoeld om entiteiten zoals staatsinvesteringsfondsen ('sovereign wealth funds') (met inbegrip van fondsen met de rechtsvorm van een vennootschap) te omvatten, die gewoonlijk door overheden worden gebruikt om hun investeringen aan te houden en te beheren.

Bovendien vereist littera b) dat de entiteit geen handel drijft of bedrijf uitoefent (25).

(25) Zie in die zin, OECD, 2024, Consolidated Commentary to the Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two), blz. 242, nr. 29-31.

1.10. Internationale organisatie

33. Een internationale organisatie ('international organisation') wordt gedefinieerd als elke intergouvernementele organisatie, met inbegrip van een supranationale organisatie, of een volledig gehouden agentschap of instantie daarvan, die aan alle volgende criteria voldoet:

a) ze bestaat voornamelijk uit overheden;

b) ze heeft met de jurisdictie waarin zij is gevestigd daadwerkelijk een overeenkomst inzake de vestiging van het hoofdkantoor of een in wezen soortgelijke overeenkomst gesloten, bijvoorbeeld een regeling die de kantoren of instellingen van de organisatie in die jurisdictie voorrechten en immuniteiten verleent; en

c) het recht of de statuten verhinderen dat de inkomsten ervan ten goede komen aan private personen (26).

(26) Art. 3, 10°, W 19.12.2023.

1.11. Non-profitorganisatie

34. Een non-profitorganisatie ('non-profit organisation') wordt gedefinieerd als een entiteit die voldoet aan alle volgende criteria:

a) zij is opgericht in de jurisdictie waarvan zij ingezetene is en wordt aldaar gedreven:

i) voor louter religieuze, charitatieve, wetenschappelijke, artistieke, culturele, sportieve, educatieve of andere soortgelijke doeleinden; of

ii) als een professionele organisatie, bedrijfsvereniging, kamer van koophandel, arbeidsorganisatie, land- of tuinbouworganisatie, burgerorganisatie of als een organisatie uitsluitend ter bevordering van het sociale welzijn;

b) nagenoeg alle inkomsten uit de in de bepaling onder a) genoemde activiteiten zijn in de jurisdictie waarvan zij ingezetene is, vrijgesteld van inkomstenbelasting;

c) zij heeft geen aandeelhouders of leden die een eigendomsrecht of een recht van vruchtgebruik hebben op haar inkomsten of activa;

d) de inkomsten of activa van de entiteit mogen niet worden uitgekeerd aan of aangewend ten behoeve van een privaat persoon of een niet-charitatieve entiteit, tenzij:

i) op grond van de charitatieve activiteiten van de entiteit;

ii) ter betaling van een redelijke vergoeding voor verleende diensten of voor het gebruik van eigendom of kapitaal; of

iii) als betaling, tegen marktwaarde, voor activa die de entiteit heeft verworven; en

e) bij beëindiging, liquidatie of ontbinding van de entiteit dienen al haar activa te worden uitgekeerd of teruggegeven aan een non-profitorganisatie of aan de overheid, daaronder begrepen een overheidsinstantie, van de jurisdictie waar de entiteit ingezeten is of aan een regionaal lichaam daarvan;

f) zij drijft geen handel en oefent geen bedrijf uit die/dat niet rechtstreeks verband houdt met de doeleinden waarvoor zij is opgericht (27).

(27) Art. 3, 11°, W 19.12.2023.

35. Littera a) van de definitie beschrijft de algemene doelcriteria van de definitie van de non-profitorganisatie. Een non-profitorganisatie is een entiteit die uitsluitend is opgericht en wordt bestuurd in haar jurisdictie van vestiging voor religieuze, charitatieve, wetenschappelijke, artistieke, culturele, sportieve, educatieve of andere soortgelijke doeleinden, zoals volksgezondheid, de bevordering en bescherming van mensenrechten of dierenrechten, of milieubescherming. Het omvat ook een professionele organisatie, bedrijfsvereniging, kamer van koophandel, arbeidsorganisatie, land- of tuinbouworganisatie, burgerorganisatie of een organisatie die uitsluitend werkzaam is ter bevordering van het sociale welzijn of andere soortgelijke doeleinden. Een non-profit organisatie is ingezetene van de jurisdictie waar ze is opgericht en wordt bestuurd (28).

(28) Zie in die zin, OECD, 2024, Consolidated Commentary to the Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two), blz. 248, nr. 70.

36. Litterae b) en c) vereisen dat nagenoeg alle inkomsten van de entiteit vrijgesteld zijn van inkomstenbelasting in de jurisdictie waarvan zij ingezetene is en dat de entiteit geen aandeelhouders of leden heeft met een eigendomsrecht of recht van vruchtgebruik op haar inkomsten of activa (29).

(29) Zie in die zin, OECD, 2024, Consolidated Commentary to the Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two), blz. 248, nr. 71.

37. Littera d) van de definitie bepaalt als uitgangspunt dat de inkomsten of activa van de entiteit niet mogen worden uitgekeerd of aangewend ten behoeve van een privaat persoon of een niet-charitatieve entiteit. Vervolgens worden drie uitzonderingen genoemd. De eerste is wanneer de uitkering of het voordeel voortvloeit uit de charitatieve activiteiten van de entiteit. Dit is bijvoorbeeld het geval wanneer een alumnivereniging van een universiteit de onderwijskosten financiert van studenten die hulp nodig hebben. De tweede uitzondering is de betaling van een redelijke vergoeding voor verleende diensten of voor het gebruik van eigendom of kapitaal. Dit is bijvoorbeeld het geval wanneer een entiteit (huurder) huur betaalt aan een privépersoon (verhuurder) voor het recht om kantoorruimte of andere gebouwen te gebruiken die nodig zijn voor haar activiteiten. De derde uitzondering betreft de situatie waarin de entiteit een betaling doet aan een privépersoon die de reële marktwaarde vertegenwoordigt van door de entiteit gekochte eigendom. Dit is bijvoorbeeld het geval wanneer een organisatie onroerende goederen koopt van een privépersoon tegen de reële marktwaarde om haar kantoren te vestigen (30).

(30) Zie in die zin, OECD, 2024, Consolidated Commentary to the Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two), blz. 248-249, nr. 72.

38. Littera e) van de definitie zorgt ervoor dat als de entiteit verdwijnt, haar activa worden overgedragen aan een andere non-profitorganisatie of aan de overheid (met inbegrip van een overheidsentiteit). Het stelt dat bij beëindiging, liquidatie of ontbinding van de entiteit, al haar activa moeten worden uitgekeerd of teruggegeven aan een non-profitorganisatie of aan de overheid (met inbegrip van enige overheidsentiteit) van de jurisdictie waarin de entiteit ingezeten is of aan een regionaal lichaam daarvan. Hierbij dient men bijvoorbeeld rekening te houden met de statuten van de entiteit of enige andere overeenkomst, evenals met de toepasselijke bepalingen en voorschriften in het nationale recht, die de personen of entiteiten bepalen die de rechten op de activa hebben bij de beëindiging, liquidatie of ontbinding van de entiteit (31).

(31) Zie in die zin, OECD, 2024, Consolidated Commentary to the Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two), blz. 249, nr. 73-74.

39. Littera f) van de definitie bevat een algemene voorwaarde die elke entiteit diskwalificeert die een handel of bedrijf uitoefent dat niet direct gerelateerd is aan het doel waarvoor het is opgericht. Een entiteit die bijvoorbeeld shirts of andere producten met haar logo verkoopt als onderdeel van haar activiteiten om geld in te zamelen voor de organisatie, zou niet worden gediskwalificeerd door deze voorwaarde, omdat dergelijke activiteiten verband houden met de doeleinden waarvoor ze is opgericht. Aan de andere kant zal een entiteit die zich uitsluitend richt op de verkoop van producten niet in aanmerking komen onder deze voorwaarde, zelfs als ze haar winst afstaat aan een goed doel. Een entiteit die voldoet aan de definitie van een non-profitorganisatie kan de uiteindelijke moederentiteit van een MNO-groep zijn. Echter, een entiteit die enkel dient als holdingmaatschappij voor een internationaal opererend commercieel bedrijf zal niet kwalificeren als een non-profitorganisatie, enkel en alleen omdat het is aangemerkt als een 'stichting zonder winstoogmerk' of iets vergelijkbaar onder lokale belastingregels (32).

(32) Zie in die zin, OECD, 2024, Consolidated Commentary to the Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two), blz. 249, nr. 75.

40. De definitie van een non-profitorganisatie is niet afhankelijk van de status van de financier. Een organisatie die door de overheid wordt gefinancierd, kan zowel onder de definitie van overheidsentiteit als die van non-profitorganisatie vallen. Wanneer een overheidsentiteit voldoet aan de definitie van een non-profitorganisatie, wordt zij volgens de regels aangaande de minimumbelasting behandeld als een non-profitorganisatie en ook als een overheidsentiteit (zie nr. 30 en volgende), en zou zij de richtsnoer kunnen toepassen met betrekking tot de neveninkomsten van haar dochterondernemingen (zoals besproken bij het toepassingsgebied, cfr. infra) (33).

(33) Zie in die zin, OECD, 2024, Consolidated Commentary to the Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two), blz. 30-31, nr. 54.1-54.5.

1.12. Doorstroomentiteit

41. Een doorstroomentiteit ('flow-through entity') wordt gedefinieerd als een entiteit voor zover zij fiscaal transparant is met betrekking tot haar inkomsten, uitgaven, winsten of verliezen in de jurisdictie waarin zij is opgericht, tenzij zij haar fiscale woonplaats in een andere jurisdictie heeft en aldaar onderworpen is aan een betrokken belasting op haar inkomsten of winsten.

Een doorstroomentiteit wordt geacht het volgende te zijn:

a) een fiscaal transparante entiteit met betrekking tot haar inkomsten, uitgaven, winsten of verliezen voor zover zij fiscaal transparant is in de jurisdictie waar de eigenaar is gevestigd;

b) een omgekeerd hybride entiteit met betrekking tot haar inkomsten, uitgaven, winsten of verliezen voor zover zij niet fiscaal transparant is in de jurisdictie waar de eigenaar is gevestigd.

Voor de toepassing van deze circulaire wordt onder 'fiscaal transparante entiteit' verstaan een entiteit waarvan de inkomsten, uitgaven, winsten of verliezen krachtens de wetten van een jurisdictie worden behandeld alsof zij door de directe eigenaar van die entiteit in verhouding tot zijn belang in die entiteit zijn verworven of gemaakt.

Een eigendomsbelang in een entiteit of een vaste inrichting die een groepsentiteit is, wordt behandeld alsof het via een fiscaal transparante structuur wordt gehouden indien dat eigendomsbelang indirect wordt gehouden via een keten van fiscaal transparante entiteiten.

Een groepsentiteit die geen fiscale woonplaats heeft en niet onderworpen is aan een betrokken belasting of een gekwalificeerde binnenlandse bijheffing op basis van haar plaats van leiding, plaats van oprichting of soortgelijke criteria, wordt als een doorstroomentiteit en een fiscaal transparante entiteit behandeld met betrekking tot haar inkomsten, uitgaven, winsten of verliezen, voor zover:

a) de eigenaren ervan zijn gevestigd in een jurisdictie die de entiteit als fiscaal transparant aanmerkt;

b) zij geen bedrijfsinrichting heeft in de jurisdictie waar zij is opgericht; en

c) de inkomsten, uitgaven, winsten of verliezen niet zijn toe te rekenen aan een vaste inrichting (34).

(34) Art. 3, 12°, W 19.12.2023.

42. Merk op dat deze autonome definitie voor doeleinden van de minimumbelasting een andere reikwijdte heeft dan in de context van roerende voorheffing, waar ook zogenaamde doorstroomentiteiten worden gebruikt om vrijstellingen en verzakingen oneigenlijk te genieten (35).

(35) Zie Parl. St., Kamer, zitting 2023-2024, DOC 55 3678/001, blz. 36.

43. De bepaling bespreekt een entiteit als een doorstroomentiteit voor zover deze fiscaal transparant is met betrekking tot haar inkomsten, uitgaven, winsten of verliezen in de jurisdictie waar ze is opgericht. Een voorbeeld van een doorstroomentiteit is een fiscaal transparante maatschap. De toets of een entiteit als fiscaal transparant wordt behandeld, wordt hieronder verder toegelicht.

Art. 3, 12°, lid 1, in fine, W 19.12.2023 bevat een uitzondering op de definitie. Het bepaalt dat een entiteit geen doorstroomentiteit is als zij een fiscaal inwoner is en onderworpen is aan een betrokken belasting op haar inkomsten of winsten in een andere jurisdictie. Stel bijvoorbeeld dat een entiteit met rechtspersoonlijkheid in land A haar plaats van werkelijke leiding heeft in land B. De entiteit heeft ervoor gekozen om fiscaal transparant te worden behandeld in land A (de jurisdictie waar de entiteit is opgericht). Het fiscale woonplaatscriterium in land B is de plaats van werkelijke leiding en daarom belast land B de entiteit als fiscaal inwoner. In dit geval zou de entiteit geen doorstroomentiteit zijn volgens de regels aangaande de minimumbelasting omdat het een fiscaal inwoner van land B is.

Deze uitzondering vereist onder meer dat de entiteit onderworpen is aan een betrokken belasting in de jurisdictie waar ze is gevestigd. Dit verzekert dat de entiteit niet alleen wordt beschouwd als fiscaal inwoner, maar ook daadwerkelijk onderworpen is aan een betrokken belasting in die jurisdictie, zelfs als het in een bepaald verslagjaar geen belasting betaalt omdat het bijvoorbeeld in een verliespositie verkeert.

Doorstroomentiteiten kunnen verder worden onderverdeeld in twee categorieën: fiscaal transparante entiteiten en omgekeerd hybride entiteiten. Het verschil tussen deze termen hangt af van hoe de directe eigenaars (d.w.z. houders van hun eigendomsbelang) ze behandelen volgens hun nationaal belastingrecht.

Een doorstroomentiteit is een fiscaal transparante entiteit als het nationaal belastingrecht van de eigenaar haar ook als fiscaal transparant behandelt en vereist dat de eigenaar de inkomsten, uitgaven, winsten of verliezen van de doorstroomentiteit erkent alsof het inkomsten waren die werden verkregen of uitgaven die werden gedragen door de eigenaar zelf.

Anderzijds is een doorstroomentiteit een omgekeerd hybride entiteit als het nationaal belastingrecht van de eigenaar haar niet als fiscaal transparant behandelt en daarom de inkomsten, uitgaven, winsten of verliezen niet erkent wanneer ze door de entiteit worden verkregen of opgelopen, maar pas als de entiteit winst uitkeert of een equivalente betaling doet aan haar eigenaar.

Alle drie de definities (doorstroomentiteit, fiscaal transparante entiteit en omgekeerd hybride entiteit) bevatten de zinsneden 'met betrekking tot haar inkomsten, uitgaven, winsten of verliezen' en 'voor zover'. Deze zinsneden zorgen ervoor dat de regels in dit art. op een entiteit van toepassing kunnen zijn met betrekking tot een specifieke inkomstenpost of uitgave of een deel van haar winst of verlies. De toepassing van deze formulering op verschillende situaties wordt hieronder beschreven.

In het geval van de definitie van een doorstroomentiteit dekken de zinsneden 'met betrekking tot haar inkomsten, uitgaven, winst of verlies' en 'voor zover' de situatie waarin de jurisdictie waar de entiteit wordt opgericht, de entiteit niet als volledig fiscaal transparant behandelt. De jurisdictie waar een trust wordt opgericht, behandelt die trust bijvoorbeeld alleen als fiscaal transparant met betrekking tot de inkomsten die het behandelt als inkomsten van een begunstigde. Het inkomen dat niet kan worden toegerekend aan de begunstigde wordt behandeld als belastbaar op het niveau van de trust. In dit geval is de trust een doorstroomentiteit, maar alleen voor zover en met betrekking tot het inkomen van de begunstigde. De trust wordt niet beschouwd als een doorstroomentiteit voor zover en met betrekking tot het inkomen dat belast wordt op het niveau van de trust.

In het geval van de definities van fiscaal transparante entiteit en omgekeerd hybride entiteit, komen deze zinsneden tegemoet aan het geval waarin dezelfde doorstroomentiteit verschillend wordt behandeld door eigenaars die in verschillende jurisdicties belastingplichtig zijn en daarom verschillende regels voor de karakterisering van entiteiten toepassen op dezelfde entiteit, zodat dezelfde entiteit wordt behandeld als een fiscaal transparante entiteit en een omgekeerd hybride entiteit met betrekking tot verschillende eigenaars. Bijvoorbeeld, bij toepassing van art. 12, § 4, W 19.12.2023 wordt het netto-inkomen of -verlies uit de financiële verslaglegging dat toerekenbaar is aan de eigenaars die de doorstroomentiteit als een fiscaal transparante entiteit behandelen, aan die eigenaars toegerekend in overeenstemming met art. 12, § 4, W 19.12.2023. Het netto-inkomen of -verlies uit de financiële verslaglegging dat kan worden toegerekend aan de eigenaars die de doorstroomentiteit behandelen als een omgekeerd hybride entiteit, wordt aan de entiteit toegerekend in overeenstemming met art. 12, § 5, W 19.12.2023 (36).

(36) Zie in die zin, OECD, 2024, Consolidated Commentary to the Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two), blz. 276-277, nr. 151-159.

44. Art. 3, 12°, lid 3, W 19.12.2023 beschrijft wat wordt bedoeld met fiscaal transparant. Het bepaalt dat een entiteit volgens de wetgeving van een jurisdictie als fiscaal transparant wordt behandeld, indien die jurisdictie de inkomsten, uitgaven, winsten of verliezen van die entiteit behandelt alsof deze door de directe eigenaar van die entiteit in verhouding tot zijn belang zijn verworven of gemaakt.

Een entiteit wordt als fiscaal transparant behandeld in de jurisdictie waarin deze is opgericht als die jurisdictie de entiteit geen betrokken belasting oplegt en de eigenaren van de entiteit voor de toepassing van die betrokken belasting behandelt alsof ze hun respectieve aandeel in de inkomsten van de entiteit rechtstreeks verkrijgen. Deze regel vereist niet dat de jurisdictie de eigenaren behandelt alsof ze in verhouding tot hun respectievelijke aandeel in de entiteit nettoverliezen oplopen. Dienovereenkomstig kan een entiteit ook als fiscaal transparant worden beschouwd als de wetgeving van de jurisdictie waar de entiteit is gevestigd het doorschuiven ('pass-through') van inkomsten toestaat, maar vereist dat nettoverliezen door de entiteit zelf worden overgedragen en in aanmerking worden genomen bij de berekening van de inkomsten van de entiteit in een volgende periode. Een voorbeeld van een dergelijke entiteit is een trust die inkomsten van een bepaalde categorie of klasse toekent aan bepaalde begunstigden, maar die nettoverliezen van het ene belastbare jaar mag overdragen naar het volgende om ze te verrekenen met toekomstige inkomsten in dat jaar. Een entiteit mag niet worden behandeld als fiscaal transparant volgens de wetgeving van een jurisdictie louter omdat het voor belastingdoeleinden in die jurisdictie wordt behandeld als onderdeel van een andere groepsentiteit omdat het lid is van een fiscale geconsolideerde groep.

Een entiteit kan onderworpen zijn aan een betrokken belasting op lokaal, staats- of regionaal niveau, maar voor belastingdoeleinden als fiscaal transparant worden behandeld volgens de nationale of federale wetgeving. Een dergelijke entiteit kan nog steeds fiscaal transparant worden behandeld volgens de regels aangaande de minimumbelasting met betrekking tot haar inkomsten of winsten, zelfs als die bedragen onderworpen zijn aan een betrokken belasting die wordt opgelegd door een lokale of subnationale belastingautoriteit in dezelfde jurisdictie.

Een entiteit is fiscaal transparant in de jurisdictie waarin de eigenaar zich bevindt als de eigenaar in zijn belastingjurisdictie op vergelijkbare wijze onderworpen is aan belasting over zijn aandeel in het inkomen of verlies van de entiteit alsof de eigenaar zijn deel rechtstreeks had verworven. De eigenaar is op soortgelijke wijze onderworpen aan belasting als hij onderworpen is aan belasting over alle inkomstenposten van de entiteit, eventueel na aftrek van kosten en verliezen die in die entiteit zijn toegepast, die onderworpen zouden zijn geweest aan belasting als ze rechtstreeks door de eigenaar waren verdiend. De inkomstenpost die post voor post ('item-by-item basis') is doorgegeven aan de eigenaar hoeft echter niet te worden belast alsof deze op het niveau van de entiteit werd belast. Een jurisdictie kan bijvoorbeeld beperkingen opleggen aan vermogensverliezen geleden door een entiteit die verschillen van de beperkingen die gelden voor vermogensverliezen die rechtstreeks door de eigenaar zijn geleden (37).

(37) Zie in die zin, OECD, 2024, Consolidated Commentary to the Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two), blz. 277-278, nr. 160-163.

45. Lid 4 definieert een fiscaal transparante structuur als een keten van fiscaal transparante entiteiten via welke een eigenaar een eigendomsbelang heeft in een entiteit of een vaste inrichting. Dit begrip wordt in art. 12, § 1, W 19.12.2023 gebruikt om de situatie te beschrijven waarin een niet-lid van de MNO-groep via een fiscaal transparante structuur een eigendomsbelang heeft in een doorstroomentiteit (38).

(38) Zie in die zin, OECD, 2024, Consolidated Commentary to the Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two), blz. 278, nr. 164.

46. Het laatste lid tot slot behandelt een groepsentiteit als een doorstroomentiteit en fiscaal transparante entiteit als die entiteit geen fiscaal domicilie heeft en niet onderworpen is aan een betrokken belasting of een gekwalificeerde binnenlandse bijheffing, en de eigenaars ervan die entiteit als fiscaal transparant behandelen. Het meest voorkomende geval dat onder deze bepaling valt, is wanneer een groepsentiteit zonder fiscaal domicilie wordt opgericht in een jurisdictie zonder vennootschapsbelasting en de eigenaren die entiteit als fiscaal transparant behandelen. Dit scenario valt niet onder lid 1 of lid 2, omdat deze entiteiten niet fiscaal transparant zijn in de jurisdictie waar ze zijn opgericht, omdat ze niet onderworpen zijn aan een vennootschapsbelastingwetgeving die hun inkomsten, uitgaven, winsten of verliezen behandelt als verworven of gemaakt door de eigenaren.

Deze bepaling is enkel van toepassing als aan de volgende voorwaarden is voldaan:

- de groepsentiteit mag geen fiscale woonplaats hebben en niet onderworpen zijn aan een betrokken belasting of een gekwalificeerde binnenlandse bijheffing op basis van haar plaats van leiding, plaats van oprichting of soortgelijke criteria;

- de jurisdictie van de eigenaars moet de entiteit als fiscaal transparant behandelen;

- de entiteit mag geen bedrijfsinrichting hebben in de jurisdictie waar ze is opgericht;

- haar inkomsten, uitgaven, winsten of verliezen mogen niet aan een vaste inrichting kunnen worden toegerekend.

Net als lid 1 en 2 is het laatste lid van toepassing op de inkomsten, uitgaven, winsten of verliezen van de entiteit voor zover aan de in voorgaande alinea vermelde voorwaarden is voldaan. Een entiteit kan dus worden behandeld als een doorstroomentiteit en fiscaal transparante entiteit, en tegelijkertijd worden behandeld als een entiteit die geen doorstroomentiteit is. In het laatste geval wordt de entiteit niet behandeld als een omgekeerd hybride entiteit, omdat het geen doorstroomentiteit is (d.w.z. de jurisdictie waar de entiteit is opgericht, behandelt de inkomsten, uitgaven, winst of het verlies niet als verworven of gemaakt door de eigenaars).

Bijvoorbeeld, C Co is een groepsentiteit die is opgericht in land C, een jurisdictie zonder vennootschapsbelasting. C Co heeft geen bedrijfsinrichting in de jurisdictie waar ze is opgericht en haar inkomsten zijn niet toe te rekenen aan een vaste inrichting. De eigendomsbelangen van C Co zijn gelijkelijk verdeeld over A Co en B Co, die deel uitmaken van dezelfde MNO-groep. A Co is een inwoner van land A, dat C Co als fiscaal transparant behandelt. B Co is een inwoner van land B, dat C Co niet als fiscaal transparant behandelt. In dit geval wordt slechts 50 pct. van de inkomsten van C Co behandeld als verkregen door een fiscaal transparante entiteit (waarop art. 12, W 19.12.2023 van toepassing is). De resterende 50 pct. van het inkomen van C Co wordt behandeld als verkregen door een entiteit die geen doorstroomentiteit is (niet onderworpen aan art. 12, W 19.12.2023) (39).

(39) Zie in die zin, OECD, 2024, Consolidated Commentary to the Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two), blz. 278-279, nr. 165-168.

1.13. Vaste inrichting

47. Een vaste inrichting ('permanent establishment') wordt gedefinieerd als:

a) een bedrijfsinrichting of daarmee gelijkgestelde inrichting in een jurisdictie waar die wordt aangemerkt als een vaste inrichting overeenkomstig een toepasselijk belastingverdrag, op voorwaarde dat die jurisdictie het aan die inrichting toerekenbare inkomen in de heffing betrekt overeenkomstig een bepaling die vergelijkbaar is met art. 7 van het OESO-modelverdrag inzake belasting naar inkomen en vermogen, zoals gewijzigd;

b) als er geen toepasselijk belastingverdrag bestaat, een bedrijfsinrichting of daarmee gelijkgestelde inrichting in een jurisdictie die het aan die bedrijfsinrichting toerekenbare inkomen op nettobasis in de heffing betrekt op soortgelijke wijze als waarop zij haar eigen fiscale inwoners in de heffing betrekt;

c) als een jurisdictie geen vennootschaps-belastingstelsel heeft, een in een dergelijke jurisdictie gevestigde bedrijfsinrichting of daarmee gelijkgestelde inrichting die overeenkomstig het OESO-modelverdrag inzake belasting naar inkomen en vermogen, zoals gewijzigd, als een vaste inrichting zou zijn aangemerkt, op voorwaarde dat die jurisdictie het recht zou hebben gehad om het overeenkomstig art. 7 van dat OESO-modelverdrag aan die bedrijfsinrichting toerekenbare inkomen in de heffing te betrekken; of

d) een niet in de bepalingen onder a) tot c) omschreven bedrijfsinrichting of daarmee gelijkgestelde inrichting met behulp waarvan werkzaamheden worden uitgeoefend buiten de jurisdictie waar de entiteit is gevestigd, op voorwaarde dat die jurisdictie het aan die werkzaamheden toerekenbare inkomen vrijstelt (40).

(40) Art. 3, 13°, W 19.12.2023.

48. Deze definitie is enkel van toepassing in het kader van de regels aangaande de minimumbelasting en is niet bedoeld om de interpretatie van deze term in belastingverdragen of nationale wetgeving of de definitie van een vaste inrichting voor de toepassing van CbCR te beïnvloeden. De definitie van vaste inrichting is onderverdeeld in vier situaties. Er is sprake van een vaste inrichting voor de toepassing van de regels aangaande de minimumbelasting als een van deze vier situaties zich voordoet (41).

(41) Zie in die zin, OECD, 2024, Consolidated Commentary to the Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two), blz. 253, nr. 96.

49. Littera a) verwijst naar de situatie waarin er een belastingverdrag van kracht is. In dat geval erkennen de regels aangaande de minimumbelasting het bestaan van een vaste inrichting overeenkomstig het belastingverdrag op voorwaarde dat de bronjurisdictie belasting heft overeenkomstig een bepaling die vergelijkbaar is met art. 7 van het OESO-modelverdrag.

Littera a) begint met een verwijzing naar een bedrijfsinrichting of een daarmee gelijkgestelde inrichting. De zinsnede 'daarmee gelijkgestelde inrichting' is opgenomen voor situaties waarin de niet-ingezetene geen bedrijfsinrichting heeft, maar zijn activiteiten in de bronjurisdictie worden beschouwd als een vaste inrichting volgens de voorwaarden van het verdrag, bijvoorbeeld een afhankelijke vertegenwoordiger vaste inrichting.

Een vaste inrichting bestaat alleen in de zin van littera a) als deze bestaat voor de toepassing van het belastingverdrag. In dit verband wordt rekening gehouden met vaststellingen van binnenlandse rechtbanken en bevoegde autoriteiten. Aan littera a) is bijvoorbeeld voldaan als de bevoegde autoriteiten van de betrokken jurisdicties via een procedure voor onderling overleg ('mutual agreement procedure', of verkort 'MAP') zijn overeengekomen dat er een vaste inrichting bestaat in de zin van het belastingverdrag. Evenzo wordt voor de toepassing van alinea a) rekening gehouden met definitieve uitspraken van binnenlandse rechtbanken of administratieve instanties over het bestaan van een vaste inrichting overeenkomstig een belastingverdrag.

De zinsnede 'toepasselijk belastingverdrag' verwijst naar het geval waarin een belastingverdrag in werking is getreden en de bepalingen ervan van uitwerking hebben gekregen met betrekking tot de belasting in kwestie. Als een belastingverdrag bijvoorbeeld in jaar 1 in werking treedt en in jaar 2 uitwerking krijgt, dan is littera a) niet van toepassing voor jaar 1.

Littera a) vereist ook dat de bronjurisdictie de inkomsten belast die kunnen worden toegerekend aan de vaste inrichting in overeenstemming met een bepaling die vergelijkbaar is met art. 7 van het OESO-modelverdrag. Bijvoorbeeld, een groepsentiteit die inwoner is van land R houdt zich bezig met de exploitatie van vliegtuigen in internationaal verkeer en heeft een kantoor in land S via welke zij een deel van haar activiteiten uitoefent. Stel dat het verdrag tussen land R en land S het OESO-modelverdrag volgt. In overeenstemming met art. 5 van het verdrag heeft deze groepsentiteit een vaste inrichting in land S. Op grond van art. 7, § 4, en art. 8 van het verdrag kan land S echter geen belasting heffen over de winst van de vaste inrichting. In dat geval is er geen sprake van een vaste inrichting voor de toepassing van de regels aangaande de minimumbelasting in overeenstemming met littera a), ongeacht of de vaste inrichting voldoet aan de definitie van een vaste inrichting van het verdrag.

De zinsnede 'een bepaling die vergelijkbaar is met art. 7 van het OESO-modelverdrag' zorgt ervoor dat de bronjurisdictie de inkomsten belast als inkomsten die kunnen worden toegerekend aan een vaste inrichting, zonder dat de bepalingen van het belastingverdrag de terminologie moeten hernemen of dezelfde uitkomst als art. 7 van het OESO-modelverdrag van 2017 hoeven te beogen. Het belastingverdrag zou bijvoorbeeld art. 7 van het OESO-modelverdrag kunnen bevatten zoals dat luidde vóór 22 juli 2010 of het art. dat is opgenomen in het VN-modelverdrag ter voorkoming van dubbele belasting tussen ontwikkelde en ontwikkelingslanden van 2017 (42).

(42) Zie in die zin, OECD, 2024, Consolidated Commentary to the Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two), blz. 253-254, nr. 97-102.

50. Littera b) verwijst naar de belasting van inkomsten die kunnen worden toegerekend aan een vaste inrichting of een soortgelijk begrip (bv. een 'US trade or business') in overeenstemming met de nationale wetgeving in gevallen waarin er geen belastingverdrag van kracht is tussen de woonstaat en de bronjurisdictie. M.a.w., het verwijst naar het geval waarin jurisdicties een definitie en belastingregels voor een vaste inrichting (of een soortgelijk begrip) in hun nationale wetgeving hebben opgenomen en er geen belastingverdrag van toepassing is. In deze situaties erkennen de regels aangaande de minimumbelasting hun bestaan en behandeling volgens de nationale wetgeving, en beschouwen ze hen daarom als vaste inrichtingen.

Bijvoorbeeld, A Co en B Co zijn groepsentiteiten die respectievelijk in jurisdictie A en jurisdictie B wonen, en zijn de enige vennoten van een 'partnership' georganiseerd in jurisdictie C. Volgens de nationale wetgeving van jurisdictie C wordt de partnership beschouwd als fiscaal transparant, en worden A Co en B Co elk behandeld alsof ze een vaste inrichting hebben in jurisdictie C. In dit geval volgen de regels aangaande de minimumbelasting de nationale wetgeving van jurisdictie C door het bestaan van de twee vaste inrichtingen te erkennen als twee afzonderlijke groepsentiteiten.

Net als bij littera a) begint littera b) met een verwijzing naar een 'bedrijfsinrichting of een daarmee gelijkgestelde inrichting'. Of er op grond van deze alinea sprake is van een bedrijfsinrichting of een daarmee gelijkgestelde inrichting, is een kwestie van nationaal recht. Het is irrelevant of het nationale recht deze terminologie gebruikt in zijn eigen definities. Er moet echter wel sprake zijn van een bedrijfsinrichting in de bronjurisdictie via dewelke activiteiten plaatsvinden om te voldoen aan dit deel van de zin. In het geval van een 'daarmee gelijkgestelde inrichting' moet er in de nationale wetgeving een verband worden gelegd tussen het bronjurisdictie en de activiteiten die in die jurisdictie plaatsvinden.

Littera b) vereist voorts dat de bronjurisdictie de inkomsten die kunnen worden toegerekend aan een 'nationale vaste inrichting' op nettobasis belast op een vergelijkbare manier als waarop zij haar eigen fiscale inwoners belast. Het vereist niet dat de 'nationale vaste inrichting' precies hetzelfde wordt belast als een fiscaal inwoner, zolang het maar op vergelijkbare wijze wordt belast. Een 'nationale vaste inrichting' zal bijvoorbeeld op dezelfde manier worden belast als een fiscaal inwoner in de bronjurisdictie, ook al zijn er voor de aftrekbaarheid van zijn uitgaven verdere beperkingen die niet gelden voor binnenlandse belastingplichtigen. Verder moet het belastbare inkomen toerekenbaar zijn aan de 'nationale vaste inrichting', wat betekent dat er via deze vaste inrichting activiteiten moeten worden verricht in de bronjurisdictie. Tot slot sluit deze voorwaarde bronbelasting op bruto basis (bijvoorbeeld een inhouding aan de bron) uit van littera b) (43).

(43) Zie in die zin, OECD, 2024, Consolidated Commentary to the Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two), blz. 254, nr. 103-107.

51. Een vaste inrichting voor de toepassing van littera c) bestaat als er in die jurisdictie een bedrijfsinrichting of een daarmee gelijkgestelde inrichting is die zou worden behandeld als een vaste inrichting in overeenstemming met het OESO-modelverdrag, mits die jurisdictie het recht zou hebben om de aan die vaste inrichting toe te rekenen inkomsten te belasten in overeenstemming met art. 7 van dat modelverdrag.

Deze littera vereist een hypothetische analyse van de vraag of er een vaste inrichting bestaat in de jurisdictie zonder vennootschapsbelastingstelsel (in deze alinea de 'bronjurisdictie' genoemd). De analyse wordt uitgevoerd alsof de jurisdictie van vestiging en de bronjurisdictie een verdrag hebben dat de laatste versie van het OESO-modelverdrag overneemt. Dit betekent dat rekening wordt gehouden met de versie van het OESO-modelverdrag van het jaar waarin deze analyse wordt gemaakt. Bijvoorbeeld, een groepsentiteit gevestigd in jurisdictie A heeft geen vaste inrichting in de bronjurisdictie gedurende de jaren 1 tot en met 4 in overeenstemming met het OESO-modelverdrag. In jaar 5 wordt het model zodanig gewijzigd dat de bedrijfsinrichting van de groepsentiteit A voortaan kwalificeert als een vaste inrichting in de bronjurisdictie. In dit geval wordt in jaar 5 voldaan aan littera c) (44).

(44) Zie in die zin, OECD, 2024, Consolidated Commentary to the Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two), blz. 255, nr 109-110.

52. Littera d) creëert een vaste inrichting voor de toepassing van de regels aangaande de minimumbelasting in situaties waar de jurisdictie waarin een groepsentiteit is gevestigd, de inkomsten toerekenbaar aan bedrijfsinrichtingen (of daarmee gelijkgestelde inrichtingen) 'met behulp waarvan werkzaamheden worden uitgeoefend buiten de jurisdictie waar de entiteit is gevestigd', vrijstelt. Littera d) is alleen van toepassing als de vaste inrichting niet valt onder de voorgaande litterae a) tot en met c).

Door vaste inrichtingen uit te sluiten die al zijn beschreven in de litterae a) tot en met c), voorkomt de definitie elke overlapping tussen vaste inrichtingen die onder deze alinea vallen en de andere soorten vaste inrichtingen. Het trekken van een duidelijke grens tussen staatloze vaste inrichtingen in de zin van littera d) en vaste inrichtingen in de zin van de litterae a) tot en met c) is belangrijk voor het bepalen van de locatie van de vaste inrichting in overeenstemming met art. 4, W 19.12.2023 (zie nr. 174 en volgende). Bijvoorbeeld: A Co is gevestigd in jurisdictie A en verricht activiteiten in jurisdictie B via een persoon die gewoonlijk contracten sluit in naam van A Co. Jurisdictie B heeft de definitie van een vaste inrichting van art. 5 van het OESO-modelverdrag opgenomen in zijn nationale wetgeving en belast de aan haar toe te rekenen inkomsten. Jurisdictie A stelt de inkomsten die A Co via de vaste inrichting heeft verworven vrij. Jurisdicties A en B hebben geen belastingverdrag. In dit geval treedt littera b) in werking omdat jurisdictie B de inkomsten die aan een vaste inrichting kunnen worden toegerekend, belast volgens zijn nationale wetgeving. Littera d) wordt ook toegepast omdat jurisdictie A vrijstelling verleent voor het inkomen dat kan worden toegerekend aan de activiteiten die via de vaste inrichting worden verricht. In dit geval is er sprake van een vaste inrichting in jurisdictie B voor de toepassing van de regels aangaande de minimumbelasting. Als jurisdictie B echter een agent die gewoonlijk contracten sluit in naam van zijn principaal niet behandelt als een vaste inrichting volgens nationaal recht, dan zou littera d) van toepassing zijn, maar de vaste inrichting zou staatloos zijn voor de toepassing van de regels aangaande de minimumbelasting, wat betekent dat de inkomsten van de vaste inrichting onderworpen zouden zijn aan de regels aangaande de minimumbelasting op een alleenstaande basis zonder de mogelijkheid om haar inkomsten te combineren met andere groepsentiteiten die in jurisdictie B zijn gevestigd.

In littera d) wordt verwezen naar 'een bedrijfsinrichting of daarmee gelijkgestelde inrichting'. Het is irrelevant of de jurisdictie waar de groepsentiteit (bijv. de hoofdentiteit) is gevestigd meent dat er in een andere jurisdictie een bedrijfsinrichting of daarmee gelijkgestelde inrichting bestaat, of dat er een bedrijfsinrichting bestaat in overeenstemming met de nationale wetgeving van een bronjurisdictie of belastingverdragen. De vereiste onder littera d) is dat een dergelijke jurisdictie vrijstelling verleent voor de inkomsten die worden gegenereerd door buitenlandse activiteiten.

Littera d) verwijst naar een bedrijfsinrichting of daarmee gelijkgestelde inrichting via dewelke bedrijfsactiviteiten worden verricht buiten de jurisdictie waar de entiteit is gevestigd waarbij de aan deze activiteiten toe te rekenen inkomsten zijn vrijgesteld van belasting. Deze formulering is bedoeld om ervoor te zorgen dat deze alinea alleen van toepassing is als de vrijstelling toe te schrijven is aan het feit dat de activiteiten worden behandeld als uitgevoerd door de groepsentiteit buiten de jurisdictie. Als bijvoorbeeld een aandeelhouder van een buitenlandse dochteronderneming een buitenlandse dividendvrijstelling geniet (bv. participatievrijstelling), zou littera d) niet in werking treden omdat de inkomsten niet zijn vrijgesteld op grond van het feit dat de aandeelhouder activiteiten verricht in de andere jurisdicties die verband houden met het dividend (45).

(45) Zie in die zin, OECD, 2024, Consolidated Commentary to the Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two), blz. 255-256, nr. 111-114.

53. Zie nr. 174-213 van de circulaire en nr. 170-210 van hoofdstuk 10 van het OESO geconsolideerde commentaar voor verdere uitleg over de lokalisatie van een entiteit en vaste inrichting (46).

(46) Zie in die zin, OECD, 2024, Consolidated Commentary to the Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two), blz. 279-284, nr. 170-210.

1.14. Uiteindelijke moederentiteit

54. Een uiteindelijke moederentiteit ('ultimate parent entity' of verkort UPE) wordt gedefinieerd als:

a) een entiteit die direct of indirect een zeggenschapsbelang in een andere entiteit houdt en die zelf niet, direct of indirect, eigendom is van een andere entiteit die een zeggenschapsbelang in haar houdt; of

b) de hoofdentiteit van een groep als omschreven in 3°, b) (47).

(47) Art. 3, 14°, W 19.12.2023.

55. De definitie van uiteindelijke moederentiteit wordt gebruikt als onderdeel van de definitie van groep en is het uitgangspunt voor de identificatie van alle entiteiten waaruit de MNO-groep bestaat. De identificatie van de uiteindelijke moederentiteit is ook relevant in andere delen van de regels aangaande de minimumbelasting. Zo geven de regels aangaande de minimumbelasting bij de toepassing van de IIR voorrang aan de jurisdictie waar de uiteindelijke moederentiteit is gevestigd en zal het doorgaans de financiële verslagleggingsstandaard van de uiteindelijke moederentiteit zijn die wordt gebruikt als basis voor de berekening van het kwalificerende inkomen of -verlies van de groepsentiteiten krachtens hoofdstuk 3 (48).

(48) Zie in die zin, OECD, 2024, Consolidated Commentary to the Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two), blz. 25, nr. 32.

56. Er zijn twee categorieën uiteindelijke moederentiteiten die worden beschreven in de litterae a) en b) van dit art. Littera a) is het meest gebruikelijke scenario. Het beschrijft de uiteindelijke moederentiteit van een groep zoals gedefinieerd in art. 3, 3°, a), W 19.12.2023, zijnde de uiteindelijke moederentiteit van een groep die bestaat uit ten minste twee entiteiten, terwijl in littera b) de uiteindelijke moederentiteit van een groep wordt beschreven zoals gedefinieerd in art. 3, 3°, b), W 19.12.2023, zijnde een groep die bestaat uit een hoofdentiteit en een of meer vaste inrichtingen. In dit geval wordt de hoofdentiteit behandeld als de uiteindelijke moederentiteit van de groep (49).

(49) Zie in die zin, OECD, 2024, Consolidated Commentary to the Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two), blz. 25, nr. 33.

57. Om een uiteindelijke moederentiteit van de groep te zijn in de zin van littera a), moet de entiteit aan twee vereisten voldoen. De eerste voorwaarde stelt dat de uiteindelijke moederentiteit een entiteit is die direct of indirect een zeggenschapsbelang in een andere entiteit houdt. De definitie van zeggenschapsbelang in art. 3, 21°, W 19.12.2023 (zie nr. 67) maakt gebruik van een consolidatietest (met inbegrip van een veronderstelde consolidatietest) om te bepalen of een entiteit een zeggenschapsbelang in een andere entiteit bezit. Aan die eis is derhalve voldaan indien een entiteit verplicht is de activa, passiva, baten, lasten en kasstromen van een andere entiteit post voor post te consolideren in overeenstemming met een aanvaardbare standaard voor financiële verslaglegging of indien zij daartoe verplicht zou zijn geweest indien de eerstgenoemde entiteit een geconsolideerde jaarrekening had opgesteld in overeenstemming met een goedgekeurde standaard voor financiële verslaglegging die ofwel een aanvaardbare standaard voor financiële verslaglegging is ofwel een andere standaard voor financiële verslaglegging die is aangepast om eventuele materiële concurrentieverstoringen te voorkomen.

De tweede vereiste bepaalt dat de zeggenschapsbelangen van de entiteit niet rechtstreeks of onrechtstreeks in handen mogen zijn van een andere entiteit die in de eerste voorwaarde wordt beschreven. Daarom diskwalificeert het een entiteit om de uiteindelijke moederentiteit van een groep te zijn, als een zeggenschapsbelang in handen is van een andere entiteit. Anders gezegd, een entiteit wordt niet beschouwd als de uiteindelijke moederentiteit van een groep als een andere entiteit hoger in de eigendomsketen, de eerstgenoemde entiteit post voor post moet of zou moeten consolideren (50).

(50) Zie in die zin, OECD, 2024, Consolidated Commentary to the Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two), blz. 26, nr. 34-35.

58. De tweede categorie van uiteindelijke moederentiteiten wordt beschreven in b). Deze littera bepaalt dat in die gevallen waarin de groep één entiteit is met een of meer buitenlandse vaste inrichtingen, de hoofdentiteit (zoals gedefinieerd in art. 3, 40°, W 19.12.2023, zie nr. 108) de uiteindelijke moederentiteit is. Zoals uitgelegd in het commentaar bij art. 3, 3°, W 19.12.2023 is deze uitgebreide definitie van uiteindelijke moederentiteit noodzakelijk om ervoor te zorgen dat een binnenlandse entiteit die via vaste inrichtingen grensoverschrijdende activiteiten ontplooit, in plaats van via dochtervennootschappen, onderworpen is aan de regels aangaande de minimumbelasting (51).

(51) Zie in die zin, OECD, 2024, Consolidated Commentary to the Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two), blz. 26, nr. 36.

1.15. Minimumbelastingtarief

59. Het minimumbelastingtarief ('minimum tax rate') is vijftien procent (15 pct.) (52).

(52) Art. 3, 15°, W 19.12.2023.

1.16. Bijheffing

60. De bijheffing ('top-up tax') wordt gedefinieerd als de op grond van art. 22, W 19.12.2023 berekende extra belasting voor een jurisdictie of een groepsentiteit (53).

(53) Art. 3, 16°, W 19.12.2023.

1.17. Fiscaal regime inzake gecontroleerde buitenlandse vennootschappen

61. Het fiscaal regime inzake gecontroleerde buitenlandse vennootschappen ('controlled foreign company (CFC) tax regime') wordt gedefinieerd als een reeks fiscale regels, andere dan een gekwalificeerde IIR, krachtens welke een directe of indirecte aandeelhouder van een buitenlandse entiteit, of de hoofdentiteit van een vaste inrichting, onderworpen is aan belasting over zijn aandeel in het volledige inkomen, of een deel daarvan, dat door die buitenlandse groepsentiteit is verdiend, ongeacht of dat inkomen aan de aandeelhouder is uitgekeerd (54).

(54) Art. 3, 17°, W 19.12.2023.

62. CFC-belastingen die worden geheven op een CFC-aandeelhouder worden berekend op basis van het proportionele aandeel van de aandeelhouder in de inkomsten (of een specifieke inkomstenpost) van een buitenlandse gecontroleerde vennootschap. CFC-belastingen worden over het algemeen actueel geheven en kunnen tegen hetzelfde of een ander tarief worden geheven als het reguliere belastingtarief van de CFC-aandeelhouder. Dat wil zeggen dat de aanleiding voor belastingplicht onder het fiscaal regime inzake gecontroleerde buitenlandse vennootschappen het moment is waarop het inkomen wordt verkregen door de buitenlandse dochteronderneming, niet wanneer het wordt uitgekeerd aan een aandeelhouder.

Hoewel de fiscale regimes inzake gecontroleerde buitenlandse vennootschappen enkele overeenkomsten vertonen met de regels voor de behandeling van fiscaal transparante entiteiten in art. 3, 12°, W 19.12.2023, zijn de fiscale regimes inzake gecontroleerde buitenlandse vennootschappen over het algemeen van toepassing op buitenlandse vennootschapsentiteiten, d.w.z. entiteiten die niet fiscaal transparant zijn volgens de wetten van de jurisdictie waar de eigenaar is gevestigd. Zonder het fiscaal regime inzake gecontroleerde buitenlandse vennootschappen zou de aandeelhouder dus doorgaans geen belasting verschuldigd zijn over de inkomsten van de gecontroleerde buitenlandse vennootschap (zijn toerekenbare deel) op lopende basis, totdat de inkomsten worden uitgekeerd. Fiscale regimes inzake gecontroleerde buitenlandse vennootschappen hebben over het algemeen speciale regels die hun werking beperken tot bepaalde omstandigheden, zoals wanneer de aandeelhouder of een groep binnenlandse aandeelhouders een bepaalde mate van eigendom, meestal meer dan 50 %, heeft in de buitenlandse dochteronderneming.

Een IIR valt niet onder de definitie van een fiscaal regime inzake gecontroleerde buitenlandse vennootschappen. Hoewel fiscale regimes inzake gecontroleerde buitenlandse vennootschappen voorzien in een belasting voor de eigenaars van een buitenlandse dochteronderneming, onderscheiden ze zich van een IIR in die zin dat het tarief van de bijheffing onder de IIR in eerste instantie wordt berekend op een jurisdictionele basis om de belasting die wordt betaald op overwinst in die jurisdictie op een overeengekomen minimumtarief te brengen. Deze belastingen worden vervolgens voor elke laagbelaste groepsentiteit berekend in verhouding tot het kwalificerende inkomen van die entiteit, voordat ze door een moederentiteit wordt gedragen. Gezien de beleidsmatige en technische verschillen tussen de twee, is een jurisdictie niet verplicht om een bestaand fiscaal regime inzake gecontroleerde buitenlandse vennootschappen te vervangen door een IIR in te voeren en is het bijgevolg niet uitgesloten om zowel een IIR als een fiscaal regime inzake gecontroleerde buitenlandse vennootschappen in haar binnenlandse belastingwetgeving toe te passen (55).

(55) Zie in die zin, OECD, 2024, Consolidated Commentary to the Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two), blz. 236, nr. 6-8.

1.18. Gekwalificeerde regel inzake inkomensinclusie (gekwalificeerde IIR)

63. Een gekwalificeerde regel inzake inkomensinclusie, of verkort, gekwalificeerde IIR ('qualified income inclusion rule', 'qualified IIR') wordt gedefinieerd als een reeks regels die in het interne recht van een jurisdictie ten uitvoer is gelegd, op voorwaarde dat die jurisdictie niet toestaat voordelen met betrekking tot die regels te verlenen, en die:

a) gelijkwaardig is aan de regels hier van toepassing, in overeenstemming waarmee de moederentiteit van een MNO-groep of van een omvangrijke binnenlandse groep het aan haar toerekenbare deel van de bijheffing ter zake van die laagbelaste groepsentiteiten berekent en betaalt;

b) wordt toegepast op een wijze die consistent is met de regels hier van toepassing.

De Koning kan een niet-limitatieve lijst van de gekwalificeerde IIR opstellen overeenkomstig de voorafgaande regels (56).

(56) Art. 3, 18°, W 19.12.2023.

64. De definitie van gekwalificeerde IIR is relevant voor de toepassing van de IIR. Bij de toepassing van de regels aangaande de minimumbelasting in de implementerende jurisdictie, moeten zowel belastingplichtigen als belastingdiensten vaak beoordelen of andere groepsentiteiten in dezelfde groep in een andere jurisdictie onderworpen zijn aan een gekwalificeerde IIR om de regels aangaande de minimumbelasting correct te kunnen toepassen. Een belastingplichtige die een tussenliggende moederentiteit is, zal bijvoorbeeld niet verplicht zijn om de IIR toe te passen met betrekking tot zijn eigendomsbelang in een laagbelaste groepsentiteit als de uiteindelijke moederentiteit van de MNO-groep onderworpen is in hetzelfde verslagjaar aan een gekwalificeerde IIR.

De definitie vereist geen vergelijking tussen de nationale wetten van de ene jurisdictie en de andere, maar vergelijkt de regels die in een jurisdictie zijn opgesteld met de relevante bepalingen van de OESO-modelvoorschriften en hun commentaar (of Richtlijn (EU) 2022/2523 voor groepsentiteiten gevestigd in een andere lidstaat) zoals ontwikkeld door het OECD/G20 Inclusive Framework on Base Erosion and Profit Shifting. Dit zorgt ervoor dat de IIR's van elke jurisdictie worden geëvalueerd volgens dezelfde reeks regels die ontwikkeld werden door de leden van het OECD/G20 Inclusive Framework en niet op bilaterale basis met elke nationale wet van de andere jurisdicties.

In sommige gevallen kunnen grondwettelijke of andere wettelijke beperkingen een jurisdictie beperken om rechtstreeks te verwijzen naar normen die buiten die jurisdictie zijn ontwikkeld. Met andere woorden, de jurisdictie kan geen wetgeving uitvaardigen die de IIR van een andere jurisdictie evalueert op basis van de OESO-modelvoorschriften. In deze omstandigheden kunnen jurisdicties de test voor een gekwalificeerde IIR koppelen aan de bevindingen onder hun eigen wetgeving, op basis van de vooronderstelling dat hun binnenlandse regels gelijkwaardig zijn aan de OESO-modelvoorschriften en dat bijgevolg elk geheel van regels die onder buitenlands recht ten uitvoer worden gelegd en die dezelfde resultaten opleveren als de OESO-modelvoorschriften, ook zullen voldoen aan de nationaalrechtelijke test voor een gekwalificeerde IIR. De verwijzing naar art. 2.1, met inbegrip van art. 2.1.6 van de OESO-modelvoorschriften, verduidelijkt dat een IIR die niet van toepassing is op binnenlandse laagbelaste groepsentiteiten nog steeds als een gekwalificeerde IIR moet worden beschouwd. Bijgevolg moet een jurisdictie die een IIR invoert die ook van toepassing is op binnenlandse dochterondernemingen, de IIR krachtens de wetgeving van een buitenlandse jurisdictie behandelen als een gekwalificeerde IIR, zelfs als die IIR alleen van toepassing is op buitenlandse activiteiten.

Het volgende deel van de definitie stelt een voorwaarde vast waaraan een IIR moet voldoen om 'gekwalificeerd' te zijn. Er wordt gesteld dat de jurisdictie geen voordelen mag toekennen die verband houden met de IIR (of de UTPR) die het ten uitvoer heeft gelegd. Deze regel is bedoeld om een gelijk speelveld te creëren in alle jurisdicties die deze regels hebben aangenomen. Het woord 'voordelen' is alomvattend genoeg om elk soort voordeel te omvatten dat door een jurisdictie wordt verleend, met inbegrip van belastingvoordelen, subsidies en toelagen, en de zinsnede 'met betrekking tot die regels' is opzettelijk ruim geformuleerd om rekening te houden met verschillende mechanismen via welke het voordeel wordt verleend.

Stel bijvoorbeeld dat een jurisdictie alle bepalingen van de OESO-modelvoorschriften in haar wetgeving heeft opgenomen, met inbegrip van die in art. 2.1 met betrekking tot de toepassing van de IIR. Het verleent echter een belastingkrediet dat gelijk is aan een gedeelte van de belasting die in het kader van de IIR werd betaald en dat met andere belastingen kan worden verrekend. In dit geval heeft de jurisdictie geen gekwalificeerde IIR vastgesteld.

Of een voordeel betrekking heeft op de IIR moet worden bepaald op basis van de feiten en omstandigheden van elk geval. Er moet rekening worden gehouden met het onderliggende principe van deze voorwaarde, namelijk zorgen voor een gelijk speelveld tussen alle jurisdicties en om compensaties te ontmoedigen die verschillen in de tenuitvoerlegging en toepassing van de OESO-modelvoorschriften veroorzaken.

Een belastingvoordeel of subsidie die aan alle belastingplichtigen wordt verstrekt houdt geen verband met de OESO-modelvoorschriften. Feiten die relevant, maar niet doorslaggevend zijn, zijn onder andere of het belastingvoordeel of de subsidie alleen ten goede komt aan belastingplichtigen die onderworpen zijn aan de OESO-modelvoorschriften, of het voordeel wordt voorgesteld als onderdeel van de OESO-modelvoorschriften en of de regeling werd ingevoerd na het begin van de gesprekken over de OESO-modelvoorschriften door het OESO/G20 Inclusive Framework. In deze context is de term 'jurisdictie' niet beperkt tot de nationale of centrale overheid van de jurisdictie. Het omvat elke politiek onderverdeling, elke lokale autoriteit of elke andere publieke entiteit of organisatie. Als een publieke ontwikkelingsbank bijvoorbeeld een bepaald voordeel biedt dat verband houdt met de toepassing van de IIR, dan is dit geen gekwalificeerde IIR (57).

(57) Zie in die zin, OECD, 2024, Consolidated Commentary to the Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two), blz. 271-272, nr. 120-127.

1.19. Laagbelaste groepsentiteit

65. Een laagbelaste groepsentiteit ('low-taxed constituent entity') wordt gedefinieerd als:

a) een groepsentiteit van een MNO-groep of van een omvangrijke binnenlandse groep in een laagbelastende jurisdictie; of

b) een staatloze groepsentiteit die, met betrekking tot een verslagjaar, een kwalificerend inkomen en een effectief belastingtarief heeft dat lager is dan het minimumbelastingtarief (58).

(58) Art. 3, 19°, W 19.12.2023.

1.20. Tussenliggende moederentiteit

66. Een tussenliggende moederentiteit ('intermediate parent entity' of verkort IPE) wordt gedefinieerd als een groepsentiteit die, direct of indirect, een eigendomsbelang in een andere groepsentiteit in dezelfde MNO-groep of omvangrijke binnenlandse groep heeft en niet kwalificeert als uiteindelijke moederentiteit, partieel gehouden moederentiteit, vaste inrichting of beleggingsentiteit (59).

(59) Art. 3, 20°, W 19.12.2023.

1.21. Zeggenschapsbelang

67. Een zeggenschapsbelang ('controlling interest') wordt gedefinieerd als een eigendomsbelang in een entiteit waarbij de houder van het belang verplicht is de activa, passiva, baten, lasten en kasstromen van de entiteit post voor post te consolideren, of daartoe verplicht zou zijn geweest, overeenkomstig een aanvaardbare standaard voor financiële verslaglegging. Een hoofdentiteit wordt geacht het zeggenschapsbelang in haar vaste inrichtingen te houden (60).

(60) Art. 3, 21°, W 19.12.2023.

68. De zinsnede 'of daartoe verplicht geweest zou zijn' omvat een veronderstelde consolidatietest die gebruik maakt van de consolidatieregels van de standaard voor financiële verslaglegging die gebruikt wordt bij het opstellen van de geconsolideerde jaarrekening van de uiteindelijke moederentiteit. Het bepaalt dat een entiteit met een eigendomsbelang in een andere entiteit wordt behandeld als houder van een zeggenschapsbelang in die entiteit wanneer de houder van het belang verplicht zou zijn geconsolideerd te worden met die andere entiteit als deze een geconsolideerde jaarrekening had opgesteld, en sluit dus aan bij de veronderstelde consolidatietest in littera d) van de definitie van de geconsolideerde jaarrekening (zie nr. 24, d)). Dienovereenkomstig is de 'veronderstelde geconsolideerde jaarrekening' de jaarrekening die de entiteit zou hebben opgesteld op basis van een goedgekeurde standaard voor financiële verslaglegging die ofwel een aanvaardbare standaard voor financiële verslaglegging is ofwel een andere standaard voor financiële verslaglegging die is aangepast om eventuele materiële concurrentieverstoringen te voorkomen. Zoals besproken bij voormelde littera d), wijzigt de veronderstelde consolidatietest de standaarden niet en verandert hij niets aan de uitkomsten die zijn voorzien in de relevante standaard voor financiële verslaglegging. Evenzo wordt een houder van een eigendomsbelang niet behandeld als houder van een zeggenschapsbelang in een entiteit als de relevante standaard voor financiële verslaglegging niet zou vereisen dat de activa, passiva, baten, lasten en kasstromen van die andere entiteit post voor post worden geconsolideerd.

De definitie van een groep in art. 3, 3°, W 19.12.2023 omvat entiteiten die uitgesloten zijn van de geconsolideerde jaarrekening van een uiteindelijke moederentiteit op de enkele grond van omvang of materialiteit of op grond van het feit dat de entiteit wordt aangehouden voor verkoop. Dit principe geldt ook met betrekking tot elke alinea van de definitie van de geconsolideerde jaarrekening. Als dus ofwel de geconsolideerde jaarrekening ofwel de veronderstelde geconsolideerde jaarrekening opgesteld in overeenstemming met een goedgekeurde standaard voor financiële verslaglegging een entiteit zou uitsluiten enkel op basis van het feit dat ze immaterieel is of voor verkoop wordt aangehouden, dan maakt die entiteit toch deel uit van de groep krachtens art. 3, 3°, W 19.12.2023 (61).

(61) Zie in die zin, OECD, 2024, Consolidated Commentary to the Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two), blz. 237-238, nr. 8.5-8.6.

1.22. Partieel gehouden moederentiteit

69. Een partieel gehouden moederentiteit ('partially-owned parent entity' of verkort POPE) wordt gedefinieerd een groepsentiteit die, direct of indirect, een eigendomsbelang in een andere groepsentiteit van dezelfde MNO-groep of omvangrijke binnenlandse groep houdt, en waarvan meer dan 20 pct. van het eigendomsbelang in de winst, direct of indirect, wordt gehouden door een of meer personen die geen groepsentiteit van die MNO-groep of omvangrijke binnenlandse groep zijn, en die niet kwalificeert als uiteindelijke moederentiteit, vaste inrichting of beleggingsentiteit (62).

(62) Art. 3, 22°, W 19.12.2023.

1.23. Eigendomsbelang

70. Een eigendomsbelang ('ownership interest') wordt gedefinieerd als een aandelenbelang dat recht geeft op de winsten, het kapitaal of de reserves van een entiteit of van een vaste inrichting (63).

(63) Art. 3, 23°, W 19.12.2023.

71. De term 'eigendomsbelang' wordt doorheen de regels aangaande de minimumbelasting gebruikt. Het is onder meer van belang voor het bepalen van het lidmaatschap van een groep en MNO-groep en het aandeel in de bijheffing van een laagbelaste groepsentiteit toerekenbaar aan een moederentiteit. Het omvat elk aandelenbelang dat recht geeft op de winsten, het kapitaal of de reserves van een entiteit. Het verwijst ook naar het belang dat een hoofdentiteit heeft in de winsten, het kapitaal of de reserves van haar vaste inrichting(en). De term eigendomsbelang omvat een aandelenbelang in een doorstroomentiteit, zoals een partnership of trust, dat rechten geeft op de winsten, het kapitaal of de reserves van de doorstroomentiteit of een vaste inrichting van de doorstroomentiteit. Merk op dat een eigendomsbelang alleen recht hoeft te geven op één van die elementen. Zo zal bijvoorbeeld een eigendomsbelang waaraan alleen rechten op kapitaal en geen andere rechten verbonden zijn, nog steeds een eigendomsbelang in de zin van de regels aangaande de minimumbelasting zijn. Aan eigendomsbelangen zijn vaak stemrechten verbonden, maar aan sommige eigendomsbelangen zijn mogelijk geen stemrechten verbonden.

Eigendomsbelangen kunnen in verschillende percentages recht geven op winst en kapitaal of reserves. Een eigendomsbelang kan bijvoorbeeld recht geven op 20 pct. van de winst van een entiteit, maar slechts 10 pct. van het kapitaal van de entiteit. Soms specificeren de regels aangaande de minimumbelasting het specifieke recht van het eigendomsbelang dat relevant is voor het bepalen van de toepasselijkheid van bepaalde regels, bijvoorbeeld bij de definitie van een partieel gehouden moederentiteit.

Als de modelregels geen specifiek recht vermelden, zoals in de definities van joint venture, in minderheidseigendom gehouden groepsentiteit en stapelstructuur, dan moet elke klasse van relevante economische rechten (d.w.z. winst, kapitaal of reserves) in gelijke mate in aanmerking worden genomen. De reden hiervoor is dat, zonder een specifiek recht, ze allemaal even belangrijk zijn. Stel bijvoorbeeld dat entiteit A eigendomsbelangen uitgeeft van twee soorten, winstbewijzen die gelijke rechten geven op de winst van de entiteit en kapitaalbewijzen die gelijke rechten geven op het kapitaal van de entiteit bij liquidatie. Deze deelbewijzen worden gehouden door 3 andere entiteiten, B, C en D. Entiteit B houdt 50 % van de uitgegeven winstbewijzen en 80 % van de uitgegeven kapitaalbewijzen. Entiteit C houdt 50 % van de winstbewijzen. Entiteit D houdt de resterende 20 % van de kapitaalbewijzen. Het eigendomsbelang van entiteit B bedraagt het gemiddelde van haar eigendomsbelangen in entiteit A, (½ x 50 %) + (½ x 80 %) = 65 % Entiteit C heeft 25 pct. van het eigendomsbelang in A, (½ x 50 %) + (½ x 0). Entiteit D heeft de resterende 10 pct. (½ x 0) + (½ x 20 %).

Volgens art. 12, § 4, W 19.12.2023 wordt het netto-inkomen of -verlies uit de financiële verslaglegging echter aan de eigenaren van de groepsentiteiten toegerekend in overeenstemming met hun eigendomsbelangen en in dit geval is het gepast om alleen rekening te houden met de winstrechten die door hun eigendomsbelangen worden gedragen. De reden hiervoor is dat art. 12, § 4, W 19.12.2023 specifiek betrekking heeft op de toerekening van het netto-inkomen of -verlies uit de financiële verslaglegging, waardoor de rechten op winst de natuurlijke maatstaf vormen.

De definitie beoogt het onderscheid te maken tussen een eigendomsbelang (ownership interest) en andere rechten op de winsten, het kapitaal of de reserves van een entiteit, zoals winstdelingsovereenkomsten met werknemers waaraan geen aandelenrechten van de entiteit verbonden zijn of rechten van schuldeisers om de verkoop van bepaalde activa af te dwingen om te voldoen aan een verplichting van de entiteit die in gebreke is. Een aandelenbelang (equity interest) is een belang (interest) dat administratief wordt verwerkt als eigen vermogen volgens de standaard voor financiële verslaglegging die wordt gebruikt voor het opstellen van de geconsolideerde jaarrekening. Evenzo wordt of een groepsentiteit de eigenaar is van een aandelenbelang (equity interest), bijvoorbeeld aandelen die aan een andere persoon zijn uitgeleend in verband met een shorttransactie of aandelen die zijn verkocht met een terugkoopverplichting, bepaald op basis van de verwerkingswijze van het belang in de geconsolideerde jaarrekening (64).

(64) Zie in die zin, OECD, 2024, Consolidated Commentary to the Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two), blz. 250-251, nr. 81-85.

1.24. Moederentiteit

72. Een moederentiteit ('parent entity') wordt gedefinieerd als een uiteindelijke moederentiteit die geen uitgesloten entiteit is, een tussenliggende moederentiteit of een partieel gehouden moederentiteit (65).

(65) Art. 3, 24°, W 19.12.2023.

1.25. Aanvaardbare standaard voor financiële verslaglegging

73. Een aanvaardbare standaard voor financiële verslaglegging ('acceptable financial accounting standard') wordt gedefinieerd als internationale standaarden voor financiële verslaglegging (IFRS) of IFRS zoals goedgekeurd door de Europese Unie op grond van Verordening (EG) nr. 1606/2002 van het Europees Parlement en de Raad en de algemeen aanvaarde verslagleggingsbeginselen van Australië, Brazilië, Canada, de lidstaten van de Europese Unie, de lidstaten van de Europese Economische Ruimte, Hongkong (China), Japan, Mexico, Nieuw-Zeeland, de Volksrepubliek China, de Republiek India, de Republiek Korea, Rusland, Singapore, Zwitserland, het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten van Amerika (66).

(66) Art. 3, 25°, W 19.12.2023.

1.26. Goedgekeurde standaard voor financiële verslaglegging

74. Een goedgekeurde standaard voor financiële verslaglegging ('authorised financial accounting standard') wordt, met betrekking tot een entiteit, gedefinieerd als een reeks algemeen aanvaardbare verslagleggingsbeginselen die zijn toegestaan door een erkend verslagleggingsorgaan in de jurisdictie waar die entiteit is gevestigd. Voor de toepassing van deze definitie wordt onder erkend verslagleggingsorgaan verstaan het orgaan dat de wettelijke bevoegdheid in een jurisdictie heeft om standaarden voor financiële verslaglegging voor te schrijven, vast te stellen of te aanvaarden (67).

(67) Art. 3, 26°, W 19.12.2023.

75. De regels aangaande de minimumbelasting leunen zwaar op de boekhoudprincipes die van toepassing zijn in de geconsolideerde jaarrekening. Bijgevolg staat de definitie van de geconsolideerde jaarrekening (zie art. 3, 6°, W 19.12.2023) centraal bij het bepalen van het toepassingsgebied en de werking van de regels aangaande de minimumbelasting. In die gevallen waarin de uiteindelijke moederentiteit niet op een andere wijze een jaarrekening op geconsolideerde basis of in overeenstemming met een aanvaardbare standaard voor financiële verslaglegging opstelt, baseren de regels aangaande de minimumbelasting zich op de boekhoudkundige beginselen die van toepassing zouden zijn indien de uiteindelijke moederentiteit dergelijke rekeningen in overeenstemming met een goedgekeurde standaard voor financiële verslaglegging had opgesteld.

Goedgekeurde standaarden voor financiële verslaglegging zijn de standaarden voor financiële verslaglegging die zijn toegestaan door een erkend verslagleggingsorgaan, zijnde de instantie die in een jurisdictie wettelijk bevoegd is om standaarden voor financiële verslaglegging voor te schrijven, vast te stellen of te aanvaarden ten behoeve van de financiële verslaglegging in de jurisdictie waarin de groepsentiteit zich bevindt. Een goedgekeurde standaard voor financiële verslaglegging kan een standaard zijn die is opgenomen in de lijst van aanvaardbare standaarden voor financiële verslaglegging of kan een andere lokaal toegestane standaard voor financiële verslaglegging zijn. Wanneer een lokaal toegestane standaard voor financiële verslaglegging niet als een aanvaardbare standaard voor financiële verslaglegging is opgenomen, vereisen de regels aangaande de minimumbelasting dat de uitkomsten volgens de lokale standaard voor financiële verslaglegging worden vergeleken met de verwachte uitkomst volgens de IFRS om te beoordelen of er een significant verschil is tussen de lokale standaard en de IFRS. In dit geval moet de behandeling van posten of transacties volgens de lokale standaard voor jaarrekeningen worden aangepast om het effect van eventuele materiële concurrentieverstoringen te neutraliseren. In elk geval wordt verwacht dat een lokaal goedgekeurde standaard voor financiële verslaglegging die in alle wezenlijke opzichten in overeenstemming is met de IFRS, geen materiële concurrentieverstoringen teweeg zal brengen (68).

(68) Zie in die zin, OECD, 2024, Consolidated Commentary to the Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two), blz. 235, nr. 3-4.

1.27. Materiële concurrentieverstoring

76. Een materiële concurrentieverstoring ('material competitive distortion') wordt, met betrekking tot de toepassing van een bepaalde grondslag of procedure volgens een reeks algemeen aanvaardbare verslagleggings-beginselen, gedefinieerd als een toepassing die in een gegeven verslagjaar leidt tot een totale variatie van baten of lasten van meer dan 75 miljoen euro in vergelijking met het bedrag dat door toepassing van de overeenkomstige grondslag of procedure op grond van de internationale standaarden voor financiële verslaglegging IFRS of IFRS zoals goedgekeurd door de Europese Unie op grond van Verordening (EG) nr. 1606/2002 zou zijn bepaald (69).

(69) Art. 3, 27°, W 19.12.2023.

77. De term materiële concurrentieverstoring wordt in de regels aangaande de minimumbelasting gebruikt als onderdeel van het systeem voor het vaststellen van de goedgekeurde standaard voor financiële verslaglegging die wordt gebruikt bij het opstellen van geconsolideerde jaarrekeningen (die op hun beurt het uitgangspunt vormen voor het berekenen van het kwalificerende inkomen of -verlies van de groepsentiteiten).

Er is een specifieke regel nodig om materiële concurrentieverstoringen te elimineren omdat de regels aangaande de minimumbelasting het gebruik van verschillende standaarden voor jaarrekeningen als uitgangspunt voor de berekening van het kwalificerende inkomen of -verlies toestaan. Het Inclusive Framework heeft geen vergelijking gemaakt van de verschillen tussen de standaarden voor financiële verslaggeving die kunnen worden gebruikt in elk van de jurisdicties van het Inclusive Framework. De beperking van materiële concurrentieverstoringen dient als normalisatieregel om het voordeel te beperken dat MNO-groepen anders zouden kunnen halen uit unieke boekhoudkundige beginselen en standaarden die zijn toegestaan op grond van een goedgekeurde standaard voor financiële verslaggeving en die niet bestaan op grond van een overeengekomen aanvaardbare standaard voor financiële verslaglegging.

Volgens de regels aangaande de minimumbelasting is er sprake van een materiële concurrentieverstoring wanneer de toepassing van een specifiek principe of een specifieke procedure die is toegestaan door een standaard voor financiële verslaglegging die geen aanvaardbare standaard voor financiële verslaglegging is, leidt tot een totale variatie van baten en lasten van meer dan 75 miljoen euro in een verslagjaar ten opzichte van het bedrag dat zou zijn bepaald bij toepassing van het overeenkomstige IFRS-grondslag of de overeenkomstige IFRS-procedure. De totale variatie verwijst naar de totale variatie die in de geconsolideerde jaarrekening van de MNO-groep tot uitdrukking komt, en houdt dus rekening met het effect van de grondslag of de procedure op alle betrokken transacties van alle groepsentiteiten van de MNO-groep. Wanneer de toepassing van een specifieke grondslag of een specifieke procedure leidt tot een materiële concurrentieverstoring, moet de boekhoudkundige verwerking van elke post of transactie waarop die grondslag of die procedure van toepassing is, worden aangepast om in overeenstemming te zijn met de behandeling die volgens de IFRS voor die post of transactie vereist is, in overeenstemming met de overeengekomen administratieve richtlijnen (70).

(70) Zie in die zin, OECD, 2024, Consolidated Commentary to the Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two), blz. 247, nr. 58-60.

1.28. Gekwalificeerde binnenlandse bijheffing

78. Een gekwalificeerde binnenlandse bijheffing ('qualified domestic top-up tax') wordt gedefinieerd als een bijheffing die in het interne recht van een jurisdictie ten uitvoer is gelegd, op voorwaarde dat die jurisdictie niet toestaat voordelen met betrekking tot die regels te verlenen, en die:

a) voorziet in de vaststelling van de overwinsten van de in die jurisdictie gevestigde groepsentiteiten overeenkomstig de in de Richtlijn (EU) 2022/2523 vastgestelde regels; en

b) wordt toegepast op een wijze die consistent is met de regels van de voormelde Richtlijn.

De Koning kan een niet-limitatieve lijst van gekwalificeerde binnenlandse bijheffingen opstellen overeenkomstig de in het vorige lid vastgestelde regels.

Wanneer het bedrag van de gekwalificeerde binnenlandse bijheffing voor een verslagjaar niet is betaald in de loop van de vier verslagjaren volgend op het verslagjaar waarin het verschuldigd was, wordt het niet-betaalde bedrag van de gekwalificeerde binnenlandse bijheffing toegevoegd aan de jurisdictionele bijheffing die is berekend overeenkomstig art. 22, § 3, W 19.12.2023 en wordt het niet geïnd door de lidstaat van de Europese Unie die de keuze op grond van art. 11, lid 1, van de Richtlijn (EU) 2022/2523 heeft gemaakt (71).

(71) Art. 3, 28°, W 19.12.2023.

79. Bij het toepassen van de OESO-modelvoorschriften in de implementerende jurisdictie kan het voor zowel belastingplichtigen als belastingdiensten nodig zijn om te beoordelen of groepsentiteiten in diezelfde groep onderworpen zijn aan een gekwalificeerde binnenlandse bijheffing in een andere jurisdictie om de OESO-modelvoorschriften correct te kunnen toepassen. De meeste binnenlandse inkomstenbelastingen zijn betrokken belastingen waarmee rekening wordt gehouden in de berekening van het effectieve belastingtarief en die indirect het bedrag van de bijheffing dat wordt berekend op grond van art. 22, W 19.12.2023, verminderen. Krachtens dit art., vermindert belasting die voortvloeit uit een gekwalificeerde binnenlandse bijheffing direct het bedrag van de bijheffing dat voortvloeit uit de regels aangaande de minimumbelasting. Bijvoorbeeld, een moederentiteit met een eigendomsbelang in wat anders een laagbelaste groepsentiteit zou zijn, zal in principe geen belasting krachtens de IIR verschuldigd zijn als die groepsentiteit onderworpen is aan een gekwalificeerde binnenlandse bijheffing voor hetzelfde bedrag als anders zou ontstaan krachtens de IIR.

Gekwalificeerde binnenlandse bijheffing betekent een belasting die van toepassing is op de overwinsten van de binnenlandse groepsentiteiten en die de binnenlandse belastingplicht met betrekking tot die winsten verhoogt tot het minimumtarief. De belasting moet worden geïmplementeerd en toegepast op een manier die consistent is met de resultaten voorzien in de OESO-modelvoorschriften en hun commentaar, met inbegrip van het verbod voor de implementerende jurisdictie om bijkomende of andere voordelen te verschaffen die verband houden met een dergelijke binnenlandse belasting zoals eerder besproken bij de definitie van een gekwalificeerde IIR. Deze beperking op bijkomende voordelen is niet bedoeld om de mogelijkheid van een jurisdictie te beperken om wijzigingen aan te brengen in de opzet van haar vennootschapsbelastingstelsel in het licht van de nieuwe internationale belastingarchitectuur onder de OESO-modelvoorschriften. Dergelijke wijzigingen van de binnenlandse vennootschapsbelastingregels als gevolg van de invoering van een binnenlandse minimumbelasting moeten niet als een voordeel worden beschouwd op voorwaarde dat zij er niet toe leiden dat MNO-groepen algemene belastingresultaten behalen die niet in overeenstemming zijn met de resultaten waarin de OESO-modelvoorschriften en de commentaar daarop voorzien.

Het feit dat de minimumbelasting wordt berekend op basis van een lokale goedgekeurde standaard voor financiële verslaglegging die verschilt van de standaard die in de geconsolideerde jaarrekening wordt gebruikt, belet niet dat de belasting wordt behandeld als een gekwalificeerde binnenlandse bijheffing, op voorwaarde dat de lokaal goedgekeurde standaard voor financiële verslaglegging ofwel een aanvaardbare standaard voor financiële verslaglegging is, ofwel is aangepast aan de standaard die door de MNO-groep wordt gebruikt met betrekking tot eventuele materiële concurrentieverstoringen (zie nr. 76) (72).

(72) Zie in die zin, OECD, 2024, Consolidated Commentary to the Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two), blz. 256, nr. 115-117.

1.29. Nettoboekwaarde van de materiële activa

80. De nettoboekwaarde van de materiële activa ('net book value of tangible assets') wordt gedefinieerd als het gemiddelde van de begin- en eindwaarde van de materiële activa, rekening houdend met de geaccumuleerde afschrijvingen en geleidelijke en bijzondere waardeverminderingen, zoals vastgelegd in de jaarrekening (73).

(73) Art. 3, 29°, W 19.12.2023.

81. De materiële activa omvatten de materiële activa van alle in de betreffende jurisdictie gevestigde groepsentiteiten maar geen liquide of daarmee gelijkgestelde middelen, immateriële of financiële activa (74).

(74) Art. 36, § 6, lid 2, W 19.12.2023.

82. De nettoboekwaarde van de materiële activa wordt voor twee hoofdoeleinden gebruikt in het kader van de UTPR. Ten eerste wordt de nettoboekwaarde van de materiële activa van een UTPR jurisdictie gebruikt om het UTPR-percentage van die jurisdictie overeenkomstig art. 36, W 19.12.2023, vast te stellen. Ten tweede wordt de nettoboekwaarde van de materiële activa gebruikt om te beoordelen of een MNO-groep in aanmerking komt voor de uitsluiting van de UTPR overeenkomstig art. 67, W 19.12.2023 (zie nr. 1135 en volgende).

De nettoboekwaarde van de materiële activa wordt per jurisdictie berekend voor alle groepsentiteiten die zich in de jurisdictie bevinden. Hiertoe bepaalt de definitie dat de nettoboekwaarde wordt berekend als de gemiddelde waarde van de begin- en eindwaarden van de materiële activa in handen van de groepsentiteiten gevestigd in die jurisdictie voor een bepaald verslagjaar. Door een gemiddelde waarde te gebruiken, wordt rekening gehouden met mogelijke significante wijzigingen in het bedrag van de materiële activa die op een bepaald moment in het verslagjaar op het niveau van de jurisdictie worden aangehouden, bijvoorbeeld als gevolg van de overdracht van een groepsentiteit.

Stel bijvoorbeeld dat een MNO-groep in een jurisdictie slechts één groepsentiteit heeft en dat die groepsentiteit aan het begin van het verslagjaar één materieel actief met een nettoboekwaarde van 100 heeft. Stel dat de groepsentiteit dit actief in de loop van het jaar verkoopt. De nettoboekwaarde van de materiële activa van die groepsentiteit aan het einde van het verslagjaar is nul. Daarom is de berekening van de nettoboekwaarde van de materiële activa voor die jurisdictie gelijk aan 50 [(100+0)/2)].

De nettoboekwaarde van de materiële activa is de som van de nettoboekwaarden van alle materiële activa die in een bepaalde jurisdictie worden aangehouden door de groepsentiteiten in een verslagjaar, evenals de materiële activa die worden toegerekend aan vaste inrichtingen. Met betrekking tot vaste inrichtingen worden de materiële activa toegerekend aan de jurisdictie waarin de vaste inrichting is gevestigd, mits die materiële activa zijn opgenomen in de afzonderlijke financiële rekeningen (of zouden zijn opgenomen in de afzonderlijke financiële rekeningen) van die vaste inrichting volgens dezelfde principes als bepaald in art. 11, § 1, W 19.12.2023 (zie nr. 419) en aangepast in overeenstemming met art. 11, § 2, W 19.12.2023 (zie nr. 420 en 421).

Hoewel de nettoboekwaarde van de materiële activa rekening houdt met afschrijvingen en andere waardeverminderingen, omvatten de materiële activa ook materiële activa die niet onderhevig zijn aan afschrijvingen of andere waardeverminderingen.

Voor de bepaling van de nettoboekwaarde van materiële activa sluit de term 'materiële activa' aan bij de term die in het verslag over BEPS-actie 13 wordt gebruikt voor CbCR en is dit niet beperkt tot de 'in aanmerking komende materiële activa' die in art. 3, 58°, W 19.12.2023 zijn gedefinieerd. De term 'materiële activa' omvat bijvoorbeeld vastgoed (met inbegrip van grond of gebouwen) dat wordt aangehouden voor investeringen, verkoop of lease, evenals materiële activa die worden gebruikt bij het genereren van inkomen uit internationale scheepvaart van een groepsentiteit en inkomen uit gekwalificeerde nevenactiviteiten in de internationale scheepvaart (d.w.z. schepen, andere maritieme uitrusting en infrastructuur), ook al zijn deze activa geen in aanmerking komende materiële activa voor de toepassing van art. 3, 58°, W 19.12.2023 (zie nr. 158). Bovendien is het, in tegenstelling tot wat vereist is voor de in aanmerking komende materiële activa waarnaar wordt verwezen in art. 3, 58°, W 19.12.2023 voor de doeleinden van de berekening van het op basis van substance uitgesloten inkomen, niet vereist dat de materiële activa zich in de jurisdictie van de groepsentiteit bevinden voor het bepalen de nettoboekwaarde van de materiële activa (75).

(75) Zie in die zin, OECD, 2024, Consolidated Commentary to the Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two), blz. 247-248, nr. 61-68.

1.30. Beleggingsentiteit

83. Een beleggingsentiteit ('investment entity') wordt gedefinieerd als:

a) een beleggingsfonds of vastgoedbeleggingsvehikel;

b) een entiteit die voor ten minste 95 pct., direct of via een keten van zulke entiteiten, eigendom is van een in de bepaling onder a) bedoelde entiteit, en die uitsluitend, of nagenoeg uitsluitend, wordt gedreven om activa aan te houden of middelen te beleggen ten behoeve van die entiteit of entiteiten; of

c) een entiteit waarvan ten minste 85 pct. van de waarde eigendom is van een in de bepaling onder a) bedoelde entiteit, op voorwaarde dat nagenoeg al haar inkomen afkomstig is van dividenden of vermogenswinsten of -verliezen die zijn uitgesloten van de berekening van het kwalificerend inkomen of verlies voor de toepassing van de Richtlijn (EU) 2022/2523 en van deze wet (76).

(76) Art. 3, 30°, W 19.12.2023.

1.31. Beleggingsfonds

84. Een beleggingsfonds ('investment fund') wordt gedefinieerd als een entiteit of constructie die aan alle volgende voorwaarden voldoet:

a) zij is opgezet om financiële of niet-financiële activa van een aantal beleggers, waarvan sommige niet verbonden zijn, samen te brengen;

b) zij belegt volgens een welomschreven beleggingsbeleid;

c) zij stelt beleggers in staat de transactie-, onderzoeks- en analysekosten te verlagen of het risico collectief te spreiden;

d) zij is in de eerste plaats opgezet om beleggingsinkomsten of -winsten te genereren, of bescherming te bieden tegen een specifieke of algemene gebeurtenis of uitkomst;

e) haar beleggers hebben een recht op de opbrengsten uit de activa van het fonds of de door die activa gegenereerde inkomsten, op basis van hun bijdrage;

f) zij, of haar leiding, is in de jurisdictie waar ze is opgericht of wordt beheerd, onderworpen aan de regelgeving voor beleggingsfondsen, waaronder passende regelgeving tegen witwassen en voor beleggersbescherming; en

g) zij wordt voor rekening van de beleggers beheerd door deskundigen op het gebied van het beheer van beleggingsfondsen (77).

(77) Art. 3, 31°, W 19.12.2023.

85. De definitie van beleggingsfonds is gebaseerd op de definitie van 'beleggingsentiteit' in IFRS 10 (IFRS Foundation, 2022) en de Richtlijn van de Europese Unie inzake beheerders van alternatieve beleggingsinstellingen 2011/61/EU (Europese Unie, 2011). Om aan de definitie van een beleggingsfonds te voldoen, moet een entiteit voldoen aan alle criteria opgesomd in nr. 84, a) tot g).

Littera a) vereist dat de entiteit of constructie ontworpen is om (financiële en niet-financiële) activa van een aantal beleggers (waarvan sommige niet verbonden zijn) samen te voegen. Een belegger zou geldmiddelen of andere soorten liquide activa, of niet-liquide activa zoals onroerend goed, kunnen inbrengen in een beleggingsfonds.

Littera a) vereist dat sommige beleggers van het fonds onderling niet verbonden zijn. Er moet een feiten- en omstandighedenonderzoek worden uitgevoerd om te bepalen of twee of meer beleggers met elkaar verbonden zijn. In ieder geval moet een investeerder worden behandeld als verbonden met een andere investeerder als hij voldoet aan de test van art. 5(8) van het OESO-modelverdrag (OESO, 2017). Die test bepaalt dat twee personen verbonden zijn als de ene persoon onmiddellijk (direct) of middellijk (indirect) meer dan 50 pct. van de economische belangen in de andere persoon bezit (of in het geval van een vennootschap, meer dan 50 pct. van het totale stemrecht en de totale waarde van de aandelen van de vennootschap of het economische aandelenbelang in de vennootschap) of als een andere persoon onmiddellijk (direct) of middellijk (indirect) meer dan 50 pct. van de economische belangen in elke persoon bezit (of in het geval van een vennootschap, meer dan 50 pct. van het totale stemrecht en de totale waarde van de aandelen van een van beide vennootschappen of het economische aandelenbelang in de elke vennootschap). Bovendien worden twee beleggers die individuen zijn, beschouwd als met elkaar verbonden als ze deel uitmaken van dezelfde familie, met inbegrip van een echtgeno(o)t(e) of partner, broers en zussen, ouders, en voorouders en afstammelingen in de rechte lijn, zoals grootouders en kleinkinderen. In sommige gevallen zal een fonds slechts gedurende een korte periode één belegger hebben, ook al is het fonds ontworpen om activa samen te voegen voor meer dan één niet-verbonden belegger. Een fonds kan bijvoorbeeld slechts één belegger hebben wanneer de entiteit zich in de initiële aanbiedingsperiode bevindt of bezig is met liquidatie. Een fonds in deze omstandigheden met slechts één belegger zal voldoen aan de criteria van littera a), op voorwaarde dat het fonds bedoeld was om activa van een aantal beleggers samen te voegen (waarvan sommige niet-verbonden zijn).

Littera b) vereist dat een beleggingsfonds een welomschreven beleggingsbeleid heeft en volgens dat beleid belegt. Enkele factoren die, afzonderlijk of cumulatief, zouden kunnen wijzen op het bestaan van een dergelijk beleid zijn de volgende:

- het beleggingsbeleid is vastgesteld en vastgelegd, uiterlijk op het moment dat de verbintenissen van beleggers ten aanzien van het beleggingsfonds voor hen bindend worden;

- het beleggingsbeleid is vastgelegd in een document dat deel gaat uitmaken van of waarnaar wordt verwezen in het reglement of de statuten van het beleggingsfonds;

- het beleggingsfonds of de rechtspersoon die het beleggingsfonds beheert, heeft een verplichting (hoe die ook ontstaat) tegenover beleggers, die juridisch afdwingbaar is door hen, om het beleggingsbeleid na te leven, met inbegrip van alle wijzigingen daarin; en

- het beleggingsbeleid specificeert beleggingsrichtlijnen, met verwijzing naar criteria waaronder een of meer van de volgende:

(i) om te beleggen in bepaalde categorieën van activa, of zich te conformeren aan beperkingen op de toewijzing van activa;

(ii) om bepaalde strategieën na te streven;

(iii) om te beleggen in bepaalde geografische regio's;

(iv) om zich te conformeren aan beperkingen op hefboomwerking;

(v) om zich te conformeren aan minimale bezitsperioden; of

(vi) om zich te conformeren aan andere beperkingen die zijn ontworpen om risicospreiding te bieden.

Littera c) bepaalt dat het beleggingsfonds beleggers in staat moet stellen transactie-, onderzoeks- en analysekosten te beperken of risico's collectief te spreiden. Een entiteit die is opgezet om een bepaalde functie te vervullen voor leden van een MNO-groep (zoals gecentraliseerde financiële of inkoopdiensten) zou kunnen worden omschreven als een entiteit die transactiekosten verlaagt of risico's spreidt. Niettemin zou een dergelijke entiteit niet kunnen voldoen aan de ruimere definitie van een beleggingsfonds.

Om overeenkomstig littera d) in aanmerking te komen als een beleggingsfonds moet de entiteit primair zijn ontworpen om beleggingsinkomsten of -winsten te genereren, in tegenstelling tot bedrijfsinkomsten. De inkomsten die via het fonds worden gegenereerd moeten inkomsten zijn die afkomstig zijn van beleggingsparticipaties, zoals dividenden, rente, huur, opbrengsten van andere beleggingsfondsen en meerwaarden. Royalty's vallen niet onder deze categorie. Als alternatief is toegestaan dat het fonds bedoeld is om bescherming te bieden tegen een bepaalde of algemene gebeurtenis of uitkomst. Deze formulering is bedoeld voor situaties waarin een beleggingsfonds door de verzekeringssector wordt gebruikt om verzekerde gebeurtenissen of resultaten te dekken.

Volgens littera e) hebben de beleggers recht op de opbrengsten van de activa van het fonds of op de inkomsten uit deze activa op basis van de bijdragen van de beleggers. Beleggers kunnen ook meerwaarden verdienen uit de vervreemding van eigendomsbelangen van het fonds.

De vereiste van littera f) is dat het fonds of de fondsbeheerder onderworpen is aan een regelgevend stelsel in de jurisdictie waar het gevestigd is of beheerd wordt (met inbegrip van passende regelgeving ter bestrijding van het witwassen van geld en ter bescherming van beleggers). Deze littera is bedoeld om de verschillende benaderingen van prudentiële regulering van beleggingsfondsen te omvatten. Met betrekking tot een fonds dat is opgericht of gecreëerd door een overheid of dat optreedt als agent of mandataris van een overheid, voor zover het niet in aanmerking komt als een overheidsentiteit, kan de regulering elke vorm aannemen die door de overheid wordt goedgekeurd, bijvoorbeeld bepalingen inzake verantwoordingsplicht en toezicht die zijn opgenomen in de oprichtingswetgeving van het beleggingsfonds.

Tot slot vereist littera g) dat het fonds namens de beleggers wordt beheerd door professionals. De factoren die er, afzonderlijk of cumulatief, op wijzen dat het fonds wordt beheerd door professionele fondsbeheerders, zijn onder meer de volgende:

- de fondsbeheerders werken onafhankelijk van de beleggers en zijn niet rechtstreeks in dienst van de beleggers;

- de fondsbeheerders zijn onderworpen aan nationale regelgeving met betrekking tot kennis en competentie;

- de vergoeding voor de geleverde diensten is deels gebaseerd op de prestaties van het fonds (78).

(78) Zie in die zin, OECD, 2024, Consolidated Commentary to the Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two), blz. 243-245, nr. 36-45.

1.32. Vastgoedbeleggingsvehikel

86. Een vastgoedbeleggingsvehikel ('real estate investment vehicle') wordt gedefinieerd als een breed gehouden entiteit die overwegend onroerend goed bezit en die is onderworpen aan één enkel belastingniveau, ofwel ten aanzien van het vehikel zelf ofwel ten aanzien van de belanghouders, met maximaal één jaar uitstel (79).

(79) Art. 3, 32°, W 19.12.2023.

87. Zoals bij beleggingsfondsen is een vastgoedbeleggingsvehikel dat de uiteindelijke moederentiteit is van een MNO-groep een uitgesloten entiteit in overeenstemming met art. 6, lid 1, 1°, W 19.12.2023. Hoewel deze beleggingsvehikels in veel gevallen in aanmerking zouden komen als uitgesloten entiteiten op grond van het feit dat ze beleggingsfondsen zijn, is het in bepaalde gevallen mogelijk dat vastgoedbeleggingsvehikels niet onderworpen zijn aan de vereiste regelgeving of beheerd worden door professionele beheerders van beleggingsfondsen om te voldoen aan de vereisten van alinea f) of g) van de definitie van beleggingsfondsen. Bijgevolg worden vastgoedbeleggingsvehikels in de regels aangaande de minimumbelasting ook geïdentificeerd als een aparte categorie van uitgesloten entiteiten in art. 6, lid 1, 1°, W 19.12.2023.

Een vastgoedbeleggingsvehikel is een breed gehouden entiteit die voornamelijk onroerend goed bezit. De definitie in de regels aangaande de minimumbelasting is geënt op de bepaling over een 'bijzonder belastingregime' die is opgenomen in paragraaf 86 van het commentaar bij art. 1 van het OESO-modelverdrag (OESO, 2017). Een breed gehouden entiteit is een entiteit met veel eigenaren die geen verbonden personen zijn. In dit verband moet een eigenaar worden behandeld als verbonden met een andere eigenaar als hij voldoet aan de test van art. 5(8) van het OESO-modelverdrag. Een vastgoedbeleggingsvehikel die rechtstreeks eigendom is van een klein aantal andere beleggingsentiteiten die breed gehouden zijn of pensioenfondsen die talrijke begunstigden hebben, wordt beschouwd als zijnde breed gehouden.

Een van de voorwaarden in de definitie is dat een vastgoedbeleggingsvehikel onderworpen is aan één belastingniveau (met maximaal één jaar uitstel). De bedoeling van deze formulering is om om te gaan met fiscaal neutrale vehikels die zijn ontworpen om ervoor te zorgen dat er één belastingniveau wordt bereikt, in hoofde van het vehikel of in de handen van de belanghouders. Dit zou het geval kunnen zijn bij een vrijgestelde entiteit die haar inkomsten binnen een bepaalde periode uitkeert. De uitkering is dan onderworpen aan belasting om één belastingniveau te bereiken. Bovendien geldt dit ook wanneer een deel van de inkomsten belast wordt op het niveau van het fonds en het resterende deel op het niveau van de investeerder.

In sommige situaties kunnen de belanghouders ('interest holders') echter ook fiscaal neutrale vehikels zijn, zoals een erkend pensioenfonds. In deze gevallen zou, bij een strikte lezing, binnen een jaar geen enkel belastingniveau worden bereikt omdat de uitkeringen aan deze investeerders vrijgesteld zouden kunnen worden. Er zou echter nog steeds aan de definitie worden voldaan omdat het belastingregime is ontworpen om een enkel belastingniveau te bereiken.

De definitie vereist ook dat de entiteit overwegend onroerend goed bezit. In sommige gevallen wordt dergelijk onroerend goed niet direct gehouden, maar indirect via een effect waarvan de waarde gekoppeld is aan dat onroerend goed. Een entiteit die overwegend onroerend goed bezit, hetzij direct, hetzij indirect via dergelijke effecten (of een combinatie van beide), voldoet aan de definitie (80).

(80) Zie in die zin, OECD, 2024, Consolidated Commentary to the Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two), blz. 275-276, nr. 144-148.

1.33. Pensioenfonds

88. Een pensioenfonds ('pension fund') wordt gedefinieerd als:

a) een entiteit die in een jurisdictie is opgericht en wordt gedreven uitsluitend of nagenoeg uitsluitend ten behoeve van het beheer of de verstrekking van pensioenuitkeringen en aanvullende of incidentele uitkeringen aan natuurlijke personen, en waarbij:

i) die entiteit als zodanig wordt gereglementeerd door die jurisdictie of een van zijn regionale lichamen of lokale overheden; of

ii) die uitkeringen worden gedekt of anderszins beschermd door nationale regelgeving en worden gefinancierd door een pool van activa die worden gehouden via een fiduciaire overeenkomst of een insteller van een trust om de nakoming van de betreffende pensioenverplichtingen te waarborgen in geval van insolventie van de MNO-groep of omvangrijke binnenlandse groep;

b) een entiteit die pensioendiensten verleent (81).

(81) Zie art. 3, 33°, W 19.12.2023.

89. De entiteit in kwestie hoeft niet noodzakelijkerwijs te worden beschouwd als een afzonderlijke persoon onder de fiscale wetgeving van de jurisdictie waarin het is opgericht, het volstaat het is opgericht onder een andere juridische structuur, zoals een trust (82).

(82) Zie in die zin, OECD, 2024, Consolidated Commentary to the Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two), blz. 252, nr. 89.

90. Art. 3, 33°, a), ii), W 19.12.2023 verwijst bijvoorbeeld naar pensioenfondsen in eigen beheer - die niet gereglementeerd zijn als pensioenfondsen - waar de multinationale onderneming de fondsen beheert ten voordele van haar werknemers en deze voordelen zelf gewaarborgd zijn door nationale regelgeving (83).

(83) Zie in die zin, OECD, 2024, Consolidated Commentary to the Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two), blz. 252, nr. 90.

91. Zowel publieke als private pensioenfondsen zijn bedoeld (84).

(84) Zie in die zin, OECD, 2024, Consolidated Commentary to the Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two), blz. 252, nr. 89.

1.34. Entiteit die pensioendiensten verleent

92. Een entiteit die pensioendiensten verleent ('pension services entity') wordt gedefinieerd als een entiteit die is opgericht en wordt gedreven uitsluitend of nagenoeg uitsluitend om middelen te beleggen ten behoeve van de in art. 3, 33°, a), W 19.12.2023 bedoelde entiteiten (zie nr. 88) of werkzaamheden uit te oefenen die een aanvulling vormen op de in art. 3, 33°, a), W 19.12.2023, bedoelde gereglementeerde werkzaamheden, op voorwaarde dat de entiteit die pensioendiensten verleent, deel uitmaakt van dezelfde groep als de entiteiten die die gereglementeerde werkzaamheden verrichten (85).

(85) Zie art. 3, 34°, W 19.12.2023.

93. De notie 'uitsluitend of nagenoeg uitsluitend' moet worden begrepen in het licht van feitelijke en indirecte criteria, zodat alle of nagenoeg alle activiteiten van de entiteit moeten bestaan uit het belegen van middelen voor rekening van entiteiten bedoeld in nr. 92 (86).

(86) Zie in die zin, OECD, 2024, Consolidated Commentary to the Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two), blz. 253, nr. 95.

94. Het is niet vereist dat de entiteit rechtstreeks diensten verleent aan een pensioenfonds, zoals gedefinieerd in nr. 88. Het is voldoende dat de activiteiten van de entiteit aanvullend zijn aan de gereglementeerde activiteiten die door dat pensioenfonds worden uitgevoerd en dat de entiteit en het pensioenfonds leden zijn van dezelfde groep in de zin van art. 3, 3°, W 19.12.2023.

Een entiteit (A Co) fungeert als fondsbeheerder, bijvoorbeeld voor een pensioenfonds zoals gedefinieerd in art. 3, 33°, a), W 19.12.2023. A Co, die verantwoordelijk is voor de algemene beleggingsstrategie van het pensioenfonds, doet beroep op een andere entiteit die gevestigd is in jurisdictie B (B Co), om haar advies te verlenen over beleggingsmogelijkheden in jurisdictie B. Alle betrokken entiteiten maken deel uit van dezelfde groep. In dit geval is B Co een entiteit die diensten verleent aan pensioenfondsen, ook al verleent zij niet rechtstreeks diensten aan het pensioenfonds, aangezien haar activiteiten aanvullend zijn aan die van het pensioenfonds (87).

(87) Zie in die zin, OECD, 2024, Consolidated Commentary to the Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two), blz. 252-253, nr. 94.

1.35. Laagbelastende jurisdictie

95. Een laagbelastende jurisdictie ('low-tax jurisdiction') wordt gedefinieerd als, met betrekking tot een MNO-groep of een omvangrijke binnenlandse groep in ongeacht welk verslagjaar, een lidstaat van de Europese Unie of jurisdictie van een land dat geen lid is van de Europese Unie waarin de MNO-groep of omvangrijke binnenlandse groep een kwalificerend inkomen heeft en onderhevig is aan een effectief belastingtarief dat lager is dan het minimumbelastingtarief (88).

(88) Zie art. 3, 35°, W 19.12.2023.

1.36. Kwalificerend inkomen of verlies

96. Een kwalificerend inkomen of verlies ('qualifying income or loss') wordt gedefinieerd als: het netto-inkomen of -verlies uit de financiële verslaglegging van een groepsentiteit, aangepast overeenkomstig de in de hoofdstukken 3, 9 en 10, W 19.12.2023 vastgestelde regels (89).

(89) Zie art. 3, 36°, W 19.12.2023.

97. Hoofdstuk 3, W 19.12.2023, regelt de omzetting van het financiële boekhoudkundige netto-inkomen of -verlies in kwalificerend inkomen of verlies voor doeleinden van de minimumbelasting (90).

(90) Zie Parl. St., Kamer, zitting 2023-2024, DOC 55 3678/001, blz. 22.

1.37. Niet-gekwalificeerde terugbetaalbare imputatiebelasting

98. Een niet-gekwalificeerde terugbetaalbare imputatiebelasting ('disqualified refundable imputation tax') wordt gedefinieerd als elke belasting, met uitzondering van een gekwalificeerde imputatiebelasting, die is opgebouwd of betaald door een groepsentiteit en die:

a) aan de uiteindelijk gerechtigde van een door een dergelijke groepsentiteit uitgekeerd dividend terugbetaalbaar is met betrekking tot dat dividend, dan wel door de uiteindelijk gerechtigde verrekenbaar is met een andere belastingverplichting dan een belastingverplichting met betrekking tot een dergelijk dividend; of

b) terugbetaalbaar is aan de uitkerende vennootschap bij uitkering van een dividend aan een aandeelhouder.

Voor de toepassing van deze circulaire wordt onder 'gekwalificeerde imputatiebelasting' verstaan een betrokken belasting die is opgebouwd of betaald door een groepsentiteit, daaronder begrepen een vaste inrichting, en die terugbetaalbaar of verrekenbaar is aan de gerechtigde van het door de groepsentiteit uitgekeerde dividend of, in het geval van een betrokken belasting die is opgebouwd of betaald door een vaste inrichting, een door de hoofdentiteit uitgekeerd dividend, voor zover de terugbetaling betaalbaar is dan wel de verrekening wordt verleend:

a) door een andere jurisdictie dan de jurisdictie die de betrokken belastingen heeft geheven;

b) aan een uiteindelijk gerechtigde van het dividend die aan belasting is onderworpen tegen een nominaal tarief dat gelijk is aan of hoger is dan het minimumbelastingtarief op het ontvangen dividend krachtens het interne recht van de jurisdictie die de betrokken belastingen heeft geheven van de groepsentiteit;

c) aan de natuurlijke persoon die de uiteindelijk gerechtigde is van het dividend, die fiscaal inwoner is van de jurisdictie die de betrokken belastingen heeft geheven van de groepsentiteit, en die aan belasting is onderworpen tegen een nominaal tarief dat gelijk is aan of hoger is dan het normale belastingtarief dat van toepassing is op gewone inkomsten; of

d) aan een overheidsentiteit, een internationale organisatie, een ingezeten non-profitorganisatie, een ingezeten pensioenfonds, een ingezeten beleggingsentiteit die geen deel uitmaakt van de MNO-groep of van de omvangrijke binnenlandse groep, of een ingezeten levensverzekeringsonderneming voor zover het dividend wordt ontvangen in verband met werkzaamheden van een ingezeten pensioenfonds en op vergelijkbare wijze aan belasting onderworpen is als een dividend dat wordt ontvangen door een pensioenfonds.

Voor de toepassing van de bepaling onder d):

i) zijn een non-profitorganisatie en een pensioenfonds ingezetene van een jurisdictie indien zij in die jurisdictie zijn opgericht en worden beheerd;

ii) is een beleggingsentiteit ingezetene van een jurisdictie indien zij in die jurisdictie is opgericht en wordt gereglementeerd;

iii) is een levensverzekeringsonderneming ingezetene van de jurisdictie waarin zij is gevestigd (91).

(91) Zie art. 3, 37°, W 19.12.2023.

99. De definitie van niet-gekwalificeerde terugbetaalbare imputatiebelasting strekt zich alleen uit tot de door de groepsentiteit betaalde of verschuldigde belastingen met betrekking tot zijn inkomsten die terugbetaalbaar of verrekenbaar zijn bij uitkering van een dividend. Als de belasting die is betaald met betrekking tot bepaalde soorten inkomsten die door de groepsentiteit zijn verworven, niet terugbetaalbaar is bij de uitkering van een dividend, is dat bedrag aan belasting dus geen niet-gekwalificeerde terugbetaalbare imputatiebelasting.

Belastingen die worden opgelegd aan de ontvanger van het dividend en die worden ingehouden door de uitkerende vennootschap bij de betaling van dat dividend, zijn geen niet-gekwalificeerde terugbetaalbare imputatiebelastingen, zelfs als een deel van of de volledige bronbelasting uiteindelijk door de belastingdienst wordt terugbetaald aan de aandeelhouder. Deze belastingen zijn te onderscheiden van niet-kwalificeerde terugbetaalbare imputatiebelastingen omdat ze worden opgelegd aan de aandeelhouder wanneer het dividend wordt uitgekeerd en het nettobedrag dat de aandeelhouder ontvangt, verlagen. Als de ingehouden belasting wordt terugbetaald aan de aandeelhouder, is dit een terugbetaling van belasting die aanvankelijk door de aandeelhouder werd betaald (92).

(92) Zie in die zin, OECD ,2024, Consolidated Commentary to the Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two), blz. 238, nr. 10-11.

1.38. Gekwalificeerd terugbetaalbaar belastingtegoed

100. Een gekwalificeerd terugbetaalbaar belastingtegoed ('qualified refundable tax credit') wordt gedefinieerd als:

a) een terugbetaalbaar belastingtegoed dat in de vorm van contante of daarmee gelijkgestelde middelen dient te worden betaald aan een groepsentiteit binnen vier jaar te rekenen vanaf de datum waarop de groepsentiteit aanspraak heeft op het terugbetaalbare belastingtegoed krachtens de wetgeving van de jurisdictie die het tegoed verleent; of

b) indien het belastingtegoed gedeeltelijk terugbetaalbaar is, het deel van het terugbetaalbare belastingtegoed dat in de vorm van contante of daarmee gelijkgestelde middelen betaalbaar is aan een groepsentiteit binnen vier jaar te rekenen vanaf de datum waarop de groepsentiteit aanspraak heeft op het gedeeltelijk terugbetaalbare belastingtegoed.

Een gekwalificeerd terugbetaalbaar belastingtegoed omvat geen bedragen aan belasting die op grond van een gekwalificeerde imputatiebelasting of een niet-gekwalificeerde terugbetaalbare imputatiebelasting verrekenbaar of terugbetaalbaar is;

c) een belastingtegoed dat overdraagbaar is en dat door de houder van het tegoed gebruikt kan worden om zijn aansprakelijkheid voor een betrokken belasting te verminderen in de jurisdictie die het belastingtegoed heeft uitgegeven en dat voldoet aan de wettelijke overdraagbaarheidsnorm en de verhandelbaarheidsnorm in handen van de houder;

Voor de toepassing van het eerste lid, c), wordt verstaan onder:

- wettelijke overdraagbaarheidsnorm: een norm die ervoor zorgt dat het belastingtegoed zodanig is ontworpen dat de initiële verkrijger het tegoed kan overdragen aan een niet-verbonden partij in het verslagjaar waarin hij voldoet aan de criteria om in aanmerking te komen voor het tegoed of binnen vijf (lees vijftien (93)) maanden na het einde van dat verslagjaar;

- verhandelbaarheidsnorm: een norm die ervoor zorgt dat het belastingtegoed wordt verhandeld aan een niet-verbonden partij voor een bedrag dat meer bedraagt dan 80 pct. van de netto contante waarde van dat belastingtegoed (94).

(93) De W 19.12.2023 vermeldt een periode van vijf maanden, terwijl in het OESO commentaar vijftien maanden wordt gehanteerd (zie blz. 85, nr. 112.5).
(94) Zie art. 3, 38°, W 19.12.2023, zoals gewijzigd door art. 30, W 12.05.2024.

101. Gekwalificeerd terugbetaalbare belastingtegoeden worden voor de toepassing van de minimumbelasting behandeld als inkomen en niet als aftrek van de betrokken belastingen (95).

(95) Zie Parl. St., Kamer, zitting 2023-2024, DOC 55 3678/001, blz. 31.

102. De terugbetaling moet effectief kunnen gebeuren. Als het, mogelijk deels, terugbetaalbare belastingtegoed nooit hoger zal zijn dan de door belastingplichtigen te betalen belasting dan heeft het teruggavemechanisme geen werkelijke teruggavemogelijkheid en is er geen sprake van een kwalificerend terugbetaalbaar belastingtegoed (96).

(96) Zie Parl. St., Kamer, zitting 2023-2024, DOC 55 3678/001, blz. 31.

103. Of het belastingtegoed terugbetaalbaar is wordt beoordeeld aan de hand van (i) de voorwaarden waaronder het tegoed is verleend en (ii) de informatie die beschikbaar was ten tijde van de totstandkoming van de regelgeving op grond waarvan het tegoed wordt verleend (97).

(97) Zie Parl. St., Kamer, zitting 2023-2024, DOC 55 3678/001, blz. 31.

104. De term 'terugbetaalbaar' betekent dat het bedrag van het tegoed dat nog niet is toegepast om de betrokken belastingen te verminderen, betaalbaar is in contanten of in een equivalent daarvan. In dit verband omvat het equivalent in contanten cheques, kortlopende overheidsschuldinstrumenten en alles wat als equivalent in contanten wordt behandeld volgens de standaard voor financiële verslaglegging die in de geconsolideerde jaarrekening wordt gebruikt, evenals de mogelijkheid om het tegoed te gebruiken om andere schulden na te komen dan een betrokken belastingschuld.

Als het belastingtegoedstelsel voorziet in een keuze door de belastingplichtige om het tegoed te ontvangen op een manier die terugbetaalbaar is, wordt het belastingtegoedstelsel beschouwd als terugbetaalbaar voor het terugbetaalbare gedeelte, ongeacht of een bepaalde belastingplichtige voor terugbetaalbaarheid kiest (98).

(98) Zie in die zin, OECD, 2024, Consolidated Commentary to the Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two), blz. 273-274, nr. 135.

105. Volgend voorbeeld toont de werking van een gekwalificeerd terugbetaalbaar belastingtegoed:

Een vennootschap A, onderworpen aan de OESO-modelvoorschriften, heeft vóór de toepassing van een gekwalificeerd terugbetaalbaar belastingtegoed in verslagjaar X een kwalificerend inkomen van 500 en betrokken belastingen van 100.

Zij heeft dat jaar recht op een terugbetaalbaar belastingtegoed ten belope van 50 dat binnen vier jaar terugbetaalbaar is.

Bijgevolg is die 50 een gekwalificeerd terugbetaalbaar belastingtegoed en zal ze bijgeteld worden bij het kwalificerende inkomen dat zo 550 zal bedragen, terwijl de betrokken belasting 100 blijft.

Wanneer het belastingtegoed terugbetaalbaar zou zijn op een periode van meer dan 4 jaar zou de 50 niet in aanmerking genomen worden bij het kwalificerende inkomen, dat 500 zou blijven, maar zou het aangemerkt worden als aftrek van de betrokken belasting die nog slechts 50 zou bedragen (99).

(99) Zie Parl. St., Kamer, zitting 2023-2024, DOC 55 3678/001, blz. 31 – 32.

106. In het kader van de transitie naar een meer duurzame economie hebben veel landen zogenaamde 'marketable and transferable tax credits' ingevoerd.

Die belastingtegoeden zijn niet terugbetaalbaar door de overheid, maar kunnen wel worden verhandeld aan niet-verbonden ondernemingen.

Omdat er aldus veel gelijkenissen zijn met de reeds bestaande gekwalificeerde terugbetaalbare belastingtegoeden, wordt de definiëring daarvan uitgebreid.

België kent momenteel geen belastingtegoeden die onder deze definitie vallen.

Wanneer de zogenaamde 'marketable transferable tax credits' niet voldoen aan de definitie opgenomen in nr. 100, zullen ze worden beschouwd als niet-gekwalificeerd terugbetaalbaar belastingtegoed (100).

(100) Zie Parl. St., Kamer, zitting 2023-2024, DOC 55 3865/001 – 3866/001, blz. 26.

1.39. Niet-gekwalificeerd terugbetaalbaar belastingtegoed

107. Een niet-gekwalificeerd terugbetaalbaar belastingtegoed ('non-qualified refundable tax credit') wordt gedefinieerd als een belastingtegoed dat geen gekwalificeerd terugbetaalbaar belastingtegoed is, maar wel geheel of gedeeltelijk terugbetaalbaar of overdraagbaar (101).

(101) Zie art. 3, 39°, W 19.12.2023.

1.40. Hoofdentiteit

108. Een hoofdentiteit ('main entity') wordt gedefinieerd als een entiteit die het netto-inkomen of -verlies uit de financiële verslaglegging van een vaste inrichting in haar jaarrekening opneemt (102).

(102) Zie art. 3, 40°, W 19.12.2023.

109. De definitie van een hoofdentiteit wordt in verschillende bepalingen van de OESO-modelvoorschriften vermeld, met name in de definitie van een groepsentiteit in art. 1.3 (zie nr. 15), evenals in de regels met betrekking tot de toerekening van GloBE-inkomsten of -verliezen tussen een hoofdentiteit en haar vaste inrichtingen (zie nr. 418 en volgende) (103).

(103) Zie in die zin, OECD, 2024, Consolidated Commentary to the Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two), blz. 246-247, nr. 57.

1.41. Groepsentiteit-eigenaar

110. Een groepsentiteit-eigenaar ('constituent entity-owner') wordt gedefinieerd als een groepsentiteit die, direct of indirect, een eigendomsbelang houdt in een andere groepsentiteit van dezelfde MNO-groep of omvangrijke binnenlandse groep (104).

(104) Zie art. 3, 41°, W 19.12.2023.

1.42. In aanmerking komend uitkeringsbelastingstelsel

111. Een in aanmerking komend uitkeringsbelastingstelsel ('eligible distribution tax system') wordt gedefinieerd al: een vennootschapsbelastingstelsel dat:

a) alleen winstbelasting heft wanneer de winsten worden uitgekeerd of worden geacht te worden uitgekeerd aan aandeelhouders, of wanneer de vennootschap geconfronteerd wordt met bepaalde niet-zakelijke lasten;

b) belasting heft tegen een tarief dat gelijk is aan of hoger is dan het minimumbelastingtarief; en

c) van kracht was op of vóór 1 juli 2021 (105).

(105) Zie art. 3, 42°, W 19.12.2023.

112. Bepaalde leningen die aan aandeelhouders worden verstrekt, kunnen worden behandeld als een veronderstelde of verborgen uitkering als de aandeelhouder niet de mogelijkheid of de intentie heeft om de lening terug te betalen (106).

(106) Zie in die zin, OECD, 2024, Consolidated Commentary to the Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two), blz. 239, nr. 15.

113. Een progressief belastingtarief kan worden beschouwd als gelijk aan of hoger dan het minimumbelastingtarief, op voorwaarde dat het tarief dat van toepassing is op een MNO-groep of een omvangrijke binnenlandse groep ten minste gelijk is aan het minimumtarief (107).

(107) Zie in die zin, OECD, 2024, Consolidated Commentary to the Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two), blz. 239, nr. 16.

114. Wanneer een jurisdictie uitkeringsbelasting heft tegen een nominaal tarief, maar vereist dat, voordat het tarief wordt toegepast, het uitgekeerde bedrag moet worden gebruteerd om de brutobelastinggrondslag vóór de distributiebelasting weer te geven, is het in aanmerking te nemen tarief het tarief na toepassing van een dergelijke brutering.

Als bijvoorbeeld een uitkeringsbelastingstelsel voorziet in een nominaal tarief van 14 % op uitkeringen, verhoogd met een factor (1/0,86), dan is het effectieve tarief van het distributiebelastingregime 16,3 % (14 % x [1/0,86]), wat hoger is dan het minimumbelastingtarief (108).

(108) Zie in die zin, OECD, 2024, Consolidated Commentary to the Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two), blz. 239, nr. 16.

115. Een uitkeringsbelastingstelsel komt in aanmerking als het onafgebroken van kracht is geweest op of vóór 1 juli 2021. Als een uitkeringsbelastingstelsel daarna wijzigingen ondergaat, blijft aan de voorwaarde voldaan, op voorwaarde dat de wijzigingen consistent zijn met de oorspronkelijke opzet van het stelsel (109).

(109) Zie in die zin, OECD, 2024, Consolidated Commentary to the Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two), blz. 239, nr. 17.

116. Een in aanmerking komend uitkeringsbelastingstelsel omvat geen belastingen die worden opgelegd aan de aandeelhouders met betrekking tot uitkeringen, ook al kunnen deze belastingen worden ingehouden en afgedragen door de uitkerende vennootschap (110).

(110) Zie in die zin, OECD, 2024, Consolidated Commentary to the Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two), blz. 239, nr. 14.

1.43. Gekwalificeerde undertaxed profit rule (gekwalificeerde UTPR)

117. Een gekwalificeerde undertaxed profit rule ('qualified undertaxed profit rule'), of verkort, 'gekwalificeerde UTPR' ('qualified UTPR') wordt gedefinieerd als een reeks regels die in het interne recht van een jurisdictie ten uitvoer is gelegd, op voorwaarde dat die jurisdictie niet toestaat voordelen met betrekking tot die regels te verlenen, en die:

a) gelijkwaardig is aan de in de Richtlijn (EU) 2022/2523 vastgelegde regels waarmee een jurisdictie het aan haar toerekenbare deel van de bijheffing van een MNO-groep int dat krachtens de IIR niet in rekening is gebracht ter zake van de laagbelaste groepsentiteiten van die MNO-groep;

b) wordt toegepast op een wijze die consistent is met de in deze richtlijn vastgelegde regels.

De Koning kan een niet-limitatieve lijst van gekwalificeerde UPTR opstellen overeenkomstig de in het vorige lid vastgestelde regels (111).

(111) Zie art. 3, 43°, W 19.12.2023.

118. Wat betreft de voorwaarde inzake het niet toestaan van voordelen met betrekking tot die regels, wordt verwezen naar art. 3, 18°, W 19.12.2023 betreffende de definitie van de 'gekwalificeerde regel inzake inkomeninclusie (gekwalificeerde IIR)' (zie nr. 63) (112).

(112) Zie in die zin, OECD, 2024, Consolidated Commentary to the Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two), blz. 275, nr. 141.

119. De mogelijkheid van een jurisdictie om de bijheffing te innen die aan haar zou worden toegewezen, wordt in aanmerking genomen om te bepalen of de UTPR gekwalificeerd is in de zin van art. 3, 43°, W 19.12.2023 (113).

(113) Zie in die zin, OECD, 2024, Consolidated Commentary to the Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two), blz. 275-276, nr. 139.

1.44. Aangewezen indienende entiteit

120. Een aangewezen indienende entiteit ('designated filing entity') wordt gedefinieerd als de groepsentiteit, niet zijnde de uiteindelijke moederentiteit, die door de MNO-groep of omvangrijke binnenlandse groep is aangewezen om namens de MNO-groep of de omvangrijke binnenlandse groep de in art. 50 tot 57, W 19.12.2023 vastgelegde aangifteverplichtingen na te komen (114).

(114) Zie art. 3, 44°, W 19.12.2023.

1.45. OESO-modelvoorschriften

121. De OESO-modelvoorschriften ('OECD model rules') wordt gedefinieerd als geheel van door de OESO ontwikkelde modelbelastingregels die de Global Anti-Base Erosion Rules (zogenaamde 'GloBE rules') bevatten en zijn opgenomen in het document 'Fiscale uitdagingen van de digitalisering van de economie – Modelvoorschriften ter bestrijding van mondiale grondslaguitholling (Pijler 2)' ('Tax Challenges of the Digitalisation of the Economy – Global Anti-Erosion Rules (Pillar Two)') dat op 14 december 2021 is goedgekeurd door het inclusief kader inzake BEPS van de OESO/G20 (115).

(115) Zie art. 3, 45°, W 19.12.2023.

1.46. Fusie

122. Een fusie ('merger') wordt gedefinieerd als regelingen waarbij:

a) alle of nagenoeg alle groepsentiteiten van twee of meer afzonderlijke groepen op zodanige wijze onder gezamenlijke zeggenschap worden gebracht dat zij entiteiten van een samengevoegde groep vormen; of

b) een entiteit die geen lid is van een groep, op zodanige wijze onder gezamenlijke zeggenschap van een andere entiteit of groep wordt gebracht dat zij entiteiten van een samengevoegde groep vormen (116).

(116) Zie art. 3, 46°, W 19.12.2023.

123. De vorm van de fusietransactie is niet relevant voor de toepassing van art. 3, 46°, a), W 19.12.2023, zolang aan de voorwaarden voor gezamenlijk zeggenschap wordt voldaan. Dit is bijvoorbeeld het geval wanneer de overname van een groep wordt gerealiseerd door een andere groep in een volledig contante transactie, of wanneer twee afzonderlijke groepen onder de zeggenschap van een nieuwe uiteindelijke moederentiteit worden gebracht.

Voormeld art. bepaalt dat 'alle of nagenoeg alle groepsentiteiten van twee of meer afzonderlijke groepen op zodanige wijze onder gezamenlijke zeggenschap worden gebracht dat zij entiteiten van een samengevoegde groep vormen'. Dit is echter niet het geval voor een groep die alle entiteiten van een bedrijfstak verkoopt, tenzij die bedrijfstak vrijwel alle activiteiten van de verkopende groep vertegenwoordigt (117).

(117) Zie in die zin, OECD, 2024, Consolidated Commentary to the Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two), blz. 178, nr. 38.

124. Art. 3, 46°, b), W 19.12.2023, betreft de situaties waarin:

- een afzonderlijke entiteit een andere afzonderlijke entiteit overneemt om voor het eerst een groep te vormen;

- een afzonderlijke entiteit een groep overneemt; en

- een groep een entiteit overneemt die geen deel uitmaakt van een andere groep (118).

(118) Zie in die zin, OECD, 2024, Consolidated Commentary to the Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two), blz. 178, nr. 39.

1.47. Splitsing

125. Een splitsing ('demerger') wordt gedefinieerd als regelingen waarbij de groepsentiteiten van één groep worden gesplitst in twee of meer verschillende groepen die niet langer door dezelfde uiteindelijke moederentiteit worden geconsolideerd (119).

(119) Zie art. 3, 47°, W 19.12.2023.

126. Vanaf de datum van de splitsing worden de overgedragen groepsentiteiten niet langer post voor post geconsolideerd door dezelfde uiteindelijke moederentiteit, maar blijven ze post voor post geconsolideerd door twee of meer uiteindelijke moederentiteiten van verschillende groepen.

Als algemene regel geldt dat de vervreemding van een individuele groepsentiteit geen splitsing is, omdat deze entiteit na de vervreemding een op zichzelf staande entiteit zou worden en geen groep. Indien daarentegen de vervreemde groepsentiteit die deel uitmaakt van de groep een vaste inrichting heeft in een andere jurisdictie, wordt zij samen met haar vaste inrichting beschouwd als een groep in de zin van art. 3, 3°, b), W 19.12.2023, en bijgevolg zou een nieuwe groep worden gevormd voor de toepassing van art. 3, 47°, W 19.12.2023.

Art. 3, 47°, W 19.12.2023 is niet van toepassing op situaties waarin een groep een of meer groepsentiteiten aan een andere groep vervreemdt, aangezien de vervreemde entiteiten in dergelijke gevallen deel uitmaken van een bestaande groep, zonder dat een nieuwe groep wordt opgericht. De vervreemding van een of meer groepsentiteiten aan een andere groep kan echter worden beschouwd als een fusie in de zin van art. 3, 46°, a), W 19.12.2023 (120).

(120) Zie in die zin, OECD, 2024, Consolidated Commentary to the Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two), blz. 179, nr. 43.

1.48. Nettobelastinglast

127. Een nettobelastinglast ('net taxes expense') wordt gedefinieerd als het nettobedrag van de volgende posten:

i) als last opgebouwde betrokken belastingen en alle lopende en uitgestelde betrokken belastingen die zijn opgenomen in de lasten uit hoofde van winstbelastingen, met inbegrip van betrokken belastingen op baten die zijn uitgesloten van de berekening van het kwalificerende inkomen of verlies;

ii) uitgestelde belastingvorderingen die toerekenbaar zijn aan een verlies voor het verslagjaar;

iii) als een last opgebouwde gekwalificeerde binnenlandse bijheffingen;

iv) belastingen die ontstaan op grond van regels gelijkwaardig aan die in Richtlijn (EU) 2022/2523 en die in deze wet en die als last worden opgebouwd; en

v) als een last opgebouwde niet-gekwalificeerde terugbetaalbare imputatiebelastingen (121).

(121) Zie art. 3, 48°, W 19.12.2023.

128. Deze definitie dekt een reeks verschillende soorten belastinglasten (of aanpassingen aan die posten) waarmee normaal gesproken rekening zou worden gehouden bij de berekening van het nettoresultaat voor boekhoudkundige doeleinden, maar die weer moeten worden toegevoegd aan het kwalificerende inkomen of verlies om een betrouwbare berekening van het effectieve belastingtarief te bewerkstelligen.

Wanneer een groepsentiteit voor belasting bijvoorbeeld een inkomen van 100 heeft en hier 20 belasting op betaalt, zal boekhoudkundig slechts een nettoresultaat van 80 overblijven.

Het effectieve belastingtarief moet echter berekend worden als 20 gedeeld door 100, resulterend in een effectief belastingtarief van 20 pct. en niet als 20 gedeeld door 80 (122).

(122) Zie Parl. St., Kamer, zitting 2023-2024, DOC 55 3678/001, blz. 25.

129. De aanpassing voor de nettobelastinglast zal doorgaans positief zijn (d.w.z. een toename van het kwalificerende inkomen) omdat de belastingen met betrekking tot het nettoresultaat worden bijgeteld. De aanpassing zal echter een negatief bedrag zijn als de groepsentiteit een nettoverlies lijdt dat resulteert in de creatie van een uitgestelde belastingvordering (123).

(123) Zie in die zin, OECD, 2024, Consolidated Commentary to the Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two), blz. 60, nr. 23.

1.49. Uitgesloten dividenden

130. Uitgesloten dividenden ('excluded dividends') wordt gedefinieerd als ter zake van een eigendomsbelang ontvangen of opgebouwde dividenden of andere uitkeringen, met uitzondering van ontvangen of opgebouwde dividenden of andere uitkeringen ter zake van:

i) een eigendomsbelang:

- van een groep in een entiteit waaraan rechten verbonden zijn op minder dan 10 pct. van de winst, het kapitaal of de reserves, of stemrechten van die entiteit op de datum van de uitdeling of vervreemding (een 'portefeuilledeelneming'); en

- dat op de datum van uitdeling minder dan één jaar economisch eigendom is van de groepsentiteit die de dividenden of de andere uitkeringen ontvangt of opbouwt;

ii) een eigendomsbelang in een beleggingsentiteit ter zake waarvan een keuze op grond van art. 46, W 19.12.2023 is gemaakt (zie nr. 1030 en volgende).

De indienende groepsentiteit kan ervoor kiezen om in afwijking van het eerste lid een eigendomsbelang van een groep in een entiteit waaraan rechten verbonden zijn op minder dan 10 pct. van de winst, het kapitaal of de reserves, of stemrechten van die entiteit op de datum van de uitdeling of vervreemding, die op de datum van uitdeling meer dan één jaar economisch eigendom is van de groepsentiteit die de dividenden of de andere uitkeringen ontvangt of opbouwt niet als uitgesloten dividend te beschouwen (124).

(124) Zie art. 3, 49°, W 19.12.2023, zoals gewijzigd door art. 30, W 12.05.2024.

131. Bij de bepaling van het kwalificerend inkomen of verlies en de betrokken belastingen van een groepsentiteit wordt uitgegaan van het nettoresultaat voor consolidatie en voor eliminatie van intra-groepstransacties. In principe zullen hierin dan ook alle intra-groepsdividenden, alsook andere dividenden opgenomen zijn.

Veel landen hebben echter een aparte fiscale regeling inzake dividendinkomsten, zoals in België de DBI-aftrek.

Om dergelijke regimes te faciliteren worden alle dividenden, andere dan deze gekregen uit korte termijn portefeuilledeelnemingen, uitgesloten voor de bepaling van het kwalificerend inkomen of verlies waarbij tevens eventueel betaalde belastingen op deze inkomsten worden uitgesloten van de berekening van de betrokken belastingen (125).

(125) Zie Parl. St., Kamer, zitting 2023-2024, DOC 55 3678/001, blz. 25-26.

132. Dividenden van korte termijn portefeuilledeelnemingen zijn dividenden die zijn uitgekeerd met betrekking tot eigendomsbelangen van minder dan 10 pct. die bovendien minder dan één jaar werden gehouden op moment van uitkering (126).

(126) Zie Parl. St., Kamer, zitting 2023-2024, DOC 55 3678/001, blz. 26.

133. Alle eigendomsbelangen die dezelfde rechten hebben (d.w.z. winst, kapitaal, reserves of stemrechten) in een entiteit die wordt gehouden door de MNO-groep, worden samengevoegd voor de toepassing van de drempeltoets van 10 pct. met betrekking tot die eigendomsbelangen (127).

(127) Zie in die zin, OECD, 2024, Consolidated Commentary to the Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two), blz. 64, nr. 40.

134. Of een eigendomsbelang gedurende één jaar is aangehouden wordt bepaald op de datum van de uitkering van de dividenden.

Voor de bepaling van die aanhoudingsperiode van één jaar wordt de vervreemding van een eigendomsbelang in een bepaalde klasse van aandelen beschouwd als een vervreemding van de laatst verworven eigendomsbelangen van dezelfde klasse (128).

(128) Zie Parl. St., Kamer, zitting 2023-2024, DOC 55 3678/001, blz. 26.

135. De groepsentiteit wordt geacht een deelneming gedurende een jaar te hebben aangehouden als zij deze gedurende een ononderbroken periode van ten minste twaalf maanden heeft gehouden. Aan deze voorwaarde moet voor elke aandelenklasse en voor elke groepsentiteit afzonderlijk worden voldaan, wat betekent dat een overdracht van aandelen binnen de groep beschouwd wordt als een onderbreking van de houdperiode.

De houdperiode wordt echter niet als onderbroken beschouwd in het geval van een reorganisatie tussen groepsentiteiten (zie nr. 160) (129).

(129) Zie in die zin, OECD, 2024, Consolidated Commentary to the Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two), blz. 64, nr. 44.

136. Wanneer een dividend of andere uitkering wordt ontvangen met betrekking tot een eigendomsbelang dat de kwalificatie van een samengesteld financieel instrument heeft (dat wil zeggen met zowel een eigen- als een vreemd-vermogenscomponent volgens de aanvaardbare standaard voor financiële verslaglegging), worden alleen de ontvangen of toegerekende bedragen met betrekking tot de eigen-vermogenscomponent, en dus het werkelijke dividend, van het eigendomsbelang behandeld als een uitgesloten dividend (130).

(130) Zie Parl. St., Kamer, zitting 2023-2024, DOC 55 3678/001, blz. 26.

137. In afwijking van het voorgaande zijn dividenden niet uitgesloten wanneer een indienende groepsentiteit daartoe de in art. 46, W 19.12.2023 vervatte keuze maakt om een methode van belastbare uitkering toe te passen (zie nr. 1030 en volgende) (131).

(131) Zie Parl. St., Kamer, zitting 2023-2024, DOC 55 3678/001, blz. 26.

138. Omwille van eenvoud is besloten dat de keuze aan de multinationale groep van ondernemingen of omvangrijke binnenlandse groep wordt gelaten of ze deelnemingen van minder dan 10 pct. die langer dan een jaar worden aangehouden, al dan niet als uitgesloten dividenden wil behandelen (132).

(132) Zie Parl. St., Kamer, zitting 2023-2024, DOC 55 3865/001 – 3866/001, blz. 27.

1.50. Uitgesloten vermogenswinst of -verlies

139. Uitgesloten vermogenswinst of -verlies ('excluded equity gains or losses') wordt gedefinieerd als een in het netto-inkomen of -verlies uit de financiële verslaglegging van de groepsentiteit inbegrepen nettowinst of -verlies naar aanleiding van:

i) winsten of verliezen die voortvloeien uit veranderingen in de reële waarde van een eigendomsbelang, met uitzondering van een portefeuilledeelneming;

ii) winsten of verliezen ter zake van een eigendomsbelang dat is opgenomen volgens de vermogensmutatiemethode; en

iii) winsten of verliezen uit de vervreemding van een eigendomsbelang, met uitzondering van de vervreemding van een portefeuilledeelneming (133).

(133) Zie art. 3, 50°, W 19.12.2023.

140. Meerwaarden of minderwaarden op eigendomsbelangen van minder dan 10 pct. (portefeuilledeelnemingen) komen nooit in aanmerking voor een uitsluiting. Of dat eigendomsbelang langer dan één jaar is aangehouden is daarbij niet van belang (134).

(134) Zie in die zin, Parl. St., Kamer, zitting 2023-2024, DOC 55 3678/001, blz. 26-27.

1.51. Inbegrepen winst of verlies op basis van de herwaarderingsmethode

141. Inbegrepen winst of verlies op basis van de herwaarderingsmethode ('included revaluation method gains or losses') wordt gedefinieerd als een nettowinst of -verlies, vermeerderd of verminderd met alle daarmee samenhangende betrokken belastingen voor het verslagjaar, voortvloeiende uit de toepassing van een verslagleggingsmethode of -praktijk die, ter zake van materiële vaste activa:

i) de boekwaarde van materiële vaste activa regelmatig aanpast aan de reële waarde ervan;

ii) de waardeveranderingen in de gerealiseerde en niet-gerealiseerde resultaten ('Other Comprehensive Income' of verkort 'OCI') verwerkt, en

iii) de winst die of het verlies dat is opgebouwd in de gerealiseerde en niet-gerealiseerde resultaten, vervolgens niet onder winst of verlies rapporteert (135).

(135) Zie art. 3, 51°, W 19.12.2023.

142. De termen 'plus-value' of 'moins-value' in de Franse tekst verwijzen niet naar dezelfde term in het WIB 92 maar hebben een bredere betekenis in de zin van alle winsten of verliezen (136).

(136) Zie Parl. St., Kamer, zitting 2023-2024, DOC 55 3678/001, blz. 14.

143. Door deze uitsluiting wordt voorkomen dat verschillen tussen waarderingsgrondslagen van materiële vaste activa in de financiële verslaggeving effect hebben op de berekening van het kwalificerend inkomen of verlies.

Het is namelijk zo dat herwaarderingswinsten in de financiële verslaggeving vaak in het eigen vermogen worden verwerkt, terwijl herwaarderingsverliezen in de financiële verslaggeving veelal worden opgenomen in de resultatenrekening.

Deze uitsluiting zorgt aldus dat een gelijke behandeling ook voor doeleinden van de minimumbelasting gehanteerd wordt (137).

(137) Zie Parl. St., Kamer, zitting 2023-2024, DOC 55 3678/001, blz. 27.

1.52. Asymmetrische winst of verlies uit wisselkoersverschillen

144. Asymmetrische winst of verlies uit wisselkoersverschillen ('asymmetric foreign currency gains or losses') wordt gedefinieerd als een winst of verlies uit wisselkoersverschillen van een entiteit waarvan de functionele valuta voor de verslaglegging en de functionele valuta voor belastingen verschillend zijn, en die:

i) meegenomen is in de berekening van het belastbare inkomen of verlies van een groepsentiteit en toerekenbaar is aan schommelingen in de wisselkoers tussen de functionele valuta voor de verslaglegging en de functionele valuta voor belastingen van de groepsentiteit;

ii) meegenomen is in de berekening van het netto-inkomen of -verlies uit de financiële verslaglegging van een groepsentiteit en toerekenbaar is aan schommelingen in de wisselkoers tussen de functionele valuta voor de verslaglegging en de functionele valuta voor belastingen van de groepsentiteit;

iii) meegenomen is in de berekening van het netto- inkomen of -verlies uit de financiële verslaglegging van een groepsentiteit en toerekenbaar is aan schommelingen in de wisselkoers tussen een derde vreemde valuta en de functionele valuta voor de verslaglegging van de groepsentiteit; en

iv) toerekenbaar is aan schommelingen in de wisselkoers tussen een derde vreemde valuta en de functionele valuta voor belastingen van de groepsentiteit, ongeacht of die winsten of verliezen inzake de derde vreemde valuta al dan niet opgenomen zijn in het belastbare inkomen.

De functionele valuta voor belastingen is de functionele valuta die gebruikt wordt ter bepaling van het belastbare inkomen of het belastbare verlies van de groepsentiteit in de jurisdictie waar zij gevestigd is.

De functionele valuta voor de verslaglegging is de functionele valuta die gebruikt wordt ter bepaling van het netto-inkomen of -verlies uit de financiële verslaglegging van de groepsentiteit.

Een derde vreemde valuta is een valuta die niet de functionele valuta voor belastingen of de functionele valuta voor de verslaglegging van de groepsentiteit is (138).

(138) Zie art. 3, 52°, W 19.12.2023.

145. Vier situaties worden geregeld waarin zich een valutaresultaat voordoet als gevolg van een verschil tussen de valuta waarin de financiële verslaglegging van de groepsentiteit wordt opgesteld, de valuta waarin de belastingaangifte wordt gedaan, alsmede als gevolg van een verschil tussen een van de voorgenoemde valuta's en nog een andere valuta.

Aldus komen valutawinsten in de omschreven situaties in mindering bij de bepaling van het kwalificerend inkomen of verlies, terwijl valutaverliezen in die omschreven situaties worden toegevoegd bij de bepaling van dit inkomen of verlies.

Door die aanpassingen wordt het kwalificerend inkomen of verlies meer in overeenstemming gebracht met de wijze waarop de betrokken belastingen worden bepaald (139).

(139) Zie Parl. St., Kamer, zitting 2023-2024, DOC 55 3678/001, blz. 28.

146. Art. 3, 52°, i), W 19.12.2023, is van toepassing wanneer een actief of passief uitgedrukt in de functionele boekhoudkundige valuta wordt omgerekend in de functionele fiscale valuta, zodat er voor belastingdoeleinden wisselkoerswinsten of -verliezen ontstaan, zelfs als er voor boekhoudkundige doeleinden geen wisselkoerswinsten of -verliezen zijn (140).

(140) Zie in die zin, OECD, 2024, Consolidated Commentary to the Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two), blz. 74, nr. 70.

147. Art. 3, 52°, ii), W 19.12.2023, is van toepassing wanneer een actief of passief dat in de functionele fiscale valuta is uitgedrukt, wordt omgerekend in de functionele boekhoudkundige valuta, zodat er boekhoudkundige wisselkoerswinsten of -verliezen ontstaan, zelfs als er geen fiscale wisselkoerswinsten of -verliezen zijn (141).

(141) Zie in die zin, OECD, 2024, Consolidated Commentary to the Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two), blz. 74, nr. 72.

1.53. Beleidshalve niet-toegestane lasten

148. Beleidshalve niet-toegestane lasten ('policy disallowed expenses') wordt gedefinieerd als:

i) door de groepsentiteit opgebouwde lasten voor illegale betalingen, inclusief steekpenningen en smeergeld; en

ii) door de groepsentiteit opgebouwde lasten voor boeten en sancties ten belope van een bedrag dat gelijk is aan of groter is dan 50.000 euro of een gelijkwaardig bedrag in de functionele valuta waarin het netto-inkomen of -verlies uit de financiële verslaglegging van de groepsentiteit is berekend (142).

(142) Zie art. 3, 53°, W 19.12.2023.

149. Een betaling wordt als illegaal beschouwd als deze verboden is op grond van de wetten die van toepassing zijn op de groepsentiteit die de betaling heeft gedaan of de wetten die van toepassing zijn op de uiteindelijke moederentiteit (143).

(143) Zie in die zin, OECD, 2024, Consolidated Commentary to the Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two), blz. 75, nr. 76.

150. De grens van 50.000 euro zoals bedoeld in art. 3, 53°, ii), W 19.12.2023, wordt op jaarbasis beschouwd. Aldus wanneer bijvoorbeeld trimestrieel een boete van 20.000 euro wordt ontvangen voor eenzelfde type overtreding, zal dit voor doeleinden van de minimumbelasting een beleidshalve niet-toegestane last uitmaken. Immers bedraagt de boete 80.000 euro op jaarbasis (144).

(144) Zie Parl. St., Kamer, zitting 2023-2024, DOC 55 3678/001, blz. 28.

1.54. Fouten in een voorgaande periode en wijzigingen in de verslagleggingsbeginselen

151. Fouten in een voorgaande periode en wijzigingen in de verslagleggingsbeginselen ('prior period errors and changes in accounting principles') wordt gedefinieerd als een wijziging in het beginsaldo van het eigen vermogen van een groepsentiteit bij de aanvang van een verslagjaar, die toe te schrijven is aan:

i) een correctie van een fout bij de bepaling van het netto-inkomen of -verlies uit de financiële verslaglegging in een voorgaand verslagjaar die gevolgen had voor de baten of lasten die opneembaar zijn in de berekening van het kwalificerende inkomen of verlies in dat voorgaande verslagjaar, behalve voor zover die correctie van een fout heeft geleid tot een materiële vermindering van een verplichting voor betrokken belastingen, met inachtneming van art. 20, W 19.12.2023 (zie nr. 580 en volgende); en

ii) een wijziging in de verslagleggingsbeginselen of -grondslagen die gevolgen had voor de baten of lasten die zijn meegenomen in de berekening van het kwalificerende inkomen of verlies (145).

(145) Zie art. 3, 54°, W 19.12.2023.

1.55. Lasten voor opgebouwd pensioen

152. Lasten voor opgebouwd pensioen ('accrued pension expenses') wordt gedefinieerd als het verschil tussen het bedrag van de pensioenverplichtingen die in het netto-inkomen of -verlies uit de financiële verslaglegging zijn opgenomen, en het bedrag dat aan een pensioenfonds is bijgedragen voor het verslagjaar (146).

(146) Zie art. 3, 55°, W 19.12.2023.

153. Onder lasten voor opgebouwd pensioen wordt het verschil begrepen tussen het bedrag aan pensioenlasten dat in een verslagjaar in het nettoresultaat uit de financiële verslaglegging is opgenomen en het bedrag dat aan een pensioenfonds werkelijk is bijgedragen voor dat verslagjaar.

De aanpassing van het nettoresultaat van de groepsentiteit zal positief zijn indien het in de financiële verslaglegging als lasten geboekte bedrag hoger is dan de bijdragen voor het jaar. Het zal een negatief bedrag zijn in verslagjaren waarin de bijdragen hoger zijn dan de in de financiële verslaglegging opgenomen bedragen.

Voorbeeld

Groepsentiteit A, deel van MNO-groep ABC, is gevestigd in land X en heeft in land X een pensioenfonds opgericht voor haar werknemers dat zich uitsluitend bezighoudt met het beheer en de verstrekking van pensioenuitkeringen aan de werknemers.

In jaar 1 heeft groepsentiteit A een kwalificerend inkomen van 100 euro en boekhoudkundige pensioenlasten, dus geen effectieve storting, van 20 euro. In jaar 2 heeft groepsentiteit A een kwalificerend inkomen van 100 euro en doet zij een effectieve bijdrage van 15 euro aan haar pensioenfonds, zonder evenwel een boekhoudkundige pensioenlast op te bouwen.

Voor de toepassing van deze titel moet een correctie gemaakt worden voor het verschil tussen het bedrag van de pensioenverplichtingen die in het netto-inkomen of -verlies van het verslagjaar zijn opgenomen, en het bedrag dat aan een pensioenfonds is bijgedragen voor dat verslagjaar.

Daarom zal ook hier de 20 die werd opgenomen als boekhoudkundige pensioenlasten toegevoegd moeten worden voor de bepaling van het kwalificerend inkomen of verlies.

Bijgevolg zal groepsentiteit A voor de toepassing van deze titel een kwalificerend inkomen van 100 hebben in jaar 1.

In jaar 2 zal groepsentiteit A een kwalificerend inkomen hebben van 85. Immers kan de correctie voor lasten voor opgebouwd pensioen in dit geval beschreven worden als (0-15), resulterend in een aftrek van 15 van het kwalificerend inkomen (147).

(147) Zie Parl. St., Kamer, zitting 2023-2024, DOC 55 3678/001, blz. 29-30.

1.56. In aanmerking komende werknemers

154. In aanmerking komende werknemers ('eligible employees') wordt gedefinieerd als voltijd- of deeltijdwerknemers van een groepsentiteit en zelfstandige contractanten die deelnemen aan de reguliere bedrijfsactiviteiten van de MNO-groep of omvangrijke binnenlandse groep onder leiding en controle van de MNO-groep of omvangrijke binnenlandse groep (148).

(148) Zie art. 3, 56°, W 19.12.2023.

155. Zelfstandige contractanten omvatten uitsluitend natuurlijke personen.

Natuurlijke personen die in dienst zijn van een uitzendbureau of inschakelingsbedrijf kunnen worden beschouwd als zelfstandige contractanten, mits hun dagelijkse werkzaamheden worden verricht onder leiding en toezicht van de MNO-groep of de omvangrijke binnenlandse groep.

Tot de zelfstandige contractanten behoren niet de werknemers van een contracterend bedrijf dat goederen of diensten levert aan de groepsentiteit (149).

(149) Zie in die zin, OECD, 2024, Consolidated Commentary to the Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two), blz. 152, nr. 32.

1.57. In aanmerking komende loonkosten

156. In aanmerking komende loonkosten ('eligible payroll costs') wordt gedefinieerd als uitgaven voor werknemersbeloningen, inclusief salarissen, lonen en andere kosten die de werknemer een rechtstreeks en apart persoonlijk voordeel opleveren, zoals ziektekosten en pensioenbijdragen, loon- en arbeidsbelastingen, en socialezekerheidsbijdragen van de werkgever (150).

(150) Zie art. 3, 57°, W 19.12.2023.

157. In aanmerking komende loonkosten zijn uitgaven voor personeelsbeloningen, waaronder salarissen, lonen, loon- en arbeidsbelastingen en andere uitgaven die de werknemer een rechtstreeks en persoonlijk voordeel opleveren, zoals ziektekosten- en pensioenbijdragen en werkgeversbijdragen voor de sociale zekerheid. Het betreft derhalve een breed begrip (151).

(151) Zie Parl. St., Kamer, zitting 2023-2024, DOC 55 3678/001, blz. 68-69.

1.58. In aanmerking komende materiële activa

158. In aanmerking komende materiële activa ('eligible tangible assets') wordt gedefinieerd als:

i) in de jurisdictie gelegen materiële vaste activa;

ii) in de jurisdictie gelegen natuurlijke hulpbronnen;

iii) het gebruiksrecht van een lessee op in de jurisdictie gelegen materiële activa; en

iv) een licentie- of soortgelijke overeenkomst van een overheid voor het gebruik van onroerend goed of de exploitatie van natuurlijke hulpbronnen waar een aanzienlijke investering in materiële activa mee gemoeid is (152).

(152) Zie art. 3, 58°, W 19.12.2023.

1.59. Uitgesloten entiteiten

159. Uitgesloten entiteiten ('excluded entities') wordt gedefinieerd als de in art. 6, eerste lid, W 19.12.2023, bedoelde entiteiten (153).

(153) Zie art. 3, 59°, W 19.12.2023.

1.60. Reorganisatie

160. Reorganisatie ('reorganisation') wordt gedefinieerd als een omzetting of overdracht van activa en passiva, zoals bij een fusie, een splitsing, een liquidatie of een soortgelijke transactie, wanneer:

i) de vergoeding voor de overdracht geheel of gedeeltelijk bestaat in aandelenbelangen die zijn uitgegeven door de overnemende groepsentiteit of door een met de overnemende groepsentiteit verbonden persoon, of, in het geval van liquidatie, aandelenbelangen van de doelentiteit of, indien niet in een vergoeding is voorzien, waarbij de uitgifte van een aandelenbelang geen economische betekenis zou hebben;

ii) de winsten of verliezen van de vervreemdende groepsentiteit op die activa geheel of gedeeltelijk niet aan belasting zijn onderworpen; en

iii) de overnemende groepsentiteit krachtens de belastingwetgeving van de jurisdictie waar zij is gevestigd, het belastbare inkomen na de vervreemding of verkrijging moet berekenen met gebruikmaking van de belastinggrondslag van de vervreemdende groepsentiteit in de activa, aangepast voor niet-kwalificerende winsten of verliezen op de vervreemding of verkrijging (154).

(154) Zie art. 3, 60°, W 19.12.2023.

161. De term 'omzetting' verwijst naar een verandering in de vorm van een entiteit, bijvoorbeeld van een besloten vennootschap naar een naamloze vennootschap (155).

(155) Zie in die zin, OECD, 2024, Consolidated Commentary to the Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two), blz. 240-241, nr. 22.

162. De term 'aandelenbelangen' die wordt gebruikt in de definitie moet in brede zin geïnterpreteerd worden en is dus niet strikt te interpreteren of te interpreteren volgens zijn gebruik in het WIB 92 (156).

(156) Zie Parl. St., Kamer, zitting 2023-2024, DOC 55 3678/001, blz. 15.

163. Een persoon wordt beschouwd als 'verbonden met de overnemende groepsentiteit' als die persoon voldoet aan de test van art. 5(8) van het OESO-modelverdrag inzake belasting naar inkomen en vermogen van 2017 (157) (158).

(157) Art. 5(8): 'Voor de toepassing van dit art. is een persoon of onderneming nauw verbonden met een onderneming indien uit alle relevante feiten en omstandigheden blijkt dat de ene zeggenschap heeft over de andere of dat ze beide onder zeggenschap staan van dezelfde personen of ondernemingen. In elk geval wordt een persoon of onderneming beschouwd nauw verbonden te zijn met een onderneming indien de ene onmiddellijk of middellijk meer dan vijftig percent bezit van het uiteindelijk belang in de ander (of, in het geval van een vennootschap, meer dan vijftig percent bezit van het totale aantal stemmen en de waarde van de aandelen van de vennootschap of van het uiteindelijk belang in het vermogen van de vennootschap) of indien een andere persoon of onderneming onmiddellijk of middellijk meer dan vijftig percent bezit van het uiteindelijk belang (of, in het geval van een vennootschap, meer dan vijftig percent bezit van het totale aantal stemmen en de waarde van de aandelen van de vennootschap of van het uiteindelijk belang in het vermogen van de vennootschap) in de persoon en de onderneming of in de twee ondernemingen.'
(158) Zie in die zin, OECD, 2024, Consolidated Commentary to the Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two), blz. 241, nr. 23.

164. Er is geen tegenprestatie voor de overdracht vereist indien de uitgifte van aandelenbelangen geen economische betekenis zou hebben. Een voorbeeld hiervan is een inbreng van activa in het kapitaal van een bestaande entiteit waarbij de entiteit geen nieuwe of aanvullende aandelenbelangen uitgeeft in ruil voor het ingebrachte actief, omdat de transactie niet resulteert in een wijziging in het relatieve eigendom van die entiteit (159).

(159) Zie in die zin, OECD, 2024, Consolidated Commentary to the Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two), blz. 241, nr. 23 en in dezelfde zin, zie de gelijkgestelde verrichtingen bedoeld in art. 12:7, 2°, WVV.

165. Er is geen vereiste ten aanzien van de persoon ten gunste van wie de belangen worden uitgegeven. Bijvoorbeeld, een transactie waarbij de belangen worden uitgegeven aan de directe of indirecte eigenaar van de entiteit waarvan de activa en verplichtingen worden overgenomen, op grond van dezelfde overeenkomst, zou kunnen kwalificeren als een reorganisatie (160).

(160) Zie in die zin, OECD, 2024, Consolidated Commentary to the Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two), blz. 241, nr. 23.

1.61. Niet-kwalificerende winsten of verliezen

166. Niet-kwalificerende winsten of verliezen ('non-qualifying gain or loss') wordt gedefinieerd als het kleinste van de volgende bedragen: de winsten of verliezen van de vervreemdende groepsentiteit in verband met een reorganisatie die in de plaats waar de vervreemdende groepsentiteit is gevestigd, aan belasting is onderworpen of de winsten of verliezen uit de financiële verslaglegging in verband met de reorganisatie (161).

(161) Zie art. 3, 61°, W 19.12.2023.

167. De termen 'plus-value' of 'moins-value' in de Franse tekst verwijzen niet naar dezelfde term in het WIB 92 maar hebben een bredere betekenis in de zin van alle winsten of verliezen (162).

(162) Zie Parl. St., Kamer, zitting 2023-2024, DOC 55 3678/001, blz. 14, samengelezen met blz. 225-226.

1.62. In minderheidseigendom gehouden groepsentiteit

168. In minderheidseigendom gehouden groepsentiteit ('minority-owned consituent entity') wordt gedefinieerd als een groepsentiteit waarin de uiteindelijke moederentiteit een direct of indirect eigendomsbelang van 30 pct. of minder houdt (163).

(163) Zie art. 3, 62°, W 19.12.2023.

1.63. In minderheidseigendom gehouden moederentiteit

169. In minderheidseigendom gehouden moederentiteit ('minority-owned parent entity') wordt gedefinieerd als een in minderheidseigendom gehouden groepsentiteit die direct of indirect het zeggenschapsbelang houdt in een andere in minderheidseigendom gehouden groepsentiteit, behalve wanneer het zeggenschapsbelang van de eerstgenoemde entiteit direct of indirect wordt gehouden door een andere in minderheidseigendom gehouden groepsentiteit (164).

(164) Zie art. 3, 63°, W 19.12.2023.

170. Indien er twee of meer moederentiteiten voldoen aan de definitie van in minderheidseigendom gehouden groepsentiteit, dan zal enkel de entiteit die zich het hoogst in de eigendomsketen bevindt, beschouwd worden als de in minderheidseigendom gehouden moederentiteit (165).

(165) Zie in die zin, OECD, 2024, Consolidated Commentary to the Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two), blz. 168, nr. 100.

1.64. In minderheidseigendom gehouden subgroep

171. In minderheidseigendom gehouden subgroep ('minority-owned subgroup') wordt gedefinieerd als een in minderheidseigendom gehouden moederentiteit en haar in minderheidseigendom gehouden dochterondernemingen (166).

(166) Zie art. 3, 64°, W 19.12.2023.

172. Niet alle groepsentiteiten wiens zeggenschapsbelangen aangehouden worden door een in minderheidseigendom gehouden moederentiteit worden beschouwd als in minderheidseigendom gehouden dochterondernemingen en leden van een in minderheidseigendom gehouden subgroep. Zij moeten ook voldoen aan de definitie van een in minderheidseigendom gehouden groepsentiteit.

Stel bijvoorbeeld dat een uiteindelijke moederentiteit 60 pct. van het eigendomsbelang aanhoudt van B Co, maar dat het zeggenschapsbelang van B Co aangehouden wordt via A Co, een groepsentiteit die de in minderheidseigendom gehouden moederentiteit is van een in minderheidseigendom gehouden subgroep.

In dit geval voldoet B Co niet aan de voorwaarden om een in minderheidseigendom gehouden groepsentiteit te zijn, aangezien de uiteindelijke moederentiteit meer dan 30 pct. van diens eigendomsbelangen aanhoudt. Het feit dat het zeggenschapsbelang aangehouden wordt via een in minderheidseigendom gehouden moederentiteit heeft niet tot gevolg dat het een in minderheidseigendom gehouden dochteronderneming en lid van de in minderheidseigendom gehouden subgroep wordt (167).

(167) Zie in die zin, OECD, 2024, Consolidated Commentary to the Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two), blz. 168, nr. 102.

1.65. In minderheidseigendom gehouden dochteronderneming

173. In minderheidseigendom gehouden dochteronderneming ('minority-owned subsidiary') wordt gedefinieerd als een in minderheidseigendom gehouden groepsentiteit waarin het zeggenschapsbelang direct of indirect wordt gehouden door een in minderheidseigendom gehouden moederentiteit (168).

(168) Zie art. 3, 65°, W 19.12.2023.

2. Jurisdictie van vestiging van een entiteit of vaste inrichting

2.1. Inleiding

174. Art. 4, W 19.12.2023, legt vast hoe bepaald moet worden in welke jurisdictie een entiteit of een vaste inrichting (die altijd een aparte groepsentiteit van de hoofdentiteit vormt) is gevestigd.

Het bepalen van de plaats van vestiging van een entiteit of vaste inrichting is van belang aangezien de berekening van het effectieve belastingtarief en de bijheffing voor elke jurisdictie apart gebeurt (169).

(169) Zie in die zin, Parl. St., Kamer, zitting 2023-2024, DOC 55 3678/001, blz. 15; en zie in die zin, OECD, 2024, Consolidated Commentary to the Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two), blz. 279, nr. 170.

175. Twee types bepalingen zijn voorzien in art. 4, W 19.12.2023:

- de regels met betrekking tot de jurisdictie van vestiging (art. 4, § 1-3, W 19.12.2023); en

- de tiebreaker-regels wanneer een groepsentiteit gevestigd is in twee jurisdicties (art. 4, § 4-7, W 19.12.2023) (170).

(170) Zie in die zin, OECD, 2024, Consolidated Commentary to the Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two), blz. 279, nr. 171.

2.2. Regels met betrekking tot de jurisdictie van vestiging

176. Wat betreft de jurisdictie van vestiging van een entiteit of vaste inrichting, geldt als uitgangspunt de bepaling van de vestiging volgens het lokale recht. De regels geven aldus voorrang aan de fiscale woonplaats wanneer dat mogelijk is. In de meeste gevallen zal een entiteit een fiscaal inwoner zijn in één jurisdictie en zal dat haar vestigingsplaats zijn voor de toepassing van de regels aangaande de minimumbelasting (171).

(171) Zie in die zin, Parl. St., Kamer, zitting 2023-2024, DOC 55 3678/001, blz. 15–16.

2.2.1. Entiteit die geen doorstroomentiteit is

177. Voor de toepassing van de W 19.12.2023 wordt bepaald dat een entiteit, met uitzondering van een doorstroomentiteit, gevestigd is in de jurisdictie waar zij op basis van haar plaats van leiding, haar plaats van oprichting of soortgelijke criteria wordt aangemerkt als fiscaal inwoner (172).

(172) Art. 4, § 1, lid 1, W 19.12.2023.

178. Dit art. is van toepassing op groepsentiteiten die geen vaste inrichtingen zijn (173).

(173) Zie in die zin, OECD, 2024, Consolidated Commentary to the Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two), blz. 280, nr. 178.

179. De vraag of een entiteit gevestigd is in een jurisdictie hangt af van het interne recht van elke jurisdictie (174).

(174) Zie in die zin, OECD, 2024, Consolidated Commentary to the Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two), blz. 280, nr. 179.

180. De verwijzingen naar de 'plaats van leiding' ('place of management') en 'plaats van oprichting' ('place of creation') zijn niet-exhaustieve voorbeelden van criteria die doorgaans door jurisdicties worden gebruikt in hun nationale regels inzake de fiscale woonplaats.

De uitdrukking 'plaats van oprichting' wordt gebruikt omdat deze termen zoals de 'plaats van incorporatie' ('place of incorporation') en de 'plaats van organisatie' ('place of organisation') dekt.

De termen 'of soortgelijke criteria' maken het mogelijk om rekening te houden met andere criteria die in de nationale regels inzake de fiscale woonplaats worden gebruikt, zoals domicilie en registratie ('domicile and registration') (175).

(175) Zie in die zin, OECD, 2024, Consolidated Commentary to the Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two), blz. 280, nr. 181.

181. Indien het niet mogelijk is om de locatie van een entiteit, met uitzondering van een doorstroomentiteit, te bepalen aan de hand van het art. 4, § 1, lid 1, W 19.12.2023, wordt zij geacht gevestigd te zijn in de jurisdictie waar ze is opgericht (176).

(176) Zie art. 4, § 1, lid 2, W 19.12.2023.

182. Dit is bijvoorbeeld het geval voor entiteiten die zijn opgericht in jurisdicties zonder vennootschapsbelastingstelsel (177).

(177) Zie in die zin, OECD, 2024, Consolidated Commentary to the Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two), blz. 281, nr. 184.

2.2.2. Doorstroomentiteit

183. Een doorstroomentiteit wordt als staatloos aangemerkt, tenzij zij de uiteindelijke moederentiteit van een MNO-groep of van een omvangrijke binnenlandse groep is of zij verplicht is om een IIR toe te passen overeenkomstig de art. 31 tot 34, W 19.12.2023, in welk geval de doorstroomentiteit wordt geacht gevestigd te zijn in de jurisdictie waar ze is opgericht (178).

(178) Zie art. 4, § 2, W 19.12.2023.

184. Dit art. betreft de doorstroomentiteiten zoals gedefinieerd in art. 3, 12°, W 19.12.2023 – zie nr. 41 (fiscaal transparante entiteiten en omgekeerd hybride entiteiten).

Dit art. is niet van toepassing op een vaste inrichting waarlangs een doorstroomentiteit gedeeltelijk of volledig haar activiteiten uitoefent (179).

(179) Zie in die zin, OECD, 2024, Consolidated Commentary to the Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two), blz. 281, nr. 185.

185. In de meeste gevallen zouden jurisdicties niet van een doorstroom-moederentiteit vereisen dat zij de IIR toepast, omdat deze geen belastingplichtige is. Echter, sommige jurisdicties kunnen wensen dat deze entiteiten de IIR toepassen. In dat geval zou de betrokken entiteit zich in haar jurisdictie van oprichting bevinden en dus verplicht zijn om de IIR in die jurisdictie toe te passen (180).

(180) Zie in die zin, OECD, 2024, Consolidated Commentary to the Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two), blz. 281, nr. 187.

2.2.3. Vaste inrichting

186. Art. 4, § 3, W 19.12.2023, bepaalt de lokalisatie van een vaste inrichting (VI). Het is verdeeld in vier leden (die overeenkomen met de vier types vaste inrichtingen die zijn gedefinieerd in art. 3, 13°, W 19.12.2023) (181).

(181) Zie in die zin, OECD, 2024, Consolidated Commentary to the Global Anti-Base Erosion Model Rules (Pillar Two), blz. 281, nr. 189-190.

A. Vaste inrichting in de zin van art. 3, 13°, a), W 19.12.2023

187. Er wordt bepaald dat een vaste inrichting als omschreven in art. 3, 13°, a), W 19.12.2023, gevestigd is in de jurisdictie waar zij als vaste inrichting wordt aangemerkt en belastingplichtig is krachtens het toepasselijke belastingverdrag (182).

(182) Zie art. 4, § 3, lid 1, W 19.12.2023.